یک مرض اسرار آمیز مزارع کوکنار را در جنوب افغانستان تخریب می کند و از علایم اولی چنین معلوم می شود که این عمل بر تجارت تریاک که یکی از منابع مهم درآمد طالبان به شمار می رود، نیز تاثیر عمده خواهد داشت.
اما کاهش چشم گیر در تولید تریاک بر زنده گی ده ها هزار دهقان که در جنوب افغانستان به کشت و کار کوکنار مشغول اند، تاثیر منفی خواهد داشت و آن ها را مجبور خواهد ساخت که برای پیدا کردن خوراک به خانواده های خود این مناطق را ترک کرده، برای کار به جاهای دیگر بروند.
مرکز خبری رادیو آزادی در این رابطه می نویسد:
یکی از دهاقین کوکنار عزیر احمد که دو همسر و 7 اولاد دارد برای اعاشهء زنده گی خانواده گی خود به کشت کوکنار متکی می باشد که آمدن مرض به مزارع کوکنار او را عمیقاً نگران ساخته است.
در سال جاری این دومین مشکلیست که دهاقین کوکنار با آن روبرو شده اند اول کاهش مقدار آب به زراعت آن ها ضربه وارد کرد و اکنون هم مرض اسرار آمیز مزارع آن ها را تخریب کرد.
در موسوم عادی کشت و کار عزیز احمد 4 هکتار زمین را در ولایت هلمند کوکنار کشت می کرد که از آن 100 کیلوگرام تریاک حاصل داشت و می توانست مصارف او و خانواده اش را تا موسوم دیگر و گذشت زمستان تمویل کند.
در سال جاری او توانسته است که مجموعا 25 کیلو گرام تریاک تولید کند که با پول آن حتی مواد خوراکهء کافی برای او و خانواده اش میسر نخواهد شد.
در چنین حالت پولی باقی نمی ماند که او برای طالبان بپردازد و از ترس آنها مجبور می شود که از قریهء خود 70 کیلومتر دورتر به شهر لشکرگاه برود و در آنجا برای پیدا کردن کار تلاش کند.
عزیر احمد در یک صحبت تلیفونی از شهر لشکرگاه به رادیو آزادی گفت، دلیل کمی آب معلوم است چون در سال جاری در این مناطق باران کم بارید، اما آمدن این مرض برایش اسرار آمیز می باشد.
وی اظهار داشت:
«کوکنار یک بتهء حساس است که هر چیز بر آن تاثیر می گذارد. مرض زمانی بر کشت کوکنار آمد که آب هم کم بود و بته ها ضعیف شده بودند. بعضی ها می گویند که یک نوع مواد کمیاوی استفاده شده است. شما بته ها را نشانی می کردید و روز دوم می دیدید که این بته ها زرد شده اند و در روز بعد شیرهء ده ها بته خشک شده است. در چند روز تمام مزرعه خشک می شود.»
مرض اسرار آمیز مزارع کوکنار را در ولایات هلمند، کندهار و ارزگان متضرر ساخته، اما ضرر آن از همه جا بیشتر در وادی سرسبز هلمند که مساحت آن به اندازه کشور سویس می باشد، بیشتر حس می شود.
جین لوک لی ماهیو مسوول ادارهء ملل متحد در امور مبارزه با مواد مخدر و جنایات در افغانستان می گوید، در تخمین های اولیهء غیر علمی چنین معلوم می شود که در سال جاری در حدود 30 فیصد تولید تریاک در نتیجهء این مرض در افغانستان از بین خواهد رفت.
این اداره اکنون آزمایشات را آغاز کرده است تا ریشهء این مرض را پیدا کند. اما به گفته لی ماهیو دهاقین افغان به این نظر اند که این مرض جز یک ستراتیژی برای از بین بردن تریاک در افغانستان می باشد.
