واکنشهای یک مقام بلند پایهٔ نمایندگی سیاسی سازمان ملل متحد در مورد اختلافات میان گروه طالبان در افغانستان.
سکات سمیت رئیس امور سیاسی یوناما میگوید، طالبان در مورد تصمیمگیری بر مسایل مختلف باهم تقسیم اند.
موضوعیکه طالبان تا تهیۀ این گزارش واکنش تازهی به آن نداشته اند.
آقای سمیت که در یک بحث «شورای روابط خارجی» نهاد مستقل پژوهشی، صحبت میکرد بهعنوان مثال، به تصمیم بسته بودن مکتبها به روی دختران دانش آموز بالاتر از صنفهای ششم اشاره کرد که بهگفتهٔ او، کابل و کندهار باهم در مورد آن توافق ندارند.
کابل و کندهار در مورد تصمیم بسته بودن مکتبها به روی دختران باهم توافق ندارند.
آقای سمیت افزود، بازگشایی مکتبها به روی دختران موردی است که برخی از مقامهای بلند پایهٔ طالبان در تلاش آن اند، اما شماری دیگر از مقامهای مهم طالبان با آن مخالفت کرده میگویند، تصمیم نهایی در این مورد در کندهار گرفته خواهد.
او افزود: "همهٔ طالبان میخواهند که بهعنوان یک حکومت باقی بمانند، اما اینکه چگونه حکومتداری کنند، باهم اختلاف نظر دارند، با این تفاوت که یک گروه طالبان از ۱۰ سال گذشته به اینسو، در دوحه با جامعهٔ جهانی درگیر بوده اند و از نگرانیهای جهان با خبر اند، گروه دیگر که درگیر جنگ بوده است. پس زمانیکه ما خواستار بازگشایی مکتبها و یا نپوشیدن حجاب اجباری زنان میشویم، پاسخ گروه اول این است که با این کار اعتماد جنجگویانشان را از دست خواهند داد."
این مقام سیاسی بلندپایهٔ یوناما وجود اختلافات میان کندهار و گروه حقانی را نیز میپذیرد.
سمیت وجود اختلافات میان کندهار و گروه حقانی را نیز میپذیرد.
از ذبیحالله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان در پیوند با این موضوع پرسیدیم، اما پاسخی نداد، ولی پیش از این سخنگویان طالبان وجود اختلافات میانشان را رد کردهاند.
شیر محمد عباس ستانکزی، معاون سیاسی وزارت خارجهٔ طالبان، در ۲۲ می در سخنرانی بر بسته شدن مکتبها به روی دختران از سوی طالبان انتقاد کرد و گفت، محروم کردن دختران افغانستان از آموزش به معنی خوردن حق نصف از نفوس این کشور است.
او در گفتههایش بر راهبردهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی طالبان نیز انتقاد کرد.
خواست جامعهٔ جهانی از طالبان این است که هرچه زودتر دروازههای مکتبها را به روی تمام دختران باز کنند، وضع محدودیتها بر زنان را پایان دهند، به حقوق بشر به ویژه حقوق زنان احترام بگذارند، حکومت همهشمول ایجاد کنند و روابطشان را با گروههای هراسافگن از بین ببرند.
خواستهایی که از شرطهای مهم جامعهٔ جهانی برای به رسمیت شناخنتن طالبان است.
سکات سمیت، رئیس امور سیاسی یوناما یا دفتر معاونت سازمان ملل متحد نیز با اشاره به این موارد میگوید، اگر طالبان میخواهند که جهان آنها را به رسمیت بشناسد، پس باید خواستهای مشروع جهانیان را بپذیرند.
هیچ یک از کشورهای جهان برای به رسمیت شناختن طالبان دل خوش نمیکنند.
او میافزاید، در دور نخست حکومت طالبان تنها سه کشور این گروه را به رسمیت شناخته بود، اما اکنون که حدود ده ماه از حاکمیت آنان در افغانستان میگذرد، هیچ یک از کشورهای جهان برای به رسمیت شناختنشان دل خوش نمیکنند.
اما طالبان میگویند، شرایطی را که جامعهٔ جهانی برای آنها گذاشته اند، مسایل داخلی أفغانستان است، اما حکومت تشکیل شدهٔ فعلی آنها همهشمول است.