رئيس سیاست خارجی اتحادیه اروپا خواهان مجازات حکومت طالبان گردید

جوزیف بورل، رئیس سیاست خارجی اتحادیهٔ اروپا می‌گوید، به علت برخورد نادرست طالبان با زنان و دختران افغان، حکومت سرپرست فعلی آن‌ها باید مجازات شود.

جوزیف بورل روز پنج‌شنبه پس از اشتراک و سخنرانی در شورای امنیت سازمان ملل متحد به رسانه‌ها گفت، این مجازات باید در نتیجهٔ فشار سیاسی و اقتصادی بالای طالبان عملی شود، اما تأکید کرد که ضرر آن به افغان‌ها نرسد و نه هم آن‌ها آسیب بیبینند.

او رویکرد فعلی طالبان با دختران و زنان افغان را "آپارتاید جنسیتی" یا تبعیض جنیستی خواند.

"در افغانستان جایی که رژیم کنونی طالبان "آپارتاید جنسیتی" را عملی می‌کنند، قابل تحمل نیست، این به تمام معنی "آپارتاید جنسیتی" است، ما به کار با حکومت سرپرست طالبان ادامه نخواهیم داد، اما این هم ممکن نیست که زنان افغان را دوبار مجازات کنیم، یک بار به خاطر تصامیم طالبان و بار دیگر به علت کاهش کمک‌های انکشافی ما."

جوزیف بورل، رئیس سیاست خارجی اتحادیهٔ اروپا

جوزیف بورل درحالی این اظهارت را مطرح می‌کند که اخیراً مخالفان طالبان از جامعهٔ‌جهانی خواسته اند که به خاطر محدودیت‌های شدید طالبان بر زنان و دختران افغان، هرگونه کمک به افغانستان را متوقف کنند.

اما طالبان می‌گویند، کمک‌های بشری به افغانستان نباید قربانی سیاست شود.

رئیس سیاست خارجی اتحادیۀ اروپا نیز در کنفرانس دیروز خود به اختلافات میان طالبان در زمینۀ تحصیل و کار دختران اشاره کرد و گفت که رهبر طالبان معتقد است که دختران نباید به مکتب بروند، اما بسیاری دیگر از رهبران طالبان مخالف این عقیده هستند.

تصامیم طالبان درزمینه محدود ساختن حقوق زنان و دختران از کار و تحصیل منجر به واکنش های بین المللی گردیده است

جوزیف بورل می‌گوید که باید از این اختلاف نظر طالبان استفاده کرد و برای رفع محدودیت های شدیدی که در حال حاضر بر دختران و زنان افغان اعمال می‌شود، فشار وارد کرد.

با این حال، طالبان همواره اختلافات رهبران خود را رد کرده اند و ذبیح الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان در واکنش به اظهارات جوزیف بورل امروز به رادیو آزادی گفت که هیچ رویکرد با فشار نتیجه‌ای ندارد.

"پیشنهاد فشار مفید نیست، به هیج کسی فایده ندارد، خوب است راه تعامل و گفت‌وگوی مثبت باز باشد و مشکلات و نگرانی‌ها با گفت‌وگو حل شود."

محدودیت‌های طالبان بر دختران و زنان افغان، افغان‌ها و جامعهٔ‌جهانی را نگران کرده و آنان خواستار پایان دادن به سیاست‌های خشن طالبان شده‌اند، اما طالبان به جای کاهش این محدودیت‌ها، این محدودیت‌ها را شدیدتر کرده و افزایش داده اند.