ادارهء بین المللی مبارزه با مواد مخدر و جنایات یو ان او دی سی به این نظر است که کاهش در تولید مواد مخدر در افغانستان یک عمل نیک می باشد، اما نگرانی آن وجود دارد که این مرض به حاصلات دیگر از جمله گندم و درختان سیب نیز سرایت خواهد کرد. به گفته لی ماهیو بیشترین تشویش افزایش نرخ تریاک می باشد.
وی می گوید:
«قیمت تریاک تازه و یا تر در ده ماه 57 فیصد بلند رفته است. اگر این قیمت ها تا آخر سال و فصل کشت و کار به شکل کنونی آن بلند برود، ترس آن وجود دارد که تعداد بیشتر دهاقین به کشت کوکنار رو خواهند آورد.»
آقای لی ماهیو اظهار می دارد، هنوز تخمین این موضع که بلند رفتن نرخ تریاک برای طالبان تا چه حد مفاد مالی می رساند، پیش از وقت است، زیرا طالبان به حاصل تریاک سال جاری کاملا متکی نیستند بلکه یک مقدار زیاد تریاک را از سال های گذشته ذخیره کرده اند که پول درآمد آن هم خیلی بیشتر خواهد شد.
عزیز احمد دهقان کوکنار در ولایت هلمند با این نظر موافق است. به گفته او طالبان بدون توجه به کاهش تولید تریاک هنوز هم مقداری تریاک را از دهاقین می خواهند که سال گذشته بدست آورده بودند.
عزیز احمد می گوید:
«اگر آن ها سال گذشته 5 سیر تریاک تقاضا می کردند هنوز هم همان مقدار را می خواهند، اما اگر آن ها در سال جاری دوسیر هم تقاضا کنند درآمد آن ها با 5 سیر سال گذشته برابر خواهد بود. از این رو گرفتن مقدار کم برای آن ها کار را آسان تر می سازد زیرا مشکل انتقال و ذخیره آن کمتر می شود. طالبان هیچ چیز را از دست نمی دهند، زیرا آن ها در کشت و کار کوکنار کدام سرمایه گذاری نمی کنند و بار آن ها کمتر هم می شود.»
ولی به گفته دهاقین کوکنار، مشکلات مالی آن ها و خانواده های شان بیشتر می شود و علاوه بر این، آن ها باید با غضب طالبان هم مقابله کنند.
اما کاهش چشم گیر در تولید تریاک بر زنده گی ده ها هزار دهقان که در جنوب افغانستان به کشت و کار کوکنار مشغول اند، تاثیر منفی خواهد داشت و آن ها را مجبور خواهد ساخت که برای پیدا کردن خوراک به خانواده های خود این مناطق را ترک کرده، برای کار به جاهای دیگر بروند.
مرکز خبری رادیو آزادی در این رابطه می نویسد:
یکی از دهاقین کوکنار عزیر احمد که دو همسر و 7 اولاد دارد برای اعاشهء زنده گی خانواده گی خود به کشت کوکنار متکی می باشد که آمدن مرض به مزارع کوکنار او را عمیقاً نگران ساخته است.
در سال جاری این دومین مشکلیست که دهاقین کوکنار با آن روبرو شده اند اول کاهش مقدار آب به زراعت آن ها ضربه وارد کرد و اکنون هم مرض اسرار آمیز مزارع آن ها را تخریب کرد.
در موسوم عادی کشت و کار عزیز احمد 4 هکتار زمین را در ولایت هلمند کوکنار کشت می کرد که از آن 100 کیلوگرام تریاک حاصل داشت و می توانست مصارف او و خانواده اش را تا موسوم دیگر و گذشت زمستان تمویل کند.
در سال جاری او توانسته است که مجموعا 25 کیلو گرام تریاک تولید کند که با پول آن حتی مواد خوراکهء کافی برای او و خانواده اش میسر نخواهد شد.
در چنین حالت پولی باقی نمی ماند که او برای طالبان بپردازد و از ترس آنها مجبور می شود که از قریهء خود 70 کیلومتر دورتر به شهر لشکرگاه برود و در آنجا برای پیدا کردن کار تلاش کند.
