- دیلی بیست
خانههای مجلل پنهان سیاستمداران افغان در دُبی، عنوان یک مطلب نشریۀ آنلاین دیلی بیست است.
در مطلب میخوانیم، مرکز ژورنالیزم تحقیقی به اسنادی دست یافته است که نشان میدهد شماری از مقامهای افغان و خانوادههایشان در این اواخر صاحب جایدادهای مجلل و کاخها در دُبی شدهاند.
دیلی بیست نوشته است، داشتن جایداد در خارج از افغانستان غیر قانونی و نادرست نیست، اما ادعاهای فساد در مورد شماری از مقامهای افغان، نگرانی عام را برانگیخته است.
نشریه نامهای برخی از مقامها و سیاستمداران افغان و قضیههای را که به آن ربط داده شده، به ترتیب نوشته است.
بر اساس این مقاله، احمد ولی مسعود، یکی از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در این اواخر در دُبی جایداد خریده است.
در ادامه آمده است، در سال ۲۰۰۹ بر برادر احمد ولی مسعود، احمد ضیا مسعود، معاون پیشین ریاست جمهوری افغانستان اتهام وارد شده بود که ۵۲ میلیون دالر پول نقد به امارات متحدۀ عربی انتقال میداده است.
نشریه نوشته است، ادیب احمد فهیم، مقام بلند پایۀ استخبارات افغانستان و پسر مارشال محمد قسیم فهیم، معاون پیشین ریاست جمهوری این کشور و سهمدار شرکت هوایی پامیر در جعبههای طیاره به دُبی پول انتقال داده است.
نام حصین فهیم که در قضیۀ ورشکست شدن کابل بانک متهم دانسته شده بود، نیز در این مطلب آمده است. او کاکای ادیب فهیم است.
دیلی بیست نوشته است، غلام فاروق وردک، وزیر دولت در امور پارلمانی همراه با همسرش در دو منطقۀ مجلل به شمول ساحل پام جمیره خانهها خریده است.
نشریه مینویسد، بر بنیاد معلومات مرکز ژورنالیزم تحقیقی، صالح محمد لالاگل و فدا محمد الفت، دو عضو پارلمان افغانستان، در سپرنگس و پارک جمیره حویلیها و خانههای مجلل خریدهاند.
در مطلب دیلی بیست نام فاطمه ربانی، دختر برهانالدین ربانی، رئیس جمهور پیشین افغانستان نیز دیده میشود.
در ادامه میخوانیم که او چند تجارت را در امارات متحدۀ عربی پیش میبرد.
دیلی بیست نوشته است، محمود کرزی برادر حامد کرزی، رئیس جمهور اسبق افغانستان نیز در دُبی جایداد دارد.
نشریه نوشته است، تنها محمود کرزی به ایمیلش جواب داده و داشتن جایداد در دُبی را تأیید کرده و هر گونه خطاکاری را رد کردهاست.
دیلی بیست نوشته است، دیگر هیچ مقام با وصف چند بار تلاش برقراری تماس با آنها، نه به انگلیسی، نه پشتو و نه دری پاسخ دادهاند.
- یورو ایشیا ریویو
معنی عقب نشینیها در عراق و افغانستان، عنوان مطلبی است که نشریۀ یورو ایشیا ریویو چاپ کردهاست.
در آغاز این مطلب آمده است، از سال ۲۰۱۱ تا سال ۲۰۱۷ روندهای مشابه به هم در عراق و افغانستان اجرا شد.
به نوشتۀ نشریه، پس از تلاش زیاد و یک سلسله موفقیتها، میان سالهای ۲۰۱۱ و ۲۰۱۴ ایالات متحده نیروهایش را در هر دو کشور کاهش داد.
نشریه مینویسد، امیدواریهای زیادی وجود داشت که حکومتهای عراق و افغانستان مسئولیت را به دوش گرفته بتوانند.
یورو ایشیا ریویو مینویسد، نیروهای پولیس و اردوی هر دو کشور از لحاظ کمیت، تجهیزات و آموزش نسبت به دشمنانشان از امکانات بسیار فوقالعاده برخوردار بودند.
نشریه نوشته است، با وصف این، دولتهای هر دو کشور نزدیک بود سقوط کنند.
به نوشتۀ نشریه، دستآوردهای که در نتیجۀ هزینۀ بالا و قربانی ایالات متحده به دست آمده، ناپایدار شدند.
نشریه مینویسد، تهدیدهای هراسافگنی دوباره پدیدار شد و ایالات متحده بار دیگر به مناقشهها بازگشت.
در بخشی از این مطلب مفصل، به موجودیت فساد در افغانستان و عراق نیز پرداخته شدهاست.
به نوشتۀ نشریه، در افغانستان، فساد مهمتر از اختلافهای فرقهای است.
در ادامه آمده است، شماری از سیاستمداران و فرماندهان از هر گونه امکانات برای تقویت قدرت خود استفاده میکنند.