روزنامه نیویارک تایمز مقالهء تحلیلی دارد زیر عنوان پلان دومی برای افغانستان چیست؟
ستیف کول نویسنده این مطلب می نویسد که یک راه می تواند داشتن اهداف وسیع بنیاد سیاسی باشد که همواره توسط رهبران افغان مطرح می شود، اهداف سیاسی که رییس جمهور کرزی را هم در بر بگیرد، اما محدود به او نباشد.
به نوشتهء کول، این اهداف می توانند این مسایل را در بر بگیرند:
پایان عملیات های شبانه، تسلط بیشتر و زود تر بر عملیات های نظامی و بررسی تسلیح و نظارت بر جنگجویان.
در این مقالهء نیویارک تایمز همچنان آمده است که یک راه دیگر می تواند توجه به پلان انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 میلادی در افغانستان و نهاد های مربوطه، شخصیت ها و گروه های جامعه مدنی دخیل در آن باشد.
کول نوشته است که بر اساس قانون اساسی افغانستان، رییس جمهوری کرزی در سال 2014 باید از قدرت کنار برود.
اما اگر چنین نکند و در قدرت بماند، در آن صورت بحران ایجاد خواهد شد.
وال ستریت ژورنال می نویسد که امریکا تغییر در جنگ افغانستان را تایید می کند.
روزنامه می نویسد که مشکلات اخیر در افغانستان بارک اوباما رییس جمهور ایالات متحده امریکا را تحت فشار قرار داده و از همین رو، امریکا برای اولین بار می خواهد که ظرف پلان های نظامی خود را به نقش حمایتی مبدل سازد و رهبری عملیات های نظامی را در افغانستان به نیروهای افغان بسپارد.
به نوشتهء این روزنامه، این پلان در ماه فبروری امسال توسط لیون پنیتا وزیر دفاع امریکا برملا شد.
وال ستریت ژورنال با اشاره به ملاقات صدارعظم بریتانیا دیوید کامرون و بارک اوباما رییس جمهور امریکا در واشنگتن، نوشته است که با این وجود، گمان نمی رود که در ستراتیژی امریکا در افغانستان تغییر بزرگ و قابل توجه وارد شود.
روزنامه از اوباما نقل قول کرده که امریکا نیروهای خود را تا پایان سال 2014 میلادی به طور تدریجی از افغانستان بیرون خواهد کرد، اما ماموریت خود را به صورت مسوولانه انجام خواهد داد.
به نوشتهء وال ستریت ژورنال، اوباما افزوده است که امریکا در کاهش تعداد سربازانش در افغانستان از عجله کار نخواهد گرفت.
به همین ترتیب، انستیتوت جنگ و صلح در مورد شکایت آن عده از افغان های نوشته است که از کشورهای همسایه در شمال افغانستان تیل وارد می کنند.
وارد کننده گان تیل اتهام بسته اند که ازبکستان و ترکمنستان تنها به آن عده از تاجران افغان به نرخ مناسب تیل می دهند که با ایشان پیوندهای قومی دارند.
بر اساس گزارش، افغانستان یازده درصد گاز و تیل خود را از ازبکستان، ترکمنستان و قزاقستان وارد می کند که قسمت اعظم آن از راه بندر حیرتان وارد این کشور می شود.
انستیتوت جنگ و صلح از قول رییس اجراییوی اتاق های تجارت و صنایع افغانستان نقل کرده که گفته است: همسایه های شمالی افغانستان بر بنیاد پیوند های قومی تجارت می کنند.
ستیف کول نویسنده این مطلب می نویسد که یک راه می تواند داشتن اهداف وسیع بنیاد سیاسی باشد که همواره توسط رهبران افغان مطرح می شود، اهداف سیاسی که رییس جمهور کرزی را هم در بر بگیرد، اما محدود به او نباشد.
به نوشتهء کول، این اهداف می توانند این مسایل را در بر بگیرند:
پایان عملیات های شبانه، تسلط بیشتر و زود تر بر عملیات های نظامی و بررسی تسلیح و نظارت بر جنگجویان.
در این مقالهء نیویارک تایمز همچنان آمده است که یک راه دیگر می تواند توجه به پلان انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 میلادی در افغانستان و نهاد های مربوطه، شخصیت ها و گروه های جامعه مدنی دخیل در آن باشد.
کول نوشته است که بر اساس قانون اساسی افغانستان، رییس جمهوری کرزی در سال 2014 باید از قدرت کنار برود.
اما اگر چنین نکند و در قدرت بماند، در آن صورت بحران ایجاد خواهد شد.
وال ستریت ژورنال می نویسد که امریکا تغییر در جنگ افغانستان را تایید می کند.
روزنامه می نویسد که مشکلات اخیر در افغانستان بارک اوباما رییس جمهور ایالات متحده امریکا را تحت فشار قرار داده و از همین رو، امریکا برای اولین بار می خواهد که ظرف پلان های نظامی خود را به نقش حمایتی مبدل سازد و رهبری عملیات های نظامی را در افغانستان به نیروهای افغان بسپارد.
به نوشتهء این روزنامه، این پلان در ماه فبروری امسال توسط لیون پنیتا وزیر دفاع امریکا برملا شد.
وال ستریت ژورنال با اشاره به ملاقات صدارعظم بریتانیا دیوید کامرون و بارک اوباما رییس جمهور امریکا در واشنگتن، نوشته است که با این وجود، گمان نمی رود که در ستراتیژی امریکا در افغانستان تغییر بزرگ و قابل توجه وارد شود.
روزنامه از اوباما نقل قول کرده که امریکا نیروهای خود را تا پایان سال 2014 میلادی به طور تدریجی از افغانستان بیرون خواهد کرد، اما ماموریت خود را به صورت مسوولانه انجام خواهد داد.
به نوشتهء وال ستریت ژورنال، اوباما افزوده است که امریکا در کاهش تعداد سربازانش در افغانستان از عجله کار نخواهد گرفت.
به همین ترتیب، انستیتوت جنگ و صلح در مورد شکایت آن عده از افغان های نوشته است که از کشورهای همسایه در شمال افغانستان تیل وارد می کنند.
وارد کننده گان تیل اتهام بسته اند که ازبکستان و ترکمنستان تنها به آن عده از تاجران افغان به نرخ مناسب تیل می دهند که با ایشان پیوندهای قومی دارند.
بر اساس گزارش، افغانستان یازده درصد گاز و تیل خود را از ازبکستان، ترکمنستان و قزاقستان وارد می کند که قسمت اعظم آن از راه بندر حیرتان وارد این کشور می شود.
انستیتوت جنگ و صلح از قول رییس اجراییوی اتاق های تجارت و صنایع افغانستان نقل کرده که گفته است: همسایه های شمالی افغانستان بر بنیاد پیوند های قومی تجارت می کنند.