زرمینه خانم 40 ساله است که به تازه گی از استفاده مواد مخدر دست کشیده است و زنده گی عادی اش را از سر گرفته است، می خواهد که فرزندان سالم داشته باشد و آنان مانند سایر افراد جامعه از حق تحصیل و زنده گی مرفه برخور دار باشند.
با این خانم به روز چهار شنبه در نجات سنتر در کابل مرکز که خانم های معتاد تداوی می شوند هم صحبت شدم. زرمینه که بخاطر درمان به این مرکز آمده بود، از او در مورد اینکه از چی زمان به اعتیاد رو آورده است پرسیدم.
وی با چهره پردرد به من نگاه کرده گفت، که 10 سال از عمرش را در اعتیاد سپری کرده است. اینکه کدام عوامل سبب رو آوردن او به مواد مخدر شده بود خودش پاسخ داد:
«همه آن تاثیر جگر خونی، بی خانگی، بیکاری و مشکلات که سرم آمد، سبب شد که من هیرویین بکشم. یعنی فقر، گرسنه گی و سر و سودا که زیاد شد آدم معتاد هر چیز می شود.»
این تنها زرمینه نیست که از اعتیاد رنج می برد بلکه مثل او هزاران زن دیگر نیز به استفاده از انواع دارو های نشه آور معتاد هستند. بربنیاد معلومات مرکز تدوای معتادین در کابل به نام نجات سنتر در سراسر افغانستان یکصد و بیست هزار خانم معتاد وجود دارند.
مسوولان این مرکز یکی از عوامل معتاد شدن خانم ها را در افغانستان مهاجرت خانواده های افغان به ایران و پاکستان می خوانند. داکتر طارق سلیمان مسوول این مرکز در صحبت با رادیو آزادی در این مورد چینن گفت:
«اکثراً کسانی که به کشور های همسایه بخصوص ایران و پاکستان مهاجر شده اند، ما وقتی که کار ما را شروع کردیم، عملاً در پاکستان دیدیم. در کمپ ها اکثر خانم ها که کار می کردند می خواستند، زیاد کار کرده و پول زیاد بدست آورند به این خاطر آنان از مواد مخدر و تریاک استفاده می کردند با این تصور وقتی که تریاک می خورند زیاد کار می کنند. و طفل شیر خوار آن به خاطری که مادر را اذیت نکند به طفل خود نیز تریاک می دانند. یعنی هم مادر و طفل معتاد می شدند.»
اما زرمینه می گوید، که شوهرش از چرس استفاده می کرد و همین اعتیاد شوهر وی سبب گردید که او نیز به استفاده مواد مخدر عادت کند. گفته می شود که این وضعیت پیامد های ناگوار اجتماعی و اقتصادی بر خانواده ها در افغانستان به خصوص اطفال این خانواده ها داشته است.
خانم زرمینه نیز می پذیرد که استفاده از مواد مخدر بالای اطفال تاثیرات منفی بر جا می گذارد اما او حالا خرسند است که از اعتیاد نجات یافته است:
«جگرخون می شدند و می گفتند مادر این چی است که شما خانه را پر از دود می کنید، باز من برای شان می گفتم آرام باشید هیچ چیز نیست، سرم درد می کند. و حال که شکر به عقل شده اند، حال خود شان نمی گذارند. اقتصاد ما زیاد خراب بود حتی به گفتن نبود اگر نان یک شب را پیدا می کردم دو شب دیگر بی نان می بودیم و اطفال ام به شب ها گرسنه می ماند. امروز ام نسبت به گذشته ام خیلی جای شکر است.»
زرمینه از سایر زنان در افغانستان خواست که از استفاده مواد مخدر خود داری کنند. برخی از زنان در افغانستان برای آرامش و خواباندن کودکان شان به آنان نیز دارو های نشه آور می دهند. فقر، بی سوادی و مهاجرت ها به کشور های همسایه از عوامل اساسی رو آوردن زنان به استفاده از مواد مخدر به حساب می آید.
با وجود رقم معتادین در افغانستان به خصوص معتادین زن، تعداد مراکز تداوی معتادین در این کشور اندک خوانده می شود. آگاهان از حکومت افغانستان می خواهند که مراکز بیشتر تداوی معتادین در این کشور به خصوص در مناطق دور افتاده ایجاد شود.
