استفاده از کپسولهای نشئه آور پریگبلین٬ در میان نوجوانان و جوانان در این ولایت افزایش یافته است.
مسوولان مراکز ترک اعتیاد در جوزجان میگویند، با کاهش دسترسی به مواد مخدر نباتی در این ولایت، استفاده از پریگبلین در میان نوجوانان و جوانان بیشتر شده و تعداد زیادی از نوجوانان زیر سن هژده سال به هدف نشه از این کپسولها استفاده میکنند.
برای آگاهی دادن به جوانان و نوجوانان در مورد خطرات استفاده از مواد نشئه آور٬ برنامه هایی در این ولایت راه اندازی شده است.
در مکتب پروژه شهر شبرغان مرکز ولایت جوزجان دهها شاگرد مکتب گردهم آورده شده اند تا کارمندان مراکز ترک اعتیاد به آنان در رابطه به اضرار استفاده از مواد مخدر، به ویژه داروهای نشه آور آگاهی بدهند.
هر روز جوانان بیشتری در افغانستان به مواد مخدر معتاد میشوند
داکتر عبدالغفار خوشیوال مسوول عمومی مراکز تداوی معتادان در ولایت جوزجان میگوید، در کنار جوانان و نوجوانان، خانواده های آنان نیز از اضرار استفاده خود سر از این ادویه طبی آگاهی ندارند.
" ما در این اواخر شاهد استفاده بیش از حد پریگبلین در میان نوجوانان و جوانان در ولایت های شمالی کشور استیم. پس از آن که تحول صورت گرفت، مواد مخدر بگونه فراوان پیدا نمیشود، بناءً اکثر جوانان ما به استفاده از پرگبلین رو آورده اند و از آن به اندازه های مختلف ۵۰ میلی گرام، ۷۵ میلی گرام، ۱۵۰ میلی گرام و ۳۰۰ میلی گرام در بازار قابل دسترس است."
پریگبلین ادویه ضد اختلال و اضطراب است که برای تسکین و درمان برخی از دردها مورد استفاده قرار میگیرد و داکتران آن را برای افرادی پایین تر از سن ۱۸ سال و بالاتر از ۶۴ سال توصیه نمیکنند.
به اساس ارزیابی سازمان صحی جهان، استفاده خود سر و بیش از حد پریگبلین سبب تورم دهن، بیرهها، زبان، گلو و لبها، افسردهگی و اضطراب، پرخاشگری، مشکلات قلبی، خواب آلوده گی، نفس تنگی، و اسهالات میشود.
استفاده خود سر و بیش از حد پریگبلین سبب بروز بیماری های متعدد میشود
داکتر محمد گل صمیم متخصص تداوی اعتیاد میگوید، پریگبلین نشه آور است و استفاده دوامدار آن فرد را معتاد میسازد.
" پریگبلین (Pregabalin) ادویه ضد اپلیپسی یا میرگی است و در طبابت به بیمارانی توصیه میشود که میرگی داشته باشند و برای کسانی که بیماری شکر داشته و کسانی که دردهای عصبی دارند، به آنان نیز داده میشود. طوری که دیگر مواد نشئه آور سبب نشئه میشود، پریگبلین نیز نشئه آور است و اگر به گونه دوامدار استفاده شود، سبب اعتیاد میگردد."
هرچند در قانون ادویه افغانستان و مقرره تولید و تورید ادویه و لوازم طبی وزارت صحت عامه، فروش ادویه بدون نسخه و توصیه داکتر ممنوع است، اما هنوز نیز انواع مختلف ادویه در کنار جاده ها قابل دسترس است و در مواردی نیز دواخانه ها بدون در نظر داشت توصیه داکتر ادویه را در دسترس مردم قرار میدهند.