بسیاری از زنان روستایی در افغانستان از مشکلات اقتصادی خود شکایت دارند.
آنان که بیشترشان سرپرست خانواده‌های خود هستند، می‌گویند، در گذشته با تجارت کوچکی که داشتند زندگی‌شان را به پیش می‌بردند، اما با ضعیف شدن اقتصاد مردم، به اندازۀ سال‌های گذشته عاید ندارند.
بانوی که باشندهٔ ولسوالی پغمان کابل است و به دلیل رواج‌های موجود نمی‌خواهد نامش در گزارش گرفته شود می‌گوید، مالداری می‌کند و در کنار آن مرغ نیز پرورش می‌دهد، اما با آن هم نمی‌تواند مصارف خانوادهٔ خود را تأمین کند:
" خود ما زمین مشخصی نداریم، دهقانی مردم را می‌کنیم، گاوداری و مرغداری هم می‌کنیم، پول شیر و تخم را که به فروش می‌رسانیم یا خود ما می‌خوریم یا برای گاوها خوراکه تهیه می‌کنیم، وضعیت ما بسیار خراب است."
برخی از زنان با استفاده از مهارت خیاطی در تلاش پیدا کردن عاید برای حمایت از خانواده های خود اند
دیوه، باشندهٔ منطقهٔ دوراهی ولایت میدان وردک که خیاطی و خامک دوزی می‌کند، از سرد بودن بازار فروشات شکایت دارد.
او نیز سرپرست خانوادهٔ خود است و می‌گوید، در یک روز شش جوره لباس را نیز دوخته است، اما به گفتهٔ او، بخاطرضعیف بودن اقتصاد مردم، حالا مثل گذشته عاید ندارد:
"یکی کار ماشینی است و یکی کار دست‌دوزی، کاری که ما مثل خامک‌دوزی که در آن گل طرح می‌کنم، آینه‌‌کاری می‌کنیم، زحمت این کار زیاد است به همین خاطر قیمت می‌فروشیم، اما این که اقتصاد مردم ضعیف است، زیاد خریداری نمی‌کنند."
حکیمه، باشندهٔ ولایت بغلان برای مردم و همچنان فروش در بازار نان می‌پزد.
او هم که سرپرست خانوادهٔ خود است، به رادیو آزادی گفت:
"من داش نان‌پزی دارم، مردم برایم می‌آورند و من می‌پزم، برخی اوقات خودم نان می‌پزم برای پسرم می‌دهم و او در شهر می‌فروشد، در آن هم فایده نیست، پول گاز برایم بسیار قیمت تمام می‌شود، مصارف خانه را پوره کرده نمی‌توانم، کار سخت است، در ماه حمل هوا بسیار گرم می‌باشد و عاید کرده نمی‌توانم."
این زنان از حکومت طالبان و نهاد‌های کمکرسان می‌خواهند که به زندگی زنان روستایی توجهٔ جدی کنند.
ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان در مورد این‌که چه طرح‌هایی برای بهبود زندگی زنان روستایی در افغانستان دارند، به پرسش‌های ما پاسخ نداد.
تصویر آرشیف
زنان روستایی درحالی از مشکلات اقتصادی‌شان شکایت میکنند که زنان شهرنشین نیز با سرنوشت همسان مواجه اند و پیش از این نیز در گزارش‌‌های مختلف، مشکلات‌شان را با رادیو آزادی در میان گذاشته اند.
حکومت طالبان بر کار زنان در بیشتر اداره‌های دولتی و تمام اداره‌های غیردولتی ممنوعیت وضع کرده‌است که به علت آن برخی از موسسه‌های کمکرسان در افغانستان فعالیت‌شان را کاهش دادند و یا کاملاً متوقف کرده‌اند.
طالبان همچنان آرایشگاه‌های زنانه را بستند که به اساس معلومات اتحادیهٔ پیشه‌آوران افغانستان، بابستن شدن نزدیک به ۱۲هزار آرایشگاه، حدود ۶۰ هزار آرایشگر زن بیکار شده اند.