اکثر روزنامه ها و نشریه های غربی در شماره های اخیر خود توجه را به دو مطلب مربوط به افغانستان جلب کرده اند، یکی بیانات قوماندان عمومی قوای امریکا و ناتو در افغانستان که می گوید، ایران برای طالبان افغان تعلیم و اسلحه می دهد و دیگر آماده گی ها برای جرگهء ملی مشورتی صلح که قرار است به زودی در افغانستان برگزار شود.
لاس انجلس تایمز
به نوشته روزنامه لاس انجلس تایمز، هر چند حکومت رییس جمهور کرزی خیمهء لوی جرگه را بار دیگر برافراشته است تا جرگهء ملی مشورتی صلح را در آن برپا کند و تیاری های دیگر هم صورت گرفته، اما امیدواری برای پیروزی این جرگه زیاد نیست و یا حد اقل مردم انتظار ندارند که این جرگه یک دست آورد قابل ملاحظه ای خواهد داشت.
به نوشتهء روزنامه تا حال معلوم نیست که از سوی طالبان چه افرادی در این جرگه سهم خواهند داشت و یا آن اشخاصی که بنام طالبان در این جرگه سهم می گیرند، صلاحیت قبول کدام پیمان را دارند، یا خیر؟
علاوه بر آن، اختلافاتی که بین حکومت و ولسی جرگه ایجاد شده است هنوز به حال خودش باقی است.
از سوی دیگر گروهء تحت رهبری عبدالله عبدالله که در انتخابات ریاست جمهوری رقیب رییس جمهور کرزی بود و بعد از آقای کرزی بیشترین آرا را به دست آورد، می گوید که در این جرگه از آن ها دعوت به عمل نیامده است.
عدهء هم در این مورد نگرانی دارند که به خاطر صلح با طالبان، شاید حقوق زنان باز هم از توجه دور شود و موضوع امنیتی مشکل دیگر می باشد که سبب نگرانی شده است.
اما روزنامه از قول یک عدهء دیگر از تحلیل گران می نویسد که می گویند: جرگهء فعلی صرف یک شورای مشورتی است که نباید از آن انتظار بیش از حد داشت، بلکه آغاز کار می باشد و راه را برای مصالحه در آینده باز می کند.
گاردین
روزنامه گاردین در شماره اخیر خویش می نویسد:
جنگ افغانستان با جنگ ویتنام شباهت زیاد دارد به جز این که ویتنام یک کشور جنگل زار بود و افغانستان کوهستانی می باشد.
به نوشتهء روزنامه، قضاوت امریکا مانند ویتنام شاید در افغانستان هم غلط باشد، زیرا در ویتنام امریکا فکر می کرد که اگر این کشور از کنترول خارج شود، شاید کمونیزم دامن گیر تمام منطقه و جهان گردد، در حالی که چنین نشد.
در افغانستان هم جنگ بر علیهء تروریزم و القاعده شروع شد، اما دیگر القاعده در افغانستان نیست.
به نوشتهء روزنامه، مگر این هم درست نه خواهد بود که اکنون به عوض کندهار شهر کراچی بمباران شود، مراکز القاعده و طالبان در سوات، اطراف پشاور و کویته مورد حملهء طیاره های بی پیلوت قرار گیرند.
به هر حال به نوشته روزنامه:
راه حل بحران افغانستان و پاکستان را نباید در فرستادن طیاره های بی پیلوت و یا عملیات گستردهء سی، آی، ای، جستجو کرد، بلکه مشکل این منطقه باید درک شود.
روزنامه می افزاید:
کابل و اسلام آباد هیچ یک توان آن را ندارند که با فشار دادن یک سویچ، صلح را بر قرار کنند، زیرا آن ها با مشکلات متعدد چون بی بضاعتی، افراط گرایی، احساسات ملی و یک نوع حساسیت تاریخی علیه خارجیان، رو به رو هستند.