با این خانم به روز چهار شنبه در نجات سنتر در کابل مرکز که خانم های معتاد تداوی می شوند هم صحبت شدم. زرمینه که بخاطر درمان به این مرکز آمده بود، از او در مورد اینکه از چی زمان به اعتیاد رو آورده است پرسیدم.
وی با چهره پردرد به من نگاه کرده گفت، که 10 سال از عمرش را در اعتیاد سپری کرده است. اینکه کدام عوامل سبب رو آوردن او به مواد مخدر شده بود خودش پاسخ داد:
«همه آن تاثیر جگر خونی، بی خانگی، بیکاری و مشکلات که سرم آمد، سبب شد که من هیرویین بکشم. یعنی فقر، گرسنه گی و سر و سودا که زیاد شد آدم معتاد هر چیز می شود.»
این تنها زرمینه نیست که از اعتیاد رنج می برد بلکه مثل او هزاران زن دیگر نیز به استفاده از انواع دارو های نشه آور معتاد هستند. بربنیاد معلومات مرکز تدوای معتادین در کابل به نام نجات سنتر در سراسر افغانستان یکصد و بیست هزار خانم معتاد وجود دارند.
مسوولان این مرکز یکی از عوامل معتاد شدن خانم ها را در افغانستان مهاجرت خانواده های افغان به ایران و پاکستان می خوانند. داکتر طارق سلیمان مسوول این مرکز در صحبت با رادیو آزادی در این مورد چینن گفت:
«اکثراً کسانی که به کشور های همسایه بخصوص ایران و پاکستان مهاجر شده اند، ما وقتی که کار ما را شروع کردیم، عملاً در پاکستان دیدیم. در کمپ ها اکثر خانم ها که کار می کردند می خواستند، زیاد کار کرده و پول زیاد بدست آورند به این خاطر آنان از مواد مخدر و تریاک استفاده می کردند با این تصور وقتی که تریاک می خورند زیاد کار می کنند. و طفل شیر خوار آن به خاطری که مادر را اذیت نکند به طفل خود نیز تریاک می دانند. یعنی هم مادر و طفل معتاد می شدند.»
اما زرمینه می گوید، که شوهرش از چرس استفاده می کرد و همین اعتیاد شوهر وی سبب گردید که او نیز به استفاده مواد مخدر عادت کند. گفته می شود که این وضعیت پیامد های ناگوار اجتماعی و اقتصادی بر خانواده ها در افغانستان به خصوص اطفال این خانواده ها داشته است.
خانم زرمینه نیز می پذیرد که استفاده از مواد مخدر بالای اطفال تاثیرات منفی بر جا می گذارد اما او حالا خرسند است که از اعتیاد نجات یافته است:
«جگرخون می شدند و می گفتند مادر این چی است که شما خانه را پر از دود می کنید، باز من برای شان می گفتم آرام باشید هیچ چیز نیست، سرم درد می کند. و حال که شکر به عقل شده اند، حال خود شان نمی گذارند. اقتصاد ما زیاد خراب بود حتی به گفتن نبود اگر نان یک شب را پیدا می کردم دو شب دیگر بی نان می بودیم و اطفال ام به شب ها گرسنه می ماند. امروز ام نسبت به گذشته ام خیلی جای شکر است.»
زرمینه از سایر زنان در افغانستان خواست که از استفاده مواد مخدر خود داری کنند. برخی از زنان در افغانستان برای آرامش و خواباندن کودکان شان به آنان نیز دارو های نشه آور می دهند. فقر، بی سوادی و مهاجرت ها به کشور های همسایه از عوامل اساسی رو آوردن زنان به استفاده از مواد مخدر به حساب می آید.
با وجود رقم معتادین در افغانستان به خصوص معتادین زن، تعداد مراکز تداوی معتادین در این کشور اندک خوانده می شود. آگاهان از حکومت افغانستان می خواهند که مراکز بیشتر تداوی معتادین در این کشور به خصوص در مناطق دور افتاده ایجاد شود.
