در میان موجی از شکایت و نگرانی های مردم از افزایش بیکاری و ناداری، یک مؤسسه داخلی از آغاز یک برنامه اشتغال در ولایت کاپیسا خبر می دهد.
این موسسه می گوید پس از باز گشت طالبان به قدرت فعالیت های کمک رسانی بانک جهانی درافغانستان متوقف شده بود، اما حالا وضعیت اندکی تغییر کرده است.
قندآغا از اینکه در زادگاهش فرصت کاری برایش پیدا شده، خشنود است.
این مرد چهل و هفت ساله می گوید که چند ماه بیکار بود.
در روستای فیض علی خیل ولسوالی حصه دوم کوهستان ولایت کاپیسا٬ جایی که قند آغا زندگی می کند٬ از یک هفته کار یک پروژه پاک کاری نهر آب آغاز شده است.
او یکی از ده ها باشنده این روستا است که شامل کار شده است.
"یک هفته می شود که پروژه آغاز شده و ما در آن کار می کنیم. از شروع کار این پروژه ما بسیار خوشحال هستیم. جوانان ما و موسفیدان ما همه ما خوشحال هستیم از این پروژه، منحیث کاریگر کار می کنیم."
قندآغا می گوید که در بدل کارش روزانه چهار و نیم صد افغانی مزد می گیرد.
او می گوید که بسیاری از جوانان منطقه ایشان به علت بیکاری خانه هایشان را ترک کرده اند.
"جوانان ما مصروف کار و بار شوند و از رفتن شان به خارج از راه های غیر قانونی جلوگیری می شود. جوانان ما بخاطر اقتصاد ضعیف، ناداری و ناتوانایی به طرف خارج رفتند و بعضی شان در مسیر راه کشته شدند و بعضی شان در دریا غرق شدند."
بسیاری از کسانی که در این پروژه استخدام شده اند جوانان اند
موسسه غیردولتی سی اچ ای یا هماهنگی کمک های انسانی می گوید که از طریق شوراهای محلی و روستاها که در دوره جمهوری مخلوع ساخته شده بود، برنامه های کار آفرینی را در ولایت کاپیسا راه اندازی کرده.
مبارز آریایی یکی از مسئولان این موسسه داخلی در این مورد با رادیو آزادی صحبت می کرد.
"تمویل کننده اصلی این پروگرام ها بانک جهانی است. پس از تحولاتی که در افغانستان آمده است اولین پروژه است که بانک جهانی همراه شورا ها کار می کند. تطبیق کننده این پروگرام در سطح افغانستان سازمان ملل متحد است و سازمان ملل متحد اجرای این پروگرام را برای انجو ها و مؤسسات داخلی و افغانی می دهد که این برنامه دو هدف دارد. هدف اولی اشتغال زایی موقت و هدف دوم آن باز سازی، ترمیم، حفظ، مراقبت و تکمیل پروژه های نیمه کاره از جمله اهداف این برنامه می باشد."
یکی از کارگران جوان: من در نظر داشتم برای یافتن کار به ایران بروم٬ حالا خوشحال هستم که در این پروژه شامل کار شده ام
او در این مورد بیشتر می گوید:
"در اصل کار ما همراه شورا های انکشافی است، تمام مناطق را تحت پوشش قرار می دهیم. در عموم این برنامه بیست و شش ولایت را تحت پوشش قرار می دهد و در این بیست و هشت ولایت هفتاد ولسوالی آن تحت پوشش این برنامه قرار دارد که در مجموع شش هزار و چهار صد و پنجاه قریه می شود."
به گفته آریایی پروژهای مختلف را زیرنام مزد در برابر کار روی دست دارند که صدها نفر در این پروژه ها شامل کار می شوند.
پروژه های بازسازی و توسعه ای مختلف که از حکومت قبلی نیمه کاره باقی مانده اند نیز در این دور جدید کمک های بانک جهانی تحت پوشش قرار می گیرند.
آغاز این برنامه برای ساکنان ولایت کاپیسا خبر خوشی است.
فیض محمد ۳۸ ساله باشنده ولسوالی حصه دوم ولایت کاپیسا در این مورد می گوید:
"به هر طرف که برویم کار پیدا نمی شود. من پلان داشتم که بخاطر کار به ایران بروم و نظر خانواده من هم همین بود که ایران بروم. پلان ایران رفتن را داشتم اما در این پروژه چند روز پرده مردم غریب و بیچاره می شود. من فعلا در این پروژه مصروف هستم."
فعالیت بانک جهانی اندکی پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان در تابستان پارسال معلق شده بود.
باشنده گان ولایت کاپیسا می گویند که راه اندازی چنین پروژه ها میتواند از رفتن جوانان به خارج جلوگیری کند.
اما به اساس خبرنامۀ بانک جهانی در ماه جون پارسال، کمیته مدیریت صندوق امانی بازسازی افغانستان و بانک جهانی سه پروژه را به ارزش ۷۹۳ میلیون دالر تصویب کردند که مواد غذایی، معیشت و خدمات صحی فوری و ضروری را برای مردم افغانستان فراهم می کند.
در ادامه آمده که هر سه پروژه خارج از بودجه عادی و خارج از کنترول حکومت طالبان، از طریق اداره های سازمان ملل متحد و سازمانهای غیردولتی اجرا خواهند شد.
به اساس معلومات موسسه سی ایچ ای، در هر روستا برای افرادی که از هفت هزار و پنجصد افغانی کمتر در آمد ماهانه داشته باشند، کار می دهد.
از نظر مردم محلی، در پروژه هایی که کار می کنند علاوه بر این که مزد دریافت می کنند مشکلات روستای شان نیز مرفوع می شود.
این در حالی است که به اساس گزارش برنامه توسعه ای سازمان ملل متحد، از نیمه ماه اگست سال ۲۰۲۱ که طالبان در افغانستان به قدرت برگشتند تا نیمه ماه اگست سال ۲۰۲۲ بیش از هفتصد هزار نفر مشمول زنان در کشور وظایف شان را از دست داده اند.