شماری از باشندگان و فعالان جامعه مدنی غور از خرابی شاهراه غور هرات شکایت دارند.
آنان می گویند که خرابی این راه باعث بروز مشکلات زیاد برای مسافران شده است .
جمعه خان حیدری یکی از کسانی است که از این مسیر رفت و آمد کرده است. رنج سفر دوازده ماه قبل برای جمعه خان حیدری به یک کابوس فراموش ناشدنی مبدل گشته است.
حیدری ۲۶ ساله یکی از نزدیکان بیمارش را از شهر فیروز کوه مرکز ولایت غور برای معالجه به ولایت همجوار هرات می برد، اما به علت خرابی شاهراه غور-هرات نتوانست جان عضو خانواده اش را نجات دهد.
شاهراه غور - هرات در فصل زمستان
او از اتفاقی که در مسیر راه افتاد چنین قصه می کند.
"در سال گذشته مادر کلانم مریض شده بود، ما آوردیمش به شفاخانه ولایتی غور. بالاخره داکتران گفتند که اینجا معالجه‌اش نمی شود، باید انتقالش بدهید به ولایت های دیگر. ما خواستیم که او را به ولایت هرات انتقال بدهیم. حرکت کردیم به سمت هرات. متأسفانه راه های هرات زیاد خراب بود، سیل آمده بود، راه ها را زیاد خراب کرده بود و سنگ هایی که از کوه ها در سرک پایین آمده بود راه ها را خراب کرده بود. متأسفانه در مسیر راه مادر کلان خود را از دست دادیم."
او از حکومت سرپرست طالبان چه می خواهد؟
"خواست ما از امارت اسلامی این است که حداقل کمی توجه به ولایت ما داشته باشد. نسبت به دیگر ولایت ها ما هیچ جای سرک پخته نداریم، حتیٰ مرکز شهر ما سرک پخته ندارد."
تنها حیدری نیست که از خرابی شاهراه اصلی بین دو ولایت شکایت دارد.
سلطان احمد ۳۳ ساله باشنده دیگر غور از مشکل مشابهی سخن می گوید.
"چند وقت پیش یکی از بستگان ما حادثه ترافیکی کرد و از قریه آمد به شهر فیروزکوه و به شفاخانه ولایتی بردندنش. اینجا معالجه اش نشد و داکتر صاحب ها گفتند که به یک شهر دیگری و خیلی زود انتقالش بدهید. ما هم تصمیم گرفتیم که به هرات انتقال بدهیمش. سرک هرات غور بسیار زیاد خراب است، مسیر خیلی طولانی دارد خم و پیچ های بسیار زیاد دارد. متأسفانه با این همه مشکلاتی که در این مسیر بود، سر وقت به شفاخانه نرسیدیم و مریض ما دستش را برای همیشه از دست داد."
بسیاری از مردم میگویند که در مسیر راه مجبور میشوند بخشی از راه را پیاده بروند
سلطان احمد می گوید از مسیر راه هرات غور می ترسد.
"باور بکنید هرباری که در این مسیر سفر می داشته باشیم، امید سلامت رفتن خود را از دست می دهیم. دره بیدان، راهی است مانند سالنگ پر از سنگ و صخره و کنار دریای هریرود که هر بار احتمال دارد که موترها به پایین بیفتد. مخصوصا موتر های بار بری چون سرک خامه و غیر معیاری است. عرض سرک بسیار کم است که حتیٰ جغل اندازی نشده. و هفت ماه سال، این راه پوشیده از برف هم می باشد."
این شاهراه غور را با هرات، کابل و چندین ولایت دیگر وصل می کند و ۳۶۰ کیلو متر از هرات فاصله دارد.
این شاهراه غور را با هرات، کابل و چندین ولایت دیگر وصل می کند و ۳۶۰ کیلو متر از هرات فاصله دارد.
دره بیدان به گل دره معروف است و همچنان منار جام، دریای هریرود، بند سلما هم در مسیر شاهراه موقعیت دارد.
حاجی غلام نبی ۴۶ ساله راننده محلی است که از چندین سال در مسیر غور هرات مسافربری می کند.
او چشم و دیدش را در مورد خرابی این شاهراه به رادیو آزادی اینگونه قصه می کند.
"بیست و پنج سال می شود که در لین هرات غور درایور هستم و رفت و آمد دارم، کسانی را که ما انتقال می دهیم دکان‌دار هستند، کسانیکه غریب وبی‌نوا هستند و چیزی ندارند، و مشکلات زیاد دارند و به ایران می روند. بیشتر مسافران ما مریضان هستند، کودکان و زنان و پیرمردها ی کهنسالان هستند، اگر ۱۴نفر سواری(مسافر) داریم، حتما ۱۰ نفر شان مریض هستند. راه هم بسیار خراب است و مردم زیاد مشکلات دارند."
منار تاریخی جام
گل‌احمد فعال مدنی غور می گوید که اکثر مریضان به علت خرابی این شاهراه جان شان را از داده اند.
"اگر کسی مریض عاجل داشته باشد، کدام مشکل داشته باشد نمی تواند به وقت معین آن خود را برساند، زیاد شده که مریض‌ها در مسیر راه نتوانستند خود را به شفاخانه برسانند، جان خود را از دست داده اند. از امارت اسلامی و حکومت فعلی تقاضامند هستیم که در این قسمت توجه داشته باشد و محرومیت مردم غور را در نظر بگیرند، شاهراه ها را در نظر بگیرند، مشکلات مردم را در نظر بگیرند."
عبدالحی زعیم سرپرست اداره اطلاعات و فرهنگ طالبان در غور است.
او هم نمی داند که به مشکل مردم چگونه رسیدگی خواهد شد.
" تا فعلا کدام برنامه جدی نیست که حتما کارشود. هیچ برنامه ای فعلا وجود ندارد. اگر همان برنامه که معادن غور به تجار داده شود و بعد شاهراه غور و هرات پخته شود، همینطور یک گپ است، اما تا فعلا کار آن پیش نرفته."
حکومت طالبان در طول بیش از یک سال از بازگشت این گروه به قدرت در افغانستان، با مشکلات اقتصادی روبرو است و هیچ کشور جهان تا حال حکومت آنان را به رسمیت نشناخته.
اکنون جمعه خان حیدری که مادرکلان بیمارش را در مسیر شاهراه از دست داده فقط یک چیز می خواهد: اینکه شاهراه قیرزیری و بازسازی شود که دیگران با سرنوشت او مواجه نشوند.