صندوق حمایت از کودکان ملل متحد (یونیسف) روز دوشنبه با نشر گزارشی در بارۀ فعالیت‌هایش در ماه مارچ گفته که ممنوعت کار زنان در دفاتر این سازمان بالای ارائه خدمات تاثیر منفی گذاشته است.
یونیسف در این گزارش گفته است که با این وجود در ماه مارچ به ۱۹۵ هزار و ۱۸۶ مستفید شوندۀ برنامۀ حفاظت از کودکان از جمله نزدیک به ۳۲ هزار کودک پسر و نزدیک به ۲۲ هزار کودک دختر خدمات ارائه کرده است.
یونیسف همچنان از آموزش ۱ هزار و ۶۲۵ کارمند در بخش‌های بشردوستانه، کمک‌های اجتماعی و رضاکاران اجتماعی خبر داده، اما تأکید کرده که تداوم ممنوعیت کار زنان در اداره‌های غیردولتی بشمول دفاتر ملل متحد بر فعالیت‌های آنها در بخش ارائه خدمات به زنان و کودکان تاثیر منفی گذاشته است.
حکومت طالبان در ۲۴ دسامبر سال ۲۰۲۲ کار زنان را در همه ادارات غیردولتی بشمول دفاتر ملل متحد ممنوع اعلام کرد.
کودکان زیادی به دلیل فقر اقتصادی خانواده ها روی جاده ها کار های شاقه انجام می دهند تا بتوانند از خانواده های خود حمایت کنند
در پی این تصمیم حکومت طالبان، شماری از موسسات امدادرسان فعالیت‌های خود در افغانستان را به حالت تعلیق درآوردند و شماری هم کاهش فعالیت داشتند.
در همین حال شماری از زنانیکه کارمند دفاتر ملل متحد بودند، نیز می‌گویند، این تصمیم حکومت طالبان بر زندگی آنان نیز تاثیر منفی گذاشته است.
یک تن از آنان در هرات که نخواست نامش در گزارش گرفته شود، به رادیو آزادی گفت:
"خوب بود مه معاش داشتم به همان ۵ سالی که کار می‌کردم خیلی خوب بود واقعاً، از خود درآمد داشتم می‌توانستم خودم را پیش ببرم و برعلاوه به خانواده هم کمک شد صد فیصد ولی حالا کلاً وضعیت دیگر اصلاً قابل گفتن نیست."
مینا، یکی دیگر از کارمندان پیشین دفاتر ملل متحد در کابل می‌گوید، نه تنها دیگر قادر نیست از طریق کارش به دیگران کمک کند که بیکاری سبب شده نتواند حتی نیازمندی خود و کودکانش را رفع کند:
"اکنون به خانه بیکار نشسته هستم، همان مشکلاتی که در خانه داریم را هم نمی‌توانیم حل کنیم، یعنی نمی‌توانیم مصرف اولادهای خود را پوره کنیم، یا چیزی که ضرورت دارند را برایشان بگیریم و برایش پول داشته باشیم."
شماری از زنان و کودکان فقیر در کابل
یکی دیگر از این زنان که حال به وظیفۀ آموزگاری برگشته، می‌گوید که معاش آموزگاری برای هزینه‌های زندگی‌اش کفایت نمی‌کند.
او هم که نخواست نامش در گزارش گرفته شود، به رادیو آزادی گفت:
"معاشی که قبلا ما در برابر کار خود از دفتر می‌گرفتیم، ضروریات زندگی ما را پوره می‌کرد، من هم مصارف خود را پوره می‌کردم هم در مصارف خانه خانواده را کمک می‌کردم، اما متاسفانه حالا که ما وظیفه نداریم خودم در یک مکتب شخصی استاد هستم، معاشم فقط ۴ هزار افغانی است یعنی ضروریات زندگی را هیچ پوره نمی‌کند."
این زنان از حکومت طالبان می‌خواهند دستورات ممنوعیت کار، آموزش و تحصیل زنان و دختران را پس بگیرد.
در این باره از ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان پرسیدیم، اما تا زمان نشر گزارش پاسخی دریافت نکردیم.
اما او پیش از این بارها مدعی شده که حقوق زنان و دختران در افغانستان در چارچوب شریعت اسلام تأمین است.
ادعایی که ظاهراً برای بیشتر زنان افغان و جامعۀ جهانی قابل قبول نیست.