علی یاور ۵۴ ساله سرپرست یک خانواده هفت نفری در غرب شهر کابل است که در یکی از کارخانه‌های تولید و پروسس سنگ کار میکند.
او که روزانه بیش از هشت ساعت کار میکند، می‌گوید فقط هشت هزار افغانی در ماه حقوق دریافت میکند و دیگر هیچ امتیازی و یا بیمه صحی برای خود و خانواده‌اش ندارد.
او به رادیو آزادی گفت که به دلیل پایین بودن حقوق ماهوارش همراه خانواده هفت نفری‌اش در یک اتاق کرایی زنده‌گی میکند.
او افزود:
" زحمتی‌که سنگ دارد بسیار کار سخت است، وقتی یک جای کارگر زخم شود، در افغانستان حقوق هم ندارد، وقتی‌که مریض شویم یا در خانه مریض داشته باشیم، از معاش ما وضع می‌شود، همه چیز را باید خود ما پرداخت کنیم."
برعلاوه کارگران کارخانه‌های تولیدی، شماری از کارمندان برکنار شده از سوی حکومت طالبان نیز نگرانی‌های مشابهی دارند.
آنان می‌گویند که در وضعیت بسیار دشوار زنده‌گی شان را به پیش می‌برند و پس از بی‌کار شدن با مشکلات شدید اقتصادی روبه‌رو هستند.
مرسل یکی از بانوانی‌که کارمند برکنار شدۀ وزارت اقتصاد است، از مشکلات‌اش به رادیو آزادی گفت: "واقعاً بسیار مشکل است برای ما، زمانی‌که وظیفه داشتم مشکلات روزمره را حل می‌کردیم، معاشی‌که داشتیم در بخش تحصیل فامیل و مواد خوراکه همه را فراهم می‌کردیم."
مسئولان پیشین اتحادیۀ ملی کارگران و کارکنان افغانستان «امکا» نسبت به وضعیت فعلی کارگران و برکناری کارمندان دولتی در افغانستان نگران هستند.
معروف قادری رئیس سابق این اتحادیه در مورد حقوق و امتیازاتی‌که کارگران از آن برخوردار باشند به رادیو آزادی گفت: "کارگرها شرایط بهتر در محل کار داشته باشند، بیمه‌های صحی و بی‌کاری و همچنان لباس ایمنی و مصونیت شغلی داشته باشند که متأسفانه در شرایط کنونی در افغانستان همه این حقوق و امتیازات از بین رفته و متأسفانه کارگران و کارمندانی‌که سال‌ها را زحمت کشیدند و تجربه دارند از کار برکنار می‌شوند."
این نگرانی‌ها در حالی مطرح می‌شود که روز پنجشنبه اول ماه می برابر با روز جهانی کارگر بود.
سازمان بین‌المللی کار (آی‌ال‌او) در وب‌سایت خود اعلام کرده که به این مناسبت هوش مصنوعی در حال پیشرفت است و بسیاری از مردم شغل خود را از دست داده اند.
شعار امسال، "صحت و ایمنی در محل کار" بر اهمیت سلامتی و امنیت در محلات کار تأکید میکند.
در افغانستان، هزاران کارگر تحت شرایط سخت، بدون بیمه صحی، تجهیزات ایمنی، یا محافظت‌های قانونی کار می‌کنند.
این وضعیت حتی باعث شده که از کارگران افغان قربانی بگیرد.
بسیاری از کارگران معادن زغال سنگ و ساحات ساختمانی به دلیل وضعیت نامناسب کاری جان خود را از دست داده‌اند.
هرچند وزارت کار و امور اجتماعی حکومت طالبان بارها ادعا کرده که برای حل بحران بی‌کاری و رسیده‌گی به مشکل کارگران تلاش کرده و آنان را به خارج از کشور برای کار اعزام میکند، اما به‌گفته مردم این حرف‌ها تا هنوز عملی نشده و برعکس ، برکناری و کاهش امتیازات کارمندان از سوی حکومت طالبان ادامه دارد.
در سال ۱۸۸۶ میلادی شماری از کارگران امریکایی در شیکاگو دست به اعتراضات زدند که با خشونت مواجه شده، تعداد از آنان به محاکمه کشانیده شده و محکوم به مرگ شدند.
در سال ۱۸۸۹ میلادی کنگره اتحادیۀ کارگران جهان در پاریس به پیشنهاد نمایندۀ کارگران امریکا فیصله کرد که همه ساله از اول می به‌عنوان روز جهانی کارگر تجلیل به عمل آید.