پس از ورود طالبان به افغانستان آنان تا اکنون برای دختران مکاتب لیسه و متوسطه اجازه آموزش را نداده اند اما در سه ولایت افغانستان این دختران میتوانند به مکاتب بروند.
دختران در ولایات کندز، بلخ و جوزجان هم اکنون مصروف ادامه آموزششان در مکاتب لیسه و متوسطه هستند.
شکیلا متعلم لیسه خدیجه جوزجانی به رادیو آزادی گفت: "همه روزه تمام همصنفیهای ما مکتب میآیند. از این وضعیت راضی هستیم و خوشحال میشویم تا امتحان کانکور هم بدهیم و بتوانیم تحصیلات خود را در رشتههای دلخواه خود ادامه دهیم."
شکیلا میگوید تمام معلمانشان که بیشتر خانمها هستند مانند گذشته به مکتب میآیند.
لیزا متعلم صنف دوازدهم فاطمه بلخی در شهر مزارشریف است.
او در باره آغاز درسهایش چنین میگوید: "فعلاً درسهای ما جریان دارد صنف دوازده هستم همه روزه مکتب میروم معلمین ما میآیند یک ماه بعد امتحانهای ما است."
اما در کابل و دیگر ولایتها چنین نیست بلکه دروازۀ مکتبهای متوسطه و لیسه به روی دختران هنوز بسته اند.
متعلمان مکاتب دخترانه لیسه و متوسطه کابل از وضعیت پیش آمده برای ادامه آموزششان نگران هستند.
مروه متعلم صنف یازدهم لیسه الفتح میگوید: "تحولات سیاسی باعث شده ما دختران بیسرنوشت بمانیم و نگران آینده خود هستیم در این اواخر خبرها پخش شده که درس دختران آغاز شده و مکتب میروند پس خواست ما همین است که درس در ۳۴ ولایت مانند گذشته آغاز شود تا ما دختران بتوانیم به درس خویش حاضر شویم."
مکاتب متوسطه و لیسه پسرانه در ۲۷ ماه سنبله سالجاری آغاز شدند اما مکاتب دخترانه دوره متوسطه و لیسه تاکنون به شمول کابل در اکثر ولایات باز نشده.
در کنار این معلمان زن نیز از سوی طالبان به وظایفشان خواسته نشده اند.
حالا پاسخ طالبان به این نگرانیها چیست؟
بلال کریمی عضو دفتر مطبوعاتی طالبان روز دوشنبه (۱۹ میزان) به رادیو آزادی گفت کار روی طرح بازگشایی مکاتب دخترانه جریان دارد: "یک برنامه به سطح تمام کشور تحت کار است انشالله در آینده نزدیک شاهد این خواهیم بود تا یک طرزالعمل جامع مطابق اصول جامعه ساخته شود و دختران به دروس خویش ادامه دهند."
آقای کریمی در مورد اینکه دختران در این سه ولایت چگونه و روی کدام طرح به دروسشان ادامه میدهند جزئیات ارائه نکرد.
این نگرانیها در حالی مطرح میگردد که یونیسف و سازمانهای بینالمللی دیگر نیز از محروم شدن دختران از آموزش در افغانستان ابراز نگرانی کرده اند.
یونیسف میگوید٬ دختران افغان در جریان ۲۰ سال گذشته راه طولانی را برای آموزش پیمودهاند و از حق ایشان برای دسترسی به آموزش با کیفیت باید محافظت شود.