به نوشتهء روزنامه، صرف با در نظرداشت این مشکلات و حرکت برای صلح در چهارچوب نیازمندی های این کشورها می توان یک راه حل را در دراز مدت برای افغانستان و منطقه پیدا کرد.
لاس انجلس تایمز
به نوشته روزنامه لاس انجلس تایمز، هر چند حکومت رییس جمهور کرزی خیمهء لوی جرگه را بار دیگر برافراشته است تا جرگهء ملی مشورتی صلح را در آن برپا کند و تیاری های دیگر هم صورت گرفته، اما امیدواری برای پیروزی این جرگه زیاد نیست و یا حد اقل مردم انتظار ندارند که این جرگه یک دست آورد قابل ملاحظه ای خواهد داشت.
به نوشتهء روزنامه تا حال معلوم نیست که از سوی طالبان چه افرادی در این جرگه سهم خواهند داشت و یا آن اشخاصی که بنام طالبان در این جرگه سهم می گیرند، صلاحیت قبول کدام پیمان را دارند، یا خیر؟
علاوه بر آن، اختلافاتی که بین حکومت و ولسی جرگه ایجاد شده است هنوز به حال خودش باقی است.
از سوی دیگر گروهء تحت رهبری عبدالله عبدالله که در انتخابات ریاست جمهوری رقیب رییس جمهور کرزی بود و بعد از آقای کرزی بیشترین آرا را به دست آورد، می گوید که در این جرگه از آن ها دعوت به عمل نیامده است.
عدهء هم در این مورد نگرانی دارند که به خاطر صلح با طالبان، شاید حقوق زنان باز هم از توجه دور شود و موضوع امنیتی مشکل دیگر می باشد که سبب نگرانی شده است.
اما روزنامه از قول یک عدهء دیگر از تحلیل گران می نویسد که می گویند: جرگهء فعلی صرف یک شورای مشورتی است که نباید از آن انتظار بیش از حد داشت، بلکه آغاز کار می باشد و راه را برای مصالحه در آینده باز می کند.
گاردین
روزنامه گاردین در شماره اخیر خویش می نویسد:
جنگ افغانستان با جنگ ویتنام شباهت زیاد دارد به جز این که ویتنام یک کشور جنگل زار بود و افغانستان کوهستانی می باشد.
به نوشتهء روزنامه، قضاوت امریکا مانند ویتنام شاید در افغانستان هم غلط باشد، زیرا در ویتنام امریکا فکر می کرد که اگر این کشور از کنترول خارج شود، شاید کمونیزم دامن گیر تمام منطقه و جهان گردد، در حالی که چنین نشد.
در افغانستان هم جنگ بر علیهء تروریزم و القاعده شروع شد، اما دیگر القاعده در افغانستان نیست.
به نوشتهء روزنامه، مگر این هم درست نه خواهد بود که اکنون به عوض کندهار شهر کراچی بمباران شود، مراکز القاعده و طالبان در سوات، اطراف پشاور و کویته مورد حملهء طیاره های بی پیلوت قرار گیرند.
به هر حال به نوشته روزنامه:
راه حل بحران افغانستان و پاکستان را نباید در فرستادن طیاره های بی پیلوت و یا عملیات گستردهء سی، آی، ای، جستجو کرد، بلکه مشکل این منطقه باید درک شود.
روزنامه می افزاید:
کابل و اسلام آباد هیچ یک توان آن را ندارند که با فشار دادن یک سویچ، صلح را بر قرار کنند، زیرا آن ها با مشکلات متعدد چون بی بضاعتی، افراط گرایی، احساسات ملی و یک نوع حساسیت تاریخی علیه خارجیان، رو به رو هستند.
به نوشتهء روزنامه، صرف با در نظرداشت این مشکلات و حرکت برای صلح در چهارچوب نیازمندی های این کشورها می توان یک راه حل را در دراز مدت برای افغانستان و منطقه پیدا کرد.