روزنامهء کرسشچن ساینس مانیتور چاپ امریکا در شمارهء اخیر خود تحت عنوان «در جنگ افغانستان، هنوز هم می توان پیروز شد» با اشاره به اظهارات جنرال جوزف دنفورد قوماندان عمومی نیرو های ناتو و امریکایی در افغانستان که در یک گزارش وی به کانگرس آن کشور، نوشته شده است، می نویسد:
هنوز هم امکان پذیر است که امریکا در جنگ 11 سالهء افغانستان که طولانی ترین جنگ در تاریخ ایالات متحده به شمار می آید، پیروز شود.
به نوشتهء روزنامهء کرسشچن ساینس مانیتور، این اظهارات جنرال جوزف دنفورد، آن تصویری نیست که مقامات پنتاگون در آغاز جنگ افغانستان در مورد پیروزی ترسیم کرده بودند، بلکه می تواند پیروزیی باشد که از تعریف عام موفقیت متفاوت است.
کرسشچن ساینس مانیتور می نویسد، جنرال جوزف دنفورد با تاکید به اعضای کانگرس امریکا گفت است که وی به استفاده از واژهء پیروزی متعهد می باشد.
جنرال جوزف دنفورد می گوید:
«در سالیان اخیر تعدادی زیاد مردم از استفادهء کلمهء پیروزی اجتناب کرده اند، اما از وقتیکه من به افغانستان رفته ام، این واژه را استفاده کرده ام.»
روزنامهء کرسشچن ساینس مانیتور با نقل قول از جنرال جوزف دنفورد می نویسد، کف گفته است:
«زمانیکه ما جوانان 19 بیست و 21 ساله را به میدان جنگ می فرستیم، باید که از پیروزی بگوییم.»
جنرال جوزف دنفورد در مورد تعریف پیروزی در افغانستان گفته است:
«در سال 2014 نیرو های افغان مسوولیت های امنیتی را به عهده خواهند گرفت، این مساله یک عنصر اساسی پیروزیست. به عقیدهء من، ما برای این کار برنامه ریزی کرده ایم.»
مجلهء نیویارکر چاپ امریکا در مورد سرنوشت ترجمان های که در افغانستان با نیروهای بین المللی کار کرده، در زمینهء مهاجرت به آن کشورها تلاش می کنند، گزارشی را به نشر رسانیده است.
مجلهء نیویارکر می نویسد:
با نزدیک شدن موعد خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، ترجمان های که با نیروهای بین المللی در آن کشور کار می کنند، به این نتیجه رسیده اند که دیگر در افغانستان آیندهء ندارند. آن ها برای گرفتن ویزه به امریکایی ها مراجعه می کنند، اما وزارت های خارجه و امنیت داخلی امریکا، درگیر بیوروکراسی بوده، هیچ کدام این وزارت ها مسوولیت تاخیر و ایجاد موانع را نمی پذیرند.
نیویارکر می نویسد، ترجمان های افغان، ماه ها و سال ها انتظار می کشند، اما در اکثر موارد حتی جوابی هم حاصل نمی کنند و نا امیدی افزایش یافته است.
به نوشتهء مجلهء نیویارکر، امریکا با افغان ها حتی در مقایسه با عراقی ها، برخورد نا درست می کند. در سال 2008 امریکا یک برنامهء خاص را برای ترجمان های عراقی اعلان کرد که بر اساس آن تعدادی زیاد عراقی ها به امریکا رفتند. امریکا به عراقی 3.5 برابر بیشتر نسبت به افغان ها سهمیه داده است.
هنوز هم امکان پذیر است که امریکا در جنگ 11 سالهء افغانستان که طولانی ترین جنگ در تاریخ ایالات متحده به شمار می آید، پیروز شود.
به نوشتهء روزنامهء کرسشچن ساینس مانیتور، این اظهارات جنرال جوزف دنفورد، آن تصویری نیست که مقامات پنتاگون در آغاز جنگ افغانستان در مورد پیروزی ترسیم کرده بودند، بلکه می تواند پیروزیی باشد که از تعریف عام موفقیت متفاوت است.
کرسشچن ساینس مانیتور می نویسد، جنرال جوزف دنفورد با تاکید به اعضای کانگرس امریکا گفت است که وی به استفاده از واژهء پیروزی متعهد می باشد.
جنرال جوزف دنفورد می گوید:
«در سالیان اخیر تعدادی زیاد مردم از استفادهء کلمهء پیروزی اجتناب کرده اند، اما از وقتیکه من به افغانستان رفته ام، این واژه را استفاده کرده ام.»
روزنامهء کرسشچن ساینس مانیتور با نقل قول از جنرال جوزف دنفورد می نویسد، کف گفته است:
«زمانیکه ما جوانان 19 بیست و 21 ساله را به میدان جنگ می فرستیم، باید که از پیروزی بگوییم.»
جنرال جوزف دنفورد در مورد تعریف پیروزی در افغانستان گفته است:
«در سال 2014 نیرو های افغان مسوولیت های امنیتی را به عهده خواهند گرفت، این مساله یک عنصر اساسی پیروزیست. به عقیدهء من، ما برای این کار برنامه ریزی کرده ایم.»
مجلهء نیویارکر چاپ امریکا در مورد سرنوشت ترجمان های که در افغانستان با نیروهای بین المللی کار کرده، در زمینهء مهاجرت به آن کشورها تلاش می کنند، گزارشی را به نشر رسانیده است.
مجلهء نیویارکر می نویسد:
با نزدیک شدن موعد خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، ترجمان های که با نیروهای بین المللی در آن کشور کار می کنند، به این نتیجه رسیده اند که دیگر در افغانستان آیندهء ندارند. آن ها برای گرفتن ویزه به امریکایی ها مراجعه می کنند، اما وزارت های خارجه و امنیت داخلی امریکا، درگیر بیوروکراسی بوده، هیچ کدام این وزارت ها مسوولیت تاخیر و ایجاد موانع را نمی پذیرند.
نیویارکر می نویسد، ترجمان های افغان، ماه ها و سال ها انتظار می کشند، اما در اکثر موارد حتی جوابی هم حاصل نمی کنند و نا امیدی افزایش یافته است.
به نوشتهء مجلهء نیویارکر، امریکا با افغان ها حتی در مقایسه با عراقی ها، برخورد نا درست می کند. در سال 2008 امریکا یک برنامهء خاص را برای ترجمان های عراقی اعلان کرد که بر اساس آن تعدادی زیاد عراقی ها به امریکا رفتند. امریکا به عراقی 3.5 برابر بیشتر نسبت به افغان ها سهمیه داده است.
