سکرتر جنرال شورای مهاجرت ناروی که به تازگی به افغانستان سفر کرده، می‌گوید که از مقام‌های طالبان خواسته که محدودیت کاری و آموزشی بر زنان و دختران را رفع کنند تا در نتیجه مردم در افغانستان آسیب پذیر نشوند.
یان ایگلند در گفت‌وگو با رادیو آزادی از کابل دیروز چهارشنبه (۲۱ جدی) گفت که مقام‌های طالبان از او خواسته اند تا تحمل پذیر باشند اما آقای ایگلند تاکید کرد که تحمل پذیری، بیشتر مردم را آسیب پذیر می‌سازد:
"در کابل با شماری از وزیران طالبان دیدار کردم. با وزیر اقتصاد، وزیر مهاجران و عودت کنندگان، معین وزارت خارجه و چندین رهبر دیگر طالبان دیدار و گفتگو کردم. همه آنها گفتند که توافق دارند که زمینه آموزشی برای دختران فراهم شود. آنها توافق دارند که زنان در بخش‌های بشری کار کنند. همچنان گفتند که برای اجازه دادن به کار و آموزش زنان و دختران کار می‌کنند. اما از ما خواستند که صبر داشته باشیم. ما گفتیم که خیلی صبر کرده نمی‌توانیم به ویژه هنگامی که مردم به خاطر این محدودیت آسیب پذیر می‌شوند."
یان ایگلند افزود که شورای مهاجرت ناروی، ۴۷۰ کارمند زن در افغانستان دارد که همه‌شان خانه نشین شده اند و ادامه کار‌شان بدون این زنان ممکن نیست؛ زیرا به باور آقای ایگلند، بر اساس فرهنگ افغانستان تنها زنان می‌توانند برای زنان نیازمند کمک برسانند.
او افزود که در ۲۰ سال گذشته در مناطق تحت کنترل طالبان هم فعال بوده اند و طالبان در مورد این نهاد و فعالیت‌هایش می‌دانند.
ایگلند افزوده که در نتیجه وضع محدودیت بر کار زنان در این موسسه، تمام فعالیت‌های‌شان در افغانستان فلج شده است.
طالبان در ۲۴ دسمبر سال ۲۰۲۲ به کارمندان زن در موسسه‌های غیر دولتی دستور دادند که سر کار نیایند.
طالبان زنان کارمند را به بدحجابی متهم کردند.
اما ایگلند گفته که فرهنگ مردم افغانستان را در جریان ماموریت‌های‌شان در نظر گرفته اند و حتی کارمندان زن و مرد را در دفترهای شان از هم جدا کرده بودند.
او این پیام را به رهبران طالبان فرستاد:
"تا هنگامی که این محدودیت بر کارمندان زن ادامه می‌یابد، مردم بیشتر و بیشتر آسیب پذیر می‌شوند و در نهایت زندگی‌ها زیانمند می‌شود. ما در نظر داشتیم که در این شب و روز، برای هزاران بیجا شده خیمه، وسایل گرم کننده و سرپناه فراهم کنیم."
سکرترجنرال شورای مهاجرت ناروی پیش از این هم هشدار داده بود که محدودیت‌های کاری بر زنان از سوی طالبان، ۲۵ میلیون نیازمند در افغانستان را با خطر جدی گرسنگی و فقر روبرو می‌سازد و به اقتصاد شکننده اینکشور که آسیب‌های زیادی را متحمل شده، صدمه دیگری وارد می‌کند.
