این تحقیق که توسط پروفسور هری آنتونی پترینوس از پوهنتون آرکانزاس امریکا با همکاری راجا بن تاویت کتان، آگاه بخش آموزش در بانک جهانی، و رفیع‌الدین نجم، اقتصاددان پوهنتون امریکایی انجام شده است، به تاریخ ۳ جنوری سال روان منتشر شده و روی تأثیرات اقتصادی و اجتماعی آموزش زنان در افغانستان تمرکز دارد.
در این تحقیق آمده است که زیان وارده از این بابت، نشان‌دهنده کاهش ۲ درصدی عواید ملی افغانستان است.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که با گذشت هر روز ممنوعیت آموزش دختران، نسل‌ها عقب‌تر رفته، خسارات اقتصادی بیشتر شده و امید میلیون‌ها کودک و زن متشبث از بین می‌رود.
این تحقیق که مزایای اجتماعی آموزش دختران را بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱ در افغانستان با سال‌های پس از آن مقایسه کرده است، دریافته که سرمایه‌گذاری در آموزش آن‌ها نه تنها برای زنان، بلکه برای تمام جامعه سود اقتصادی و اجتماعی دوامدار را به‌وجود می‌آورد.
در این تحقیق بر لغو فوری منع آموزش و کار دختران و زنان در افغانستان تأکید شده و آمده است که سرمایه‌گذاری در آموزش زنان یکی از ابزارهای کلیدی برای رشد اقتصادی و توسعه اجتماعی این کشور است.
حکومت طالبان پس از حاکمیت دوباره در آگست ۲۰۲۱ در افغانستان، زنان و دختران را از آموزش بالاتر از صنف ششم، پوهنتون‌ها، و کار در بسیاری اداره‌های دولتی و تمامی اداره‌های غیردولتی محروم کرده است.
روایت‌های زنانی که پس از حاکمیت دوباره‌ی طالبان بر افغانستان بیکار شده‌اند
شماری از زنانی که به دلیل این محدودیت‌های طالبان بیکار شده‌اند، می‌گویند که با وضعیت بسیار بد اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
من سه سال آشپزی می‌کردم، ۵۰۰۰ معاش داشتم، اما زمانی که طالبان آمدند، بیکار شدم.
دو زن که به دلیل حساسیت موضوع نخواستند نام‌هایشان در این گزارش ذکر شود، به رادیو آزادی گفتند:«شش کودک دارم، سرپرست خانواده خود استم، به‌جز خداوند هیچ کسی دیگر را ندارم. ۲۰۰۰ کرایه خانه می‌دهم، پول برق و آب را پرداخت می‌کنم. تمام فرزندان من کوچک استند، از کار نیستند که پول پیدا کنند. من سه سال آشپزی می‌کردم، ۵۰۰۰ معاش داشتم، اما زمانی که طالبان آمدند، بیکار شدم.»
«پس از آنکه وظیفه خود را از دست دادیم و به خانه نشستیم، بدبختانه که در کنار مشکلات شدید اقتصادی به بیماری‌های روانی نیز دچار شدم. به‌جای این‌که دوشادوش خانواده خود کار و کمک کنم، بیکار در خانه نشستیم.»
در جامعه‌ای که زن نقش نداشته باشد، آن جامعه نمی‌تواند که پیشرفت کند و یا به پای خود بیستد.
«توانمندسازی زنان و دختران برای توسعه اقتصادی افغانستان مهم است»
عبدالنصیر رشتیا، کارشناس اقتصاد است. او بر توانمندسازی زنان و دختران برای توسعه اقتصادی افغانستان تأکید می‌کند: «در جامعه‌ای که زن نقش نداشته باشد، آن جامعه نمی‌تواند که پیشرفت کند و یا به پای خود بیستد. اگر برای این‌ها زمینه کار فراهم نباشد، بدبختانه که سطح فقر بیشتر شده و خانواده و فرزندانشان با مشکلات زیاد روبرو می‌شوند.»
این در حالی است که بیش از یک سال پیش، برنامه انکشافی سازمان ملل متحد گزارش داده بود که ممنوعیت کار زنان از سوی حکومت طالبان سالانه ۱ میلیارد دالر به اقتصاد افغانستان ضرر می‌رساند.
با آنکه حکومت طالبان همواره مدعی است که حقوق زنان در چارچوب شریعت اسلام در افغانستان تأمین است، اما زنان و دختران افغان و جامعه جهانی، با توجه به محدودیت‌های وضع‌شده طالبان بر زنان، این ادعا را نمی‌پذیرند.