- ستارز اند سترایپس
روزنامۀ امریکایی ستارز اند سترایپس که بیشتر در مورد نظامیان امریکایی نشرات دارد، گزارش مفصلی را در مورد افغانستان نشر کرده، در آغاز آن می‌نویسد؛ بعد از گذشت ۱۸ سال از داخل شدن نخستین عساکر امریکایی به افغانستان، هنوز این کشور مملو از خطر پنداشته می‌شود.
به نوشته روزنامه، این درس‌هایست که دارين سوتو عضو جمهوری‌خواه مجلس نماینده‌گان امریکا در جریان مسافرت پنج روزه در ترکیب یک هیئت امریکایی به افغانستان آنرا تجربه کرد.
به نوشته نشریه، دارين سوتو در افغانستان بود که در جریان یک حمله تروریستی دو داکتر کشته شدند.
در همان روزی که این هیئت امریکایی افغانستان را ترک می‌کردند یک انفجار دیگر حداقل ۵۰ قربانی برداشت.
روزنامه ستارز اند سترایپس می‌نویسد، این نخستین سفر دارين سوتو که در سال ۲۰۱۷ میلادی به کانگرس امریکا راه یافته‌است به افغانستان محسوب می‌شد.
وی در جریان این مسافرت با نظامیان امریکایی مستقر در این کشور ملاقات‌های داشت.
دارين سوتو گفته‌است، با در نظرداشت این حملات، بخش خراسان جنگجویان گروه موسوم به دولت اسلامی (داعش) بزرگترین تهدید برای امریکا محسوب می‌شود.
- سازمان دیده‌بان حقوق بشر
سازمان دیده‌بان حقوق بشر به تاریخ ۲۵ نوامبر در بارۀ کنفرانسی که سه‌شنبه و چهارشنبۀ هفته جاری در مورد افغانستان در ژینو برگزار خواهد شد، مطلبی را به نشر رسانیده، در بخشی از آن می‌نویسد؛ کشورهای تمویل کننده افغانستان در شهر ژینو گردهم می‌آیند تا گزارش افغانستان را در زمینۀ اصلاحات و پیشرفت در آن کشور بشنوند.
به عقیده پاتريشیا گاسمن نویسندۀ این مطلب، این کنفرانس به کشورهای تمویل کنندۀ افغانستان که از جنگ ۱۷ ساله در این کشور خسته شده‌اند، فرصت اندک می‌دهد تا لیست کارهای انجام شده را آماده کنند.
بر اساس این مطلب، این در حالیست که مذاکرات صلح تشدید یافته‌است و ارزیابی گزارش حکومت افغانستان در عرصه حقوق بشر مهمتر از هر زمان دیگر است.
به نوشته پاتريشیا گاسمن، گرچه در این اواخر حکومت افغانستان سلسلۀ از اصلاحات را آغاز کرده، اما در عرصه محدود ساختن تخطی‌ها از حقوق بشر تأثیر اندک داشته‌است.
حکومت افغانستان در سال گذشته قانونی را تصویب کرد که در آن شکنجه جرم پنداشته می‌شود، ولی به نوشته پاتريشیا گاسمن، با وصف آن شکنجۀ زندانیان در این کشور ادامه دارد.
در این مطلب به گزارش سال ۲۰۱۷ میلادی ادارۀ معاونت سازمان ملل‌متحد (یوناما) در کابل نیز اشاره شده که در آن گفته شده‌است:
"از سال ۲۰۱۰ میلادی که نظارت از توقیف‌ها در افغانستان آغاز شده، در توقیف و نظارتخانه‌های پولیس این کشور، افرادی که به ارتباط مسایل جنگی و نظامی دستگیر شده‌اند، به شدت شکنجه می‌شوند."
در نوشته پاتريشیا گاسمن، هم‌چنان از افزایش خشونت‌ها در برابر زنان و رفتار نادرست مقامات امنیتی و حکومت افغانستان در برابر خبرنگاران نیز یاد شده‌است.