- نشنل انترست
"گزینه‌های دشوار برای حل جنگ افغانستان نیاز است" نشریه نشنل انترست با همین عنوان مطلبی را نشر کرده‌است.
به نوشته نشریه گفتگو‌ها میان ایالات متحده و طالبان ادامه یافته، اما این گفتگو‌ها به کدام جهت روان است؟
در ادامه آمده که دو جانب شاید خیلی تمایل به توافق جامع صلح داشته باشند اما همه تلاش‌ها ممکن با یک توافق‌نامۀ قِسمی تمام شود.
نشنل انترست می‌نویسد که توافق جامع صلح به معنای ایجاد یک چهارچوب برای دستیابی به صلح در افغانستان، تحت مدیریت حکومت قانونی این کشور با در نظرداشت قانون اساسی است. نشریه این را چالش در برابر طالبان می‌داند.
نظر دومی در مورد توافق قِسمی مطرح می‌شود که در نتیجه آن نیروهای بین‌المللی شاید از افغانستان بیرون شوند و طالبان را در قالب نیروی فرمان دهنده برای تغییر آینده افغانستان در بیاورند.
به باور نشریه، این مفکوره حکومت کابل را به چالش می‌کشد. اما به استدلال نشنل انترست، در هر دو صورت یعنی توافق جامع و یا توافق قِسمی، جنگ شاید به پایان برسد اما بحران ادامه یابد.
نویسنده به این هم پرداخته که ایالات متحده باید با افغانستان در بخش‌های اقتصادی و آموزشی، مشوره‌دهی و تجهیز نیروها همکاری کند.
همچنان به باور نشریه، باید بخش کوچکی از نیروهای ضد تروریزم امریکا در افغانستان مستقر بمانند.
نشنل انترست همچنان به امریکا توصیه می‌کند که با تقویت روابطش با پاکستان، به آنکشور انگیزه و اعتماد بدهد تا با افغانستان کمک کند.
مطلب با این پایان می‌یابد که طویل‌ترین جنگ امریکا تمام می‌شود اما با یک نام دیگر ادامه خواهد یافت، بناءً افغانستان و پاکستان باید از هنگامی که ایالات متحده، این مأموریت را ترک می‌کند، بپذیرند که هر دو به حمایت واشنگتن نیاز دارند.
- فارن پالیسی
نشریه فارن پالیسی به این پرداخته که از جنگل‌های افغانستان، گروه داعش بهره‌گیری می‌کند.
به نوشته نشریه، جنگجویان گروه داعش از سال ۲۰۱۵ میلادی در کنر فعالیت می‌کنند.
اما به باور نویسنده، جنگل‌های این ولایت که در گذشته در دست طالبان بود، حالا به منبع عایداتی گروه داعش مبدل شده‌است.
فارن پالیسی می‌نویسد، ولسوالی سوکی نه تنها صحنه نبرد میان نیروهای حکومتی و گروه داعش است بلکه قاچاقبران از همین راه، چوب‌های به دست آمده از جنگل‌های ولایت کنر را به کشورهای همسایه افغانستان انتقال می‌دهند.
در ادامه به نقل از محمد یوسف فرمانده پولیس کنر هم نقل شده که می‌گوید، مشکل بزرگ در این ولایت پس از تروریزم، قاچاق چوب است.
به نوشته نشریه، جنگل‌های ولایت کنر که در گذشته مملو از درختان بلوط، صنوبر و چهارمغز بودند، در ۳۰ سال گذشته ۴۰ درصد از درختانش را از دست داده‌اند، بناءً رفت و آمد به کوه‌ها آسانتر شده‌است.
محمد کامل یک باشنده ولسوالی سوکی، به فارن پالیسی گفته که به تخمین او، سالانه تا ۲۰ هزار درخت به پاکستان قاچاق می‌شود.
او که خودش مشغول کار و بار چوب است، همچنان گفته که در گذشته پول عاید چوب را طالبان می‌گرفتند و حالا این پول به جیب گروه داعش می‌ریزد.
به گفته کامل، هر درخت از سه تا پنج هزار روپیه پاکستانی خرید و فروش می‌شود.
به نوشته نشریه فارن پالیسی، با وجود تلاش‌های حکومت، تا هنوز مقام‌های افغان به قاچاق چوب، توجه جدی نکرده‌اند.
