رئیس کمیتۀ روابط خارجی مجلس نمایندگان ایالات متحده امریکا گفته است که باید اطمینان حاصل شود که در مورد آنچه در افغانستان اتفاق می‌افتد، مخالفت قابل ملاحظه وجود دارد.
گریگوری میکس از حزب دموکرات این سخن را چهارشنبه ۲۵ ماه می در گفت‌وگو با مرکز خبر رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی ابراز کرد.
گریگوری میکس، رئیس کمیتۀ روابط خارجی مجلس نمایندگان ایالات متحده گفته است که باید به کار در مورد افغانستان ادامه بدهند.
او این سخن را چهارشنبه ۲۵ ماه می در پاسخ به پرسشی خبرنگار مرکز خبر رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی که اگر طالبان به توافق نامۀ دوحه احترام نکنند، امریکا چه کرده می‌تواند؟ گفت: " در این جا کار کردن ما با متحدان ما بسیار مهم است و تنها موضوع امریکا مطرح نیست. بنابرین، ما صحبت می‌کنیم و به مذاکره با افراد از پاکستان، قطر و ازبکستان ادامه می‌دهیم. تمامی این کشور‌ها مانند ما منافع دارند تا تلاش کنند که اطمینان حاصل شود که در مورد آنچه در افغانستان اتفاق می‌افتد، اختلاف قابل ملاحظه وجود دارد."
حدود ۱۹ سال بعد از تهاجم ایالات متحده، زلمی خلیل‌زاد، نمایندۀ ویژۀ پیشین وزارت خارجۀ آن کشور برای صلح افغانستان و طالبان پس از ماه‌ها گفت‌وگوهای دشوار و نفس‌گیر، در ۲۹ ماه فبروری سال ۲۰۲۰ موافقت‌نامۀ آوردن صلح به افغانستان را در شهر دوحه پایتخت قطر امضاء کردند.
این تحول در همان زمان از یک‌سو امیدواری‌های را نسبت به پایان جنگ به وجود آورد، اما از سوی دیگر با نگرانی‌های جدی به همراه شده بود.
پس از افتادن کابل به دست طالبان در پانزدهم ماه آگست سال ۲۰۲۱، صدها هزار دختر از رفتن به مکتب محروم شدند، دَر‌های بسیاری از اداره‌های دولتی و خصوصی به روی زنان بسته و هزاران افغان مجبور به ترک کشور شدند.
این همه پس از اعلام خروج کامل نیروهای امریکا و متحدانش از افغانستان رخ داد.
مایکل مک کاول، عضو جمهوریخواهِ کمیتۀ روابط خارجی مجلس نمایندگان ایالات متحده می‌گوید که آنان طرفدار پیش آمدن وضعیتی که افغانستان تجربه کرد، نبودند.
او چهارشنبه ۲۵ ماه می در گفت‌وگو با مرکز خبر رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی چنین گفت: "در هر دو جناح (جمهوریخواهان و دموکرات‌ها) تعداد زیادی طرفدار خروج (از افغانستان) بودند. اما نه به شیوۀ یک تسلیمی بدون قید و شرط به طالبان. مشکل اصلی چگونه‌گی خروج (از افغانستان) بود. امریکایی‌ها پشت سر گذاشته شدند، همکاران افغان ما پشت سر گذاشته شدند که سپس توسط طالبان به قتل رسیدند. دخترانی که هیچگاهی تحت قوانین سختگیرانۀ شرعی زندگی نکرده بودند اکنون در چنین شرایطی به سر می‌برند. نصف نفوس افغانستان در فقر زندگی می‌کنند و مردم با گرسنه‌گی شدید دچار اند. من شخصاً فکر می‌کنم حفظ پایگاه هوایی بگرام و شماری از نیروهای ما در افغانستان کار مناسب بود، ۲۵۰۰ تن از سربازان ما و ۶۵۰۰ سرباز ناتو هزینۀ کمی برای حفظ ثبات برمی داشت."
او افزود که فکر نمی‌کند در امریکا علاقه مندی به برگشت به افغانستان وجود داشته باشد.
این در حالی است که بسیاری از مردم افغانستان به ویژه دختران و زنان از جامعۀ جهانی بخصوص ایالات متحده می‌خواهند که برای رسیدگی به وضعیت‌شان اقدام کند.
