در حالی که انتقادهای تندی از حکومت طالبان مبنی بر محدودیت‌ها بر تحصیل و کار زنان و دختران در افغانستان صورت می‌گیرد، سرپرست وزارت صحت عامۀ طالبان ادعا می‌کند که درحال حاضر در مقایسه با نظام جمهور پیشین، زنان بیشتری در بخش صحت مصروف کار هستند.
قلندر عباد روز پنج‌شنبه در جریان سفرش به کشور مالیزیا در گفتگو با یک رسانۀ مالیزیایی مدعی شده که در حال حاضر ۱۵۰هزار زن در بخش های خدمات صحی کار میکنند.
او در بخشی از گفتگو با رسانۀ “Astro Awani” که در صفحۀ یوتیوب این رسانه نشر شده، گفته است:
"در طی دو سال گذشته زنان به گونهٔ نسبی مصئون هستند و اگر من شمار زنانی را که در بخش صحت کار میکنند شریک کنم، ۱۵۰هزار زن در بخش صحت کار میکنند، این آمار بسیار بزرگ است، شما هیچ‌گاهی این رقم را در حکومت گذشتهٔ مشاهده نکرده‌اید، زیرا بیشتر زنان که در ساحات مختلف تجربه دارند ما برای آنها در مراکز صحی کار می‌دهیم."
سرپرست وزارت صحت عامۀ حکومت طالبان همچنان ادعا کرده است که پوشش خدمات صحی در نظام جمهوری پیشین ۳۰ درصد بود، اما در زمان حکومت طالبان ۱۰۰ درصد شده است.
رادیو آزادی به گونهٔ مستقل این آمارها را تأیید کرده نمی‌تواند.
خواستیم در مورد ادعای آقای عباد از وحید مجروح، سرپرست وزارت صحت عامه در نظام جمهوری پیشین بپرسیم، اما موفق نشدیم.
اما روز گذشته نجم‌السما شفاجو، رئیس اتحادیهٔ متخصصان نسایی ولادی در افغانستان به رادیو آزادی گفته بود که بیشتر داکتران زن افغانستان را ترک کرده‌اند که با این کار در ارایهٔ خدمات صحی به مادران کاهش به میان آمده است.
در همین حال، مردم در مناطق مختلف افغانستان از نبود داکتران زن و خدمات صحی در مناطق دوردست شکایت دارند.
شبانه، باشندهٔ قریهٔ کته‌خیل ولسوالی ده سبز کابل به رادیو آزادی می‌گوید، در بیشتر قریه‌های این ولسوالی داکتران زن و کلینیک وجود ندارد:
"در این قریه‌ها در هیچ کدام‌شان کلینیک برای زنان وجود ندارد، با مشکلات زیادی مواجه هستیم، کارکنان صحی نیز وجود ندارند، اما در برخی قریه‌ها برای یک نفر آگاهی داده شده که فشار مردم را ببیند، برخی داروها داده می‌شود، پانسمان کرده بتواند، اما دیگر کارکنان صحی به ویژه زنان اصلاً هیچ وجود ندارند."
لطف‌الله، باشندهٔ ولسوالی ارغنداب زابل نیز می‌گوید، در ولسوالی آنها تنها دو قابله است که امکانات اندکی دارند:
"در تمام ولسوالی ارغنداب تنها دو قابله است، بسیار ولسوالی کلان است، آن هم شخصی است، یک مریض عادی هم که باشد آنها ازشان پول زیاد می‌گیرند، امکانات طبی مانند التراسوند وجود ندارد و امکانات دیگر طبی ندارند، ولسوالی از مرکز هم دور است، حدود دو سه ساعت راه خامه است."
دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) در افغانستان در ۲۰ام سپتامبر سال روان در گزارشی گفته بود که کمبود داکتران زن و امکانات حصی در مناطق دورافتادۀ افغانستان، امکان دسترسی مادران و کودکان به خدمات صحی را محدود کرده است.
اوچا همچنان گفته که پس از حاکمیت دوبارهٔ حکومت طالبان در افغانستان در ماه آگست ۲۰۲۱، سیستم صحی این کشور تقریباً از بین رفته است.