عزیر احمد در یک صحبت تلیفونی از شهر لشکرگاه به رادیو آزادی گفت، دلیل کمی آب معلوم است چون در سال جاری در این مناطق باران کم بارید، اما آمدن این مرض برایش اسرار آمیز می باشد.
وی اظهار داشت:
«کوکنار یک بتهء حساس است که هر چیز بر آن تاثیر می گذارد. مرض زمانی بر کشت کوکنار آمد که آب هم کم بود و بته ها ضعیف شده بودند. بعضی ها می گویند که یک نوع مواد کمیاوی استفاده شده است. شما بته ها را نشانی می کردید و روز دوم می دیدید که این بته ها زرد شده اند و در روز بعد شیرهء ده ها بته خشک شده است. در چند روز تمام مزرعه خشک می شود.»
مرض اسرار آمیز مزارع کوکنار را در ولایات هلمند، کندهار و ارزگان متضرر ساخته، اما ضرر آن از همه جا بیشتر در وادی سرسبز هلمند که مساحت آن به اندازه کشور سویس می باشد، بیشتر حس می شود.
جین لوک لی ماهیو مسوول ادارهء ملل متحد در امور مبارزه با مواد مخدر و جنایات در افغانستان می گوید، در تخمین های اولیهء غیر علمی چنین معلوم می شود که در سال جاری در حدود 30 فیصد تولید تریاک در نتیجهء این مرض در افغانستان از بین خواهد رفت.
این اداره اکنون آزمایشات را آغاز کرده است تا ریشهء این مرض را پیدا کند. اما به گفته لی ماهیو دهاقین افغان به این نظر اند که این مرض جز یک ستراتیژی برای از بین بردن تریاک در افغانستان می باشد.
ادارهء بین المللی مبارزه با مواد مخدر و جنایات یو ان او دی سی به این نظر است که کاهش در تولید مواد مخدر در افغانستان یک عمل نیک می باشد، اما نگرانی آن وجود دارد که این مرض به حاصلات دیگر از جمله گندم و درختان سیب نیز سرایت خواهد کرد. به گفته لی ماهیو بیشترین تشویش افزایش نرخ تریاک می باشد.
وی می گوید:
«قیمت تریاک تازه و یا تر در ده ماه 57 فیصد بلند رفته است. اگر این قیمت ها تا آخر سال و فصل کشت و کار به شکل کنونی آن بلند برود، ترس آن وجود دارد که تعداد بیشتر دهاقین به کشت کوکنار رو خواهند آورد.»
آقای لی ماهیو اظهار می دارد، هنوز تخمین این موضع که بلند رفتن نرخ تریاک برای طالبان تا چه حد مفاد مالی می رساند، پیش از وقت است، زیرا طالبان به حاصل تریاک سال جاری کاملا متکی نیستند بلکه یک مقدار زیاد تریاک را از سال های گذشته ذخیره کرده اند که پول درآمد آن هم خیلی بیشتر خواهد شد.
عزیز احمد دهقان کوکنار در ولایت هلمند با این نظر موافق است. به گفته او طالبان بدون توجه به کاهش تولید تریاک هنوز هم مقداری تریاک را از دهاقین می خواهند که سال گذشته بدست آورده بودند.
عزیز احمد می گوید:
«اگر آن ها سال گذشته 5 سیر تریاک تقاضا می کردند هنوز هم همان مقدار را می خواهند، اما اگر آن ها در سال جاری دوسیر هم تقاضا کنند درآمد آن ها با 5 سیر سال گذشته برابر خواهد بود. از این رو گرفتن مقدار کم برای آن ها کار را آسان تر می سازد زیرا مشکل انتقال و ذخیره آن کمتر می شود. طالبان هیچ چیز را از دست نمی دهند، زیرا آن ها در کشت و کار کوکنار کدام سرمایه گذاری نمی کنند و بار آن ها کمتر هم می شود.»
ولی به گفته دهاقین کوکنار، مشکلات مالی آن ها و خانواده های شان بیشتر می شود و علاوه بر این، آن ها باید با غضب طالبان هم مقابله کنند.
