در سفر صدر اعظم هندوستان به پایتخت عربستان سعودی ریاض، بدون شک موضوع اساسی روابط دو جانبه و گسترش همکاری اقتصادی آینده بین هند و عربستان سعودی، مطرح بوده است.
اما این هم ممکن است که هندوستان از عربستان سعودی خواسته باشد در حل بحران افغانستان و مخصوصاً مصالحه ملی حکومت افغانستان با طالبان نقش برازنده تر را به عهده بگیرد.
در این مورد روزنامه نیشنل چاپ امارات متحده عرب در شماره اخیر خود می نویسد:
هندوستان اولین کشوری نیست که خواهان نقش عربستان سعودی در برنامهء صلح افغانستان می باشد. قبل از این حکومت افغانستان و ایالات متحده و کشور های دیگر از عربستان سعودی تقاضا کرده بودند که بین حکومت افغانستان و طالبان میانجی گری کند و در کنفرانس لندن هم بر این موضوع تاکید شد.
اما به نوشتهء روزنامه نینشل در این رابطه دو سوال عمده وجود دارد:
• اول اینکه آیا عربستان سعودی میل دارد که بین امریکا و حکومت افغانستان از یک سو و طالبان از سوی دیگر میانجی گری نماید ؟
• دوم آیا نقش عربستان سعودی در این ساحه می تواند دست آوردی داشته باشد؟
روزنامه می افزاید:
رهبران عربستان سعودی در این ساحه نظریات مختلف دارند و آنقدر خوشبین نمی باشند. یکی از نیازمندی های ابتدایی برای میانجی گری، توافق و تعهد جدی دو طرف مورد نزاع برای نشستن روی میز مذاکره می باشد.
حکومت افغانستان و ایالات متحده در این رابطه آشکارا پیشنهادات خود را در میان گذاشته اند، اما ازجانب طالبان تا حال کدام علامت مشاهده نشده است.
از سوی دیگر عربستان سعودی و طالبان تجربه های تلخ بایک دیگر دارند. هرچند عربستان سعودی یکی از سه کشوری به شمار می رفت که حکومت طالبان را به رسمیت شناخته بود، اما پناه دادن به اسامه بن لادن از سوی طالبان روابط این کشور را با رهبری طالبان تیره و تار ساخت، مخصوصاً وقتی که عربستان سعودی از طالبان خواست که اسامه بن لادن را تسلیم کنند و طالبان از این تقاضا رو گرداندند.
از آن وقت به بعد در روابط دو طرف یک نوع بی اعتمادی وجود داشت. از سوی دیگر حمایت عربستان سعودی از عملیات امریکا علیه طالبان در افغانستان بعد از حملات تروریستی 11 سپتامبر اعتماد رهبری طالبان را بر عربستان سعودی نیز کاهش داد.
مهم تر از همه این که عربستان سعودی بر ایالات متحده و حکومت افغانستان هم اعتبار ندارد، زیرا می داند که این کشورها خواهان میانجی گری عربستان سعودی می باشند، اما وقتی که مذاکرات شروع شود عربستان سعودی بر آن کنترول نه خواهد داشت و در نتیجه گیری آن هم نقش عمده بازی نه خواهد کرد.
علاوه بر آن به نوشته روزنامه نیشنل چاپ امارات عربستان سعودی شاهد نارسایی های دیپلوماتیک امریکا در بحران های مختلف می باشد از جمله بحران اسراییل و فلسطین، برنامه های اتمی ایران و جنگ عراق . به نظر آن ها امریکا در مسایل منطقوی همیشه تعهدات خود را طور شاید و باید به جا نیاورده است.
از سوی دیگر طالبان هم برای مذاکرات صلح شرایط معین دارند. آن ها بر حکومت رییس جمهور کرزی اعتماد ندارند و به نوشته روزنامه خواهان صحبت مستقیم با خارجی های که در افغانستان عسکر دارند می باشند و اخراج قوای خارجی را از افغانستان تقاضا می کنند، اما کشورهای خارجی و حکومت افغانستان این شرایط را قبول ندارند.
به نوشته روزنامه تا زمانی که طالبان یک روزنهء امید برای پیروزی مشاهده می کنند و می توانند از طریق جنگ به اهداف که می خواهند برسند، هرگز به مذاکره حاضر نخواهند شد.
اما اگر عملیات در هلمند و عملیات در دیگر مناطق جنوب افغانستان به نفع قوای خارجی و حکومت افغانستان خاتمه پیدا کند، در آن صورت طالبان در میدان جنگ تحت فشار قرار گرفته، به میز مذاکره حاضر خواهند شد.
اما این هم ممکن است که هندوستان از عربستان سعودی خواسته باشد در حل بحران افغانستان و مخصوصاً مصالحه ملی حکومت افغانستان با طالبان نقش برازنده تر را به عهده بگیرد.
در این مورد روزنامه نیشنل چاپ امارات متحده عرب در شماره اخیر خود می نویسد:
هندوستان اولین کشوری نیست که خواهان نقش عربستان سعودی در برنامهء صلح افغانستان می باشد. قبل از این حکومت افغانستان و ایالات متحده و کشور های دیگر از عربستان سعودی تقاضا کرده بودند که بین حکومت افغانستان و طالبان میانجی گری کند و در کنفرانس لندن هم بر این موضوع تاکید شد.
اما به نوشتهء روزنامه نینشل در این رابطه دو سوال عمده وجود دارد:
• اول اینکه آیا عربستان سعودی میل دارد که بین امریکا و حکومت افغانستان از یک سو و طالبان از سوی دیگر میانجی گری نماید ؟
• دوم آیا نقش عربستان سعودی در این ساحه می تواند دست آوردی داشته باشد؟
روزنامه می افزاید:
رهبران عربستان سعودی در این ساحه نظریات مختلف دارند و آنقدر خوشبین نمی باشند. یکی از نیازمندی های ابتدایی برای میانجی گری، توافق و تعهد جدی دو طرف مورد نزاع برای نشستن روی میز مذاکره می باشد.
حکومت افغانستان و ایالات متحده در این رابطه آشکارا پیشنهادات خود را در میان گذاشته اند، اما ازجانب طالبان تا حال کدام علامت مشاهده نشده است.
از سوی دیگر عربستان سعودی و طالبان تجربه های تلخ بایک دیگر دارند. هرچند عربستان سعودی یکی از سه کشوری به شمار می رفت که حکومت طالبان را به رسمیت شناخته بود، اما پناه دادن به اسامه بن لادن از سوی طالبان روابط این کشور را با رهبری طالبان تیره و تار ساخت، مخصوصاً وقتی که عربستان سعودی از طالبان خواست که اسامه بن لادن را تسلیم کنند و طالبان از این تقاضا رو گرداندند.
از آن وقت به بعد در روابط دو طرف یک نوع بی اعتمادی وجود داشت. از سوی دیگر حمایت عربستان سعودی از عملیات امریکا علیه طالبان در افغانستان بعد از حملات تروریستی 11 سپتامبر اعتماد رهبری طالبان را بر عربستان سعودی نیز کاهش داد.
مهم تر از همه این که عربستان سعودی بر ایالات متحده و حکومت افغانستان هم اعتبار ندارد، زیرا می داند که این کشورها خواهان میانجی گری عربستان سعودی می باشند، اما وقتی که مذاکرات شروع شود عربستان سعودی بر آن کنترول نه خواهد داشت و در نتیجه گیری آن هم نقش عمده بازی نه خواهد کرد.
علاوه بر آن به نوشته روزنامه نیشنل چاپ امارات عربستان سعودی شاهد نارسایی های دیپلوماتیک امریکا در بحران های مختلف می باشد از جمله بحران اسراییل و فلسطین، برنامه های اتمی ایران و جنگ عراق . به نظر آن ها امریکا در مسایل منطقوی همیشه تعهدات خود را طور شاید و باید به جا نیاورده است.
از سوی دیگر طالبان هم برای مذاکرات صلح شرایط معین دارند. آن ها بر حکومت رییس جمهور کرزی اعتماد ندارند و به نوشته روزنامه خواهان صحبت مستقیم با خارجی های که در افغانستان عسکر دارند می باشند و اخراج قوای خارجی را از افغانستان تقاضا می کنند، اما کشورهای خارجی و حکومت افغانستان این شرایط را قبول ندارند.
به نوشته روزنامه تا زمانی که طالبان یک روزنهء امید برای پیروزی مشاهده می کنند و می توانند از طریق جنگ به اهداف که می خواهند برسند، هرگز به مذاکره حاضر نخواهند شد.
اما اگر عملیات در هلمند و عملیات در دیگر مناطق جنوب افغانستان به نفع قوای خارجی و حکومت افغانستان خاتمه پیدا کند، در آن صورت طالبان در میدان جنگ تحت فشار قرار گرفته، به میز مذاکره حاضر خواهند شد.