بعید به نظر می رسد که جرگهء ملی مشورتی صلح که ابتکار حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان تلقی می شود، راهکار مصالحه گردد، زیرا در بین اعضای این جرگه، آن عده از مخالفان دولت که توسط پاکستان حمایت می شوند، شرکت ندارند.
به نوشتهء آژانس خبری رویترز، گروه های پر قدرت و با نفوذ در پاکستان و گروپ حقانی در این جرگه شرکت ندارند، ولی حامیان آن ها ممکن در این جرگه اشتراک کنند.
جرگهء ملی مشورتی صلح به روز چهارشنبه هفتهء جاری بر گزار می شود و برای سه روز ادامه می یابد.
به نوشتهء رویترز، اسلام آباد شبکه های پر قدرت ضد امریکایی را منحیث وسیله فشار علیه نفوذ رقیب اش یعنی هند در افغانستان، تلقی می کند. روی همین دلیل، پاکستان برای پروسهء صلح همکاری نمی کند، مگر این که، رهبران چون حقانی و پسر وی سراج الدین در این پروسه دخیل گردند.
به نقل از تحلیل گران رویترز می افزاید، اسلام آباد در این زمینه بازی طولانی را پیشه ساخته است، بدین معنی که پاکستان می خواهد تا به رییس جمهور کرزی و قصر سفید تفهیم کند که پروسهء صلح بدون شبکهء حقانی که از حمایت القاعده برخوردار است، امکان ندارد.
به گفتهء سیم بال خان، رییس انستتیوت مطالعات استراتیژیک پاکستان، اسلام آباد گروه حقانی را محافظت می کند و به این باور است که دیر یا زود، امریکا حقانی را در کاروان صلح دخیل خواهد کرد.
ولی چنین به نظر می رسد که واشنگتن موقف خود را در مورد به زودی تغییر دهد، حتی ترجیح خواهد داد تا حقانی کشته شود.
امریکا بالای پاکستان فشار وارد می کند تا این گروه را در وزیرستان شمالی از بین ببرد، ولی اسلام آباد در برابر خواست امریکا مقاومت می کند و چنین استدلال می کند که گویا عملیات بالای این گروه، شورش های گستردهء قبایلی را در پی خواهد داشت که برای این کشور خطر ناک است.
به نوشتهء رویترز، دخیل ساختن حقانی در پروسهء مصالحه یکی از بزرگ ترین تهدیدات علیهء امریکا را دور خواهد کرد و این اقدام به ثبات افغانستان کمک خواهد کرد، ولی با در نظر داشت سابقهء وی، اشتراک این رهبر ملیشه ها در این جرگه، غیر قابل پیش بینی است.
به نوشتهء رویترز، سابقهء حقانی قسمی می باشد که هر کسی وی را تمویل و حمایه کند، با اوست.
اعتقاد بر این است که در گذشته وی از سی آی ای یا سازمان استخبارات مرکزی امریکا پول و اسلحه به دست می آورد تا علیه متجاوزین شوروی سابق جنگ کند.
بعداً وی از حکومت طالبان حمایت کرد، ولی در حین حال نقش خود را در افغانستان و پاکستان حفظ کرد و با آی اس آی یا سازمان استخبارات پاکستان نیز تماس داشت.
به نقل از کامران بخاری، یک کارشناس آسیای جنوبی، رویترز می نویسد:
صرف نظر از سابقهء حقانی، امریکا باید مفکورهء خود را کنار بگذارد و به این فکر شود که با شیطان معامله می کند.
در حالیکه پاکستان به این باور است که مصالحهء سیاسی همه جانبه به شمول دشمنان امریکا می تواند صلح را به وجود آورد، امریکا استراتیژی کاملاً متفاوت را پی گیری می کند.
امریکا به این فکر است تا از طریق دادن امتیازات مالی و اقتصادی برای طالبان پایین رتبه آن ها را اقناع ساخته و رهبران آنها را یا دستگیر کند و یا به قتل برساند.
در همین حال، رییس جمهور کرزی که به دلیل اتهام فساد اداری در اداره اش، از اعتبار اش کاسته شده، دوباره می خواهد شهرت از دست رفته خود را به دست بیاورد.
روی همین دلیل، به خاطر آوردن ثبات و ختم جنگ در افغانستان، رییس جمهور کرزی برای رهبران ملیشه ها پیشنهاد کرده تا در یک کشور سوم در تبعید زنده گی کنند.
تحلیل گران به این باورند که چنین استراتیژی ممکن نتیجهء معکوس داشته باشد. به اعتقاد این تحلیل گران، تا زمانی که غرب شرایط را به شکل تغییر ندهند که ملیشه در موقعیت ضعف قرار بگیرند، طالبان در موقعیت قدرت قرار خواهند داشت و نیاز به مذاکره را احساس نه خواهد کرد.
تونی شیفر یک کارمند سابق سی آی ای، به رویترز گفته است، جابجا ساختن طالبان در کشور سوم برای آن ها فرصت خواهد داد تا پلان برگشت خود را تنظیم کنند، دو باره اوضاع را مختل سازند و یا حکومت را از بین ببرند.
وی می گوید، پروسهء صلح باید همه جانبه باشد و همه در آن دخیل باشند.
به نوشتهء آژانس خبری رویترز، گروه های پر قدرت و با نفوذ در پاکستان و گروپ حقانی در این جرگه شرکت ندارند، ولی حامیان آن ها ممکن در این جرگه اشتراک کنند.
جرگهء ملی مشورتی صلح به روز چهارشنبه هفتهء جاری بر گزار می شود و برای سه روز ادامه می یابد.
به نوشتهء رویترز، اسلام آباد شبکه های پر قدرت ضد امریکایی را منحیث وسیله فشار علیه نفوذ رقیب اش یعنی هند در افغانستان، تلقی می کند. روی همین دلیل، پاکستان برای پروسهء صلح همکاری نمی کند، مگر این که، رهبران چون حقانی و پسر وی سراج الدین در این پروسه دخیل گردند.
به نقل از تحلیل گران رویترز می افزاید، اسلام آباد در این زمینه بازی طولانی را پیشه ساخته است، بدین معنی که پاکستان می خواهد تا به رییس جمهور کرزی و قصر سفید تفهیم کند که پروسهء صلح بدون شبکهء حقانی که از حمایت القاعده برخوردار است، امکان ندارد.
به گفتهء سیم بال خان، رییس انستتیوت مطالعات استراتیژیک پاکستان، اسلام آباد گروه حقانی را محافظت می کند و به این باور است که دیر یا زود، امریکا حقانی را در کاروان صلح دخیل خواهد کرد.
ولی چنین به نظر می رسد که واشنگتن موقف خود را در مورد به زودی تغییر دهد، حتی ترجیح خواهد داد تا حقانی کشته شود.
امریکا بالای پاکستان فشار وارد می کند تا این گروه را در وزیرستان شمالی از بین ببرد، ولی اسلام آباد در برابر خواست امریکا مقاومت می کند و چنین استدلال می کند که گویا عملیات بالای این گروه، شورش های گستردهء قبایلی را در پی خواهد داشت که برای این کشور خطر ناک است.
به نوشتهء رویترز، دخیل ساختن حقانی در پروسهء مصالحه یکی از بزرگ ترین تهدیدات علیهء امریکا را دور خواهد کرد و این اقدام به ثبات افغانستان کمک خواهد کرد، ولی با در نظر داشت سابقهء وی، اشتراک این رهبر ملیشه ها در این جرگه، غیر قابل پیش بینی است.
به نوشتهء رویترز، سابقهء حقانی قسمی می باشد که هر کسی وی را تمویل و حمایه کند، با اوست.
اعتقاد بر این است که در گذشته وی از سی آی ای یا سازمان استخبارات مرکزی امریکا پول و اسلحه به دست می آورد تا علیه متجاوزین شوروی سابق جنگ کند.
بعداً وی از حکومت طالبان حمایت کرد، ولی در حین حال نقش خود را در افغانستان و پاکستان حفظ کرد و با آی اس آی یا سازمان استخبارات پاکستان نیز تماس داشت.
به نقل از کامران بخاری، یک کارشناس آسیای جنوبی، رویترز می نویسد:
صرف نظر از سابقهء حقانی، امریکا باید مفکورهء خود را کنار بگذارد و به این فکر شود که با شیطان معامله می کند.
در حالیکه پاکستان به این باور است که مصالحهء سیاسی همه جانبه به شمول دشمنان امریکا می تواند صلح را به وجود آورد، امریکا استراتیژی کاملاً متفاوت را پی گیری می کند.
امریکا به این فکر است تا از طریق دادن امتیازات مالی و اقتصادی برای طالبان پایین رتبه آن ها را اقناع ساخته و رهبران آنها را یا دستگیر کند و یا به قتل برساند.
در همین حال، رییس جمهور کرزی که به دلیل اتهام فساد اداری در اداره اش، از اعتبار اش کاسته شده، دوباره می خواهد شهرت از دست رفته خود را به دست بیاورد.
روی همین دلیل، به خاطر آوردن ثبات و ختم جنگ در افغانستان، رییس جمهور کرزی برای رهبران ملیشه ها پیشنهاد کرده تا در یک کشور سوم در تبعید زنده گی کنند.
تحلیل گران به این باورند که چنین استراتیژی ممکن نتیجهء معکوس داشته باشد. به اعتقاد این تحلیل گران، تا زمانی که غرب شرایط را به شکل تغییر ندهند که ملیشه در موقعیت ضعف قرار بگیرند، طالبان در موقعیت قدرت قرار خواهند داشت و نیاز به مذاکره را احساس نه خواهد کرد.
تونی شیفر یک کارمند سابق سی آی ای، به رویترز گفته است، جابجا ساختن طالبان در کشور سوم برای آن ها فرصت خواهد داد تا پلان برگشت خود را تنظیم کنند، دو باره اوضاع را مختل سازند و یا حکومت را از بین ببرند.
وی می گوید، پروسهء صلح باید همه جانبه باشد و همه در آن دخیل باشند.