زهرا بیوه و مادر سه فرزند است.
او سرپرست خانواده‌اش است و در کنار یک سرک در کابل تکدی‌گری می‌کند.
زهرا می‌گوید، به دلیل اینکه یک دخترش معیوب است و نیاز به درمان دوامدار دارد، مجبور است تکدی‌گری کند، زیرا تلاش‌هایش برای پیدا کردن کار ناکام بوده است:
"سه فرزند دارم، از مجبوری گدایی می‌کنم، برای روز فرزندانم به ۲ و یا ۳ صد افغانی ضرورت دارم، در خانه یک مادر سر سفید دارم یک دخترم معیوب است، سرپرست خانه من هستم کار نیست چه کنم مجبورم در سر سرک گدایی کنم".
او می‌گویدف در نظام جمهوری پیشین در یک دفتر خصوصی صفاکار بوده و تقریباً از یک سال به این طرف بیکار شده است.
طالبان پس از حاکمیت دوباره‌شان در افغانستان زنان را از کارکردن در بسیاری از ادارات دولتی منع کردند و در ماه دسامبر سال گذشته هم بر کار آنان در اداره‌های غیردولتی محدودیت وضع کردند.
من هم بیکارم و شوهرم هم بیکار است، مصارف خانه را به سختی پیدا می‌کنیم
یک باشندۀ چهلستون کابل که نمی‌خواهد به دلیل مشکلات امنیتی نامش در گزارش گرفته شود می‌گوید، شوهرش از صبح تا شام در شهر کراچی‌رانی می‌کند، اما شام به دلیل نبود کار دست خالی و ناامید به خانه بر می‌گردد:
"من پیش از این در یک مکتب کاپیسا معلم بودم، به دلیل جنگ‌ها کابل آمدیم، اکنون اینجا در یک خانۀ کرایی زندگی می‌کنیم، من هم بیکارم و شوهرم هم بیکار است، مصارف خانه را به سختی پیدا می‌کنیم و زندگی ما با بسیار سختی مواجه است".
پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان بیکاری و ناداری بیشتر از هر زمانی افزایش یافته است.
به شمول سازمان‌های ملل متحد، سازمان‌های متعددی گزارش داده اند که حدود ۲۸ میلیون افغان امسال به کمک‌های فوری بشری ضرورت دارند.
رامزالاکبروف، معاون نمایندۀ ویژۀ سازمان ملل متحد برای افغانستان و هماهنگ کننده کمک‌های بشری این سازمان
رامزالاکبروف، معاون نمایندۀ ویژۀ سازمان ملل متحد برای افغانستان و هماهنگ کننده کمک‌های بشری این سازمان به تاز‌گی گفته است، هرچند که امسال زلزلۀ ویران کننده در سوریه و ترکیه رخ داده، اما هنوز هم افغانستان در جهان کشوری است که با بزرگترین بحران بشری مواجه است.
در وب سایت سازمان ملل متحد آمده که وی از کابل به گونۀ آنلاین به خبرنگاران نیویارک گفته است، این سازمان و شرکایش امسال برای کمک به مردم افغانستان ۴.۶ میلیارد دالر درخواست می‌کنند.
الاکبروف گفته که در ۱۸ ماه گذشته، تولید ناخالص داخلی (GDP) به ۳۵ درصد کاهش یافته است و نرخ مواد اولیۀ غذایی ۳۰ درصد و بیکاری ۴۰ درصد افزایش یافته است.
مسئول هماهنگی کمک‌های بشری سازمان ملل متحد در افغانستان افزوده که همچنان ۷۵ درصد عاید مردم اکنون هزینۀ خوراک‌شان می‌شود.
پیش از این هم شماری از نهادهای خیریۀ بین‌المللی از بدتر شدن وضعیت افغانستان هشدار داده بودند و گفته بودند که بیش از نیم نفوس افغانستان یعنی ۲۸ میلیون با خطر گرسنگی مواجه هستند.
گوشه از شهر کابل، عکس از آرشیف
نگرانی از بدتر شدن وضعیت افغانستان در حالی مطرح می‌شود که شماری از موسسات کمک‌رسان بین‌المللی در واکنش به ممنوعیت کار زنان در اداره‌های غیردولتی ملی و بین‌المللی از سوی حکومت طالبان، فعالیت‌های خود در داخل افغانستان را به گونۀ کامل و یا قسمی متوقف کردند.
طالبان همچنان آموزش دختران بالاتر از صنف ششم و تحصیلات آنان در پوهنتون‌ها را منع کردند.
رامزالاکبروف گفته، هرچند که سازمان ملل متحد در این مورد با حکومت طالبان کار می‌کند، اما تا هنوز از تلاش یا پیشرفت در بخش آموزش دختران خبری نیست.