نجیب کودک دوازده ساله‌ای که به دلیل فقر و ناداری و عدم حمایت اجتماعی در زندگی در جاده‌های کابل کراچی‌رانی می‌کند.
او به رادیوآزادی گفت که پدرش بیکار است و مشکلات اقتصادی دامنگیر خانواده‌اش شده است:
"ما پول نداریم، در سر سرک کراچی‌رانی می‌کنم، یک نان هم پیدا کرده نمی‌توانیم، مکتب می‌رفتم، اما کتابچه و قلم نداریم از همین خاطر مکتب نمی‌روم و اینجا کراچی‌رانی می‌کنم، من ۲۰ افغانی کار کردیم و تا حال نان هم نخوردیم."
نسیم کودک ۱۱ سالۀ دیگری است که به گفتۀ خودش، در یک خانوادۀ فقیر زندگی می‌کند و می‌گوید به دلیل مشکلات اقتصادی شب‌ها گرسنه می‌خوابد:
"ما شب نان برای خوردن نداریم، حتی توان پرداخت فیس مکتب و خرید کتابچه و قلم را ندارم، از حکومت می‌خواهم که ما را کمک کند."
این در حالیست که سازمان جهانی کار (آی ال او) و صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) گزارش داده اند که بیش از ۱.۴ میلیارد پسر و دختر در جهان بدون حمایت اجتماعی زندگی می‌کنند و آنها در معرض خطر فقر، گرسنگی، ازدواج در سن کودکی و سایر مشکلات قرار دارند.
در این گزارش که روز چهارشنبه نشر شده، آمده است که تعداد کودکان بدون دسترسی به حمایت اجتماعی در سراسر جهان همچنان در حال افزایش است.
بر اساس این گزارش، طبق گزارش سازمان ملل متحد، در این دوره میزان برنامه‌های کمکی کودکان و خانواده‌هایشان در هر منطقه‌ای از جهان کاهش یافت است.
آژانس‌های سازمان ملل متحد هشدار داده اند که عدم ارائه حمایت اجتماعی کافی به کودکان، آنها را در برابر مشکلاتی چون فقر، بیماری، تغذیه نامناسب و افزایش خطر ازدواج زیر سن آسیب پذیر می‌کند.
آنها گفته اند که کودکان دو برابر بزرگسالان در فقر شدید زندگی می‌کنند.
بر اساس گزارش سازمان‌های بین‌المللی، افغانستان هم یکی از کشورهایی است که کودکان آسیب پذیر زیادی دارد، اما وزارت کار و امور اجتماعی حکومت طالبان می‌گوید، آمار مشخصی از کودکان آسیب پذیر ندارد.
یونس صدیقی، عضو ریاست اطلاعات و ارتباطات این وزارت در بارۀ برنامه‌های حمایتی‌شان از کودکان خانواده‌های فقیر به رادیو آزادی گفت:
"تا حال دو هزار این کودکان به سره میاشت معرفی شده و کمک دریافت کردند و در ولایت‌ها بسیار برایشان کمک صورت می‌گیرد که این کمک‌ها شامل البسۀ زمستانی، یا دادن پول نقد مورد حمایت قرار می‌گیرند."
وی افزود که ۷۰۰۰ کودکان بی‌سرپرست و یتیم در پرورشگاه‌ها تحت حمایت و آموزش و پرورش قرار گرفته اند.
این در حالیست که پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان، فقر و بیکاری به گونۀ کم پیشینه‌ای در این کشور افزایش یافته و بر بنیاد گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی، یکی از آسیب‌پذیرترین گروه‌ها در افغانستان کودکان هستند.
