اینجا لیسه نسوان استاد عین الدین در یکی از روستا های دور دست ولسوالی دوشی ولایت بغلان است، مکتبی که برخلاف بسیاری مکاتب روستایی بغلان از معلمین ورزیده و شاگردان ممتاز برخوردار است. چنانچه تمام معلمین آن 14 پاس اند و امسال از اولین فارغین آن که 10 دختر شامل کانکور شدند هفت تن شان در رشته ها چون حقوق زراعت و تعلیم و تربیه کامیاب و راهی تحصیلات عالی شدند.
اما آنچه که شاگردان این مکتب نمونه را رنج می دهد آموزش در فضای باز و نامناسب و نداشتن تعمیر و اطاق های درسی است که از بدو تاسیس تا حال به آن دست و پنجه نرم می کنند. شماری ازین دختران که از شدت گرما در زیر خیمه های فرسوده شان کتاب های خود را چون سایه بان بر سر خود قرار داده بودند به رادیو آزادی گفتند:
«اسم من صابره متعلم صنف یازدهم لیسه استاد عین الدین ولسوالی دوشی هستم. ما اینجا نزدیک به دوازده صد شاگرد دختر هستیم، قسمی که خود تان میبیند ما در شرایط بد درس می خوانیم نه صنف داریم نه تعمیر نه میز و نه چوکی و مکتب ما در منطقه گرمسیر موقعیت دارد که در زمستان از سردی هوا و در تابستان از گرمی آن به جان می رسیم باور کنید هر روزی یکی دوتای ما مریض می شویم و خیلی از شاگردان از آمدن به مکتب دلسرد شده اند.»
شاگردان این مکتب دخترانه می گویند، این 10 سالی هست که آنها تقاضای کمک و رفع این مشکل را دارند اما توجه به حرف آنها نمی شود. حنیفه متعلم صنف یازدهم با این مکتب می گوید، ما در یک روستای دور دست و فراموش شده قرار داریم که باید لیاقت چندانی نداشته باشیم ولی امسال از اولین دور از فارغان ما 10 تن که شامل امتحان کانکور شدند هفت تای آنان با اخذ نمرات بلند به پوهنځی های مهم کامیاب شدند.
در همین حال حفیظ الد ین مدیر این لیسه با تائید مشکلات شاگردان این مکتب می گوید، تا هنوز دولت آنگونه که لازم هست در قبال مشکل شاگردان لیسه نسوان استاد عین الدین رفع مسوولیت نکرده و باید به داد این شاگردان که واقعاً در مانده و ناتوان شده اند رسیدگی نماید.
با وجود تلاش های زیاد که انجام دادیم موفق به دریافت جواب در این مورد از مسوولین معارف ولایت بغلان نه شدیم.
باید گفت، این تنها لیسه دخترانه