افغان های متولد پاکستان پس از اخراج از این کشور و برگشت به افغانستان، در باره اوضاع در کشور مادری شان چه فکر می کنند؟
حمیدالله ۲۷ ساله حدود دو ماه می شود که از پاکستان اخراج شده و در کمپ بیجاشدگان داخلی در شرق شهر هرات به سر می برد.
برخی از اخراج شدگان متولد پاکستان هستند.
حمیدالله هم در شهر کویته مرکز ایالت بلوچستان پاکستان به دنیا آمده است و تقریبا تمام عمرش را در این شهر سپری کرده است.
خانواده حمیدالله در جریان سال های تجاوز شوروی پیشین به افغانستان از ولایت فاریاب به پاکستان مهاجر شده بود.
او درس نخوانده است و در شهر کویته دکان ترمیم موتر داشت.
در آخرین مورد حدود دو ماه پیش، پولیس پاکستان با گرفتن دار و ندارش، وی را با خانواده اش دست خالی به افغانستان اخراج کرد.
حمیدالله به رادیو آزادی بیشتر می گوید:
" تا وقتی که من زنده باشم، نواسه هایم به دنیا بیایند برای شان می گویم که در افغانستان زندگی کنید و از کشور خود بیرون نشوید. اگر زندگی می کنید هم در کشور خود باشید و اگر می میرید هم در کشور خود بمیرید."
روند اخراج مهاجرین افغان از پاکستان
حمیدالله نه سال پیش در کویته عروسی کرد و پدر سه دختر و یک پسر است.
بزرگ ترین فرزند او زرغونه هفت ساله و کوچکترینش مینه هشت ماهه است.
او در کنار نگرانی در مورد یافتن کار در افغانستان زیر حاکمیت طالبان، از آینده فرزندانش هم نگران است.
حمیدالله با اشاره با مسدود ماندن مکاتب متوسطه و عالی و نیز پوهنتون ها به روی دختران و زنان در افغانستان از سوی حکومت طالبان، آرزو دارد که دخترانش بتوانند در کشور خود تحصیل کنند. اما او نمی داند که این آرزویش به سر خواهد رسید یا نه:
"برای ما فرصت فراهم شود تا فرزندانمان درس بخوانند. اگر اولاد هایم درس بخوانند مانند چراغ، زندگی ما را روشن می سازند. اگر درس نخوانند بین من و آنها هیچ فرقی نیست، همانگونه که من به خاطر بی سوادی نابینا هستم، آنان هم نابینا خواهند بود. خواست ما این است که برای اولادهای ما فرصت درس و تعلیم فراهم شود."
ذبیح الله ۴۲ ساله باشنده اصلی ولایت بادغیس و پدر دو دختر سیزده ساله و نه ساله است که حدود ۲۰ سال در پاکستان زندگی کرده است.
دخترانش در پاکستان به دنیا آمده اند و اولین بار است که سرزمین مادری شان را دیده اند.
ذبیح الله با خانواده اش در یک خانه کوچک گلی در منطقه شیدایی در شرق شهر هرات زندگی می کند.
او در یک قریه در شهر کراچی پاکستان دهقان بود و دخترانش نتوانسته به مکتب بروند.
او می خواهد که دخترانش در کشور خودشان درس بخوانند؛ اما مسدود ماندن مکتب های متوسطه و عالی دخترانه از سوی حکومت طالبان، او را نسبت به آینده فرزندانش نگران کرده است.
"به خاطر اینکه فرزندانم بدون آموزش مانده اند بسیار نگران هستم. خواست من این است که با ما کمک شود تا دختران و پسران خود را به مکتب بفرستیم تا درس بخوانند و همچنان علوم دینی را هم فرا بگیرند."
یکی از مکاتب دخترانه در غرب افغانستان که در نتیجه محدودیت های وضع شده طالبان مسدود شده است
از ماه نوامبر سال ۲۰۲۳ تا اکنون نزدیک نیم میلیون مهاجر افغان که بی اسناد خوانده می شوند از مناطق مختلف پاکستان اخراج شده اند.
پاکستان اتهام وارد کرده که برخی از افغان ها در حملات اخیر در آن کشور دست داشته اند و اینکه طالبان پاکستانی در افغانستان زیر حاکمیت طالبان پناهگاه امن دارند.
اما طالبان افغان ضمن تکذیب این اتهامات می گویند که پاکستان به جای ملامت کردن دیگران به فکر برقراری امنیت خود باشد. اما در میان این بازی ملامتی، مهاجرانی که تقریبا با دستان خالی به افغانستان برگشته اند در زمستان سخت نگران جان خود و اعضای خانواده هایشان هستند.
گزارش: شاهپورصابر