در زمانیکه جنگ در افغانستان به پایان خود نزدیک می شود و نیروهای امریکایی هم در حال کاهش یافتن است، تلاش های لوژیستکی برای گرد آوری و فرستادن تجهیزات نیروهای امریکایی از همین اکنون آغاز گردیده است.
دگروال اوپرمن ( ( Oppermanیک مقام نیروهای بحری امریکا که مسوول جمع آوری تجهیزات نیروها در جنوبغرب افغانستان می باشد به روزنامه نیویارک تایمز گفته است:
« ما تقریباً همه وسایل و تجهیزات این پایگاه را انتقال می دهیم و تصمیم می گیریم که باید به کجا برود.»
اوپرمن می گوید، از ماموریت نظامی بین المللی الی ختم سال 2014 میلادی که تاریخ خروج نیروها تعیین گردیده، هنوز تقریباً دونیم سال دیگر باقیست و قوماندانان در نظر ندارند تا راجع به تفصیل تجهیزات که باید به ایالات متحده امریکا فرستاده شود، به صورت علنی بحث کنند.
قوماندانان امریکایی نمی خواهند به طالبان این احساس را بدهند که گویا آنها جنگ را ترک می نمایند.
مقامات امریکایی تصدیق کردند که تصورات هم یک عامل است، حتی هنگامیکه آنها تصمیم می گیرند راجع به اینکه چه چیز را باید انتقال بدهند، چه چیز را به نیروهای افغان بگذارند و چه چیز یا چه وسایل را از بین ببرند.
آنها نمی خواهند خروج شتاب زده اواخر سال های 1980 دوره شوروی را منعکس بسازند که در آن تانک ها و توپ های زنگ زده در اطراف شهرها و دهات افغانستان پراگنده و پاشیده بود.
به هر صورت، نیروها در حال حرکت قرار دارند و پلان گذاران نظامی به دقت روی گردآوری و انتقال آرام تجهیزات فکر می کنند.
تخمین شده که حدود یک صد هزار کانتینر انتقال مواد و حدود 45000 تا 50000 وسایل نقلیه مانند تانک و زرهپوش از سر تا سر افغانستان جمع آوری شود.
اوپرمن می گوید:
« با در نظر داشت اینکه جنگ هنوز در افغانستان ادامه دارد، انتقال دوباره این همه وسایل و تجهیزات به علت مصارف گزاف و وضع امنیتی کار پیچیده است.»
دگروال جف هوکس (Jeff Hooks ) یک مقام بلند پایه امور لوژستیکی نیروهای بحری امریکا در جنوب افغانستان به روزنامه نیویارک تایمز گفته است، نگرانی های بودجوی تقاضا می نماید تا جایکه ممکن است، ما باید تمام وسایل و تجهیزات را با خود ببریم. پلان بسیار مفصل در این مورد وجود دارد.
دگروال جف هوکس می گوید، خروج نیروهای بحری امریکا از افغانستان نسبت به خروج آنها از عراق پیچیده تر است، با آنکه تجهیزات گردآوری شده در افغانستان کم تر می باشد. پیچیدگی افغانستان به علت جغرافیای افغانستان است. در عراق مسیر تدارکاتی و انتقالات از طریق جنوب به کویت و خلیج فارس صورت می گرفت. اما افغانستان یک کشور محاط به خشکه است و نزدیکترین بندر کراچی در پاکستان، 600 میل فاصله دارد.
دگروال اوپرمن ( ( Oppermanیک مقام نیروهای بحری امریکا که مسوول جمع آوری تجهیزات نیروها در جنوبغرب افغانستان می باشد به روزنامه نیویارک تایمز گفته است:
« ما تقریباً همه وسایل و تجهیزات این پایگاه را انتقال می دهیم و تصمیم می گیریم که باید به کجا برود.»
اوپرمن می گوید، از ماموریت نظامی بین المللی الی ختم سال 2014 میلادی که تاریخ خروج نیروها تعیین گردیده، هنوز تقریباً دونیم سال دیگر باقیست و قوماندانان در نظر ندارند تا راجع به تفصیل تجهیزات که باید به ایالات متحده امریکا فرستاده شود، به صورت علنی بحث کنند.
قوماندانان امریکایی نمی خواهند به طالبان این احساس را بدهند که گویا آنها جنگ را ترک می نمایند.
مقامات امریکایی تصدیق کردند که تصورات هم یک عامل است، حتی هنگامیکه آنها تصمیم می گیرند راجع به اینکه چه چیز را باید انتقال بدهند، چه چیز را به نیروهای افغان بگذارند و چه چیز یا چه وسایل را از بین ببرند.
آنها نمی خواهند خروج شتاب زده اواخر سال های 1980 دوره شوروی را منعکس بسازند که در آن تانک ها و توپ های زنگ زده در اطراف شهرها و دهات افغانستان پراگنده و پاشیده بود.
به هر صورت، نیروها در حال حرکت قرار دارند و پلان گذاران نظامی به دقت روی گردآوری و انتقال آرام تجهیزات فکر می کنند.
تخمین شده که حدود یک صد هزار کانتینر انتقال مواد و حدود 45000 تا 50000 وسایل نقلیه مانند تانک و زرهپوش از سر تا سر افغانستان جمع آوری شود.
اوپرمن می گوید:
« با در نظر داشت اینکه جنگ هنوز در افغانستان ادامه دارد، انتقال دوباره این همه وسایل و تجهیزات به علت مصارف گزاف و وضع امنیتی کار پیچیده است.»
دگروال جف هوکس (Jeff Hooks ) یک مقام بلند پایه امور لوژستیکی نیروهای بحری امریکا در جنوب افغانستان به روزنامه نیویارک تایمز گفته است، نگرانی های بودجوی تقاضا می نماید تا جایکه ممکن است، ما باید تمام وسایل و تجهیزات را با خود ببریم. پلان بسیار مفصل در این مورد وجود دارد.
دگروال جف هوکس می گوید، خروج نیروهای بحری امریکا از افغانستان نسبت به خروج آنها از عراق پیچیده تر است، با آنکه تجهیزات گردآوری شده در افغانستان کم تر می باشد. پیچیدگی افغانستان به علت جغرافیای افغانستان است. در عراق مسیر تدارکاتی و انتقالات از طریق جنوب به کویت و خلیج فارس صورت می گرفت. اما افغانستان یک کشور محاط به خشکه است و نزدیکترین بندر کراچی در پاکستان، 600 میل فاصله دارد.
