آقای بنیت ناوقت روز چهارشنبه، ۲۶ ماه جدی، در یک گفتمان مجازی که توسط نهاد شهمامه در شبکهٔ اکس (تویتر سابق) برگزار شده بود، خواستار گنجاندن صدای این مهاجرین در بحث‌ها و تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی شد.
گزارشگر ویژهٔ حقوق بشر سازمان ملل متحد برای افغانستان تأکید کرد که افغانستان در جریان چهار دههٔ گذشته به‌دلیل درگیری‌ها، منبع اصلی مهاجرت بوده و پس از تسلط دوبارهٔ طالبان بر افغانستان در آگست ۲۰۲۱، به شمار پناهجویان افغان افزوده‌شد.
تسلط دوبارهٔ طالبان در آگست ۲۰۲۱ باعث ورود بیشتر پناهجویان، به‌ویژه به پاکستان و همچنان ایران شده‌است.
آقای بنیت در این گفتمان افزود: «تسلط دوبارهٔ طالبان در آگست ۲۰۲۱ باعث ورود بیشتر پناهجویان، به‌ویژه به پاکستان و همچنان ایران شده‌است. این ورود عمدتاً به دلیل سیاست‌های طالبان است که حقوق بشر را محدود کرده و زنده‌گی را برای گروه‌های خاص، به‌ویژه زنان و دختران، اما همچنین برای اقلیت‌ها، بسیار دشوار کرده‌است.»
ریچارد بنیت بر راه‌حل‌های درازمدت برای رفع چالش‌های مهاجرین افغان تأکید کرده‌است.
او با اشاره به صحبت‌های خود با مهاجرین افغان گفت که آن‌ها در کشورهای میزبان با چالش‌های اقتصادی و اجتماعی مواجه هستند.
وضعیت «دشوار» مهاجران افغان در کشورهای همسایه
شماری از مهاجرین افغان در کشورهای همسایهٔ افغانستان، از جمله ایران و پاکستان، در صحبت با رادیو آزادی می‌گویند در وضعیت به‌شدت ناگوار قرار دارند.
شوهرم نظامی بود و تهدید طالبان باعث شد که ما از افغانستان فرار کنیم و به ایران مهاجر شویم.
مریم عزیزی، یک تن از این مهاجرین در ایران، به رادیو آزادی می‌گوید که در افغانستان خودش فعالیت‌های مدنی داشت و شوهرش نظامی بود، به همین دلیل از ترس طالبان مجبور شدند از کشور فرار کنند.
او افزود: «شوهرم نظامی بود و تهدید طالبان باعث شد که ما از افغانستان فرار کنیم و به ایران مهاجر شویم، با بسیار بدبختی‌هایی که آمدیم در ایران هم وضعیت مهاجرین در کل به مشکل روبه‌رو است و با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنیم.»
شیذر صمیم، یک مهاجر دیگر افغان که به پاکستان آواره شده، از وضعیت سخت زنده‌گی در آن کشور ابراز نگرانی کرد.
بسیار وضعیت اسفبار و تلخ است.
او به رادیو آزادی چنین گفت: «بسیار وضعیت اسفبار و تلخ است، چون اکثریت مهاجرین افغان در پاکستان از ترس جان فرار کرده و به پاکستان پناه آورده‌اند و برگشتن به افغانستان برابر به بهای جان است و وضعیت این‌جا خیلی خراب است.»
ریچارد بنیت همچنان تأکید می‌کند که بار مهاجرین افغان نه‌تنها باید بر شانه‌های کشورهای همسایه باشد، بل‌که بیشتر بر عهدهٔ کشورهایی باشد که در طول دهه‌های گذشته در افغانستان درگیر بوده‌اند، به‌گفتهٔ او، به‌ویژه اعضای ناتو و متحدانش.
مهاجرین افغان تنها در ایران، پاکستان و ترکیه مستقر نیستند که با چالش‌های متعددی از جمله اخراج مواجه هستند، بل‌که بسیاری از آنانی‌که در کمپ‌های کشورهای ثالث مانند امارات متحدهٔ عربی و قطر بسر می‌برند نیز به مشکلات جدی روانی و جسمی مبتلا شده‌اند که حتی گزارش‌ها از بستری شدن شماری از این مهاجرین نشر شده‌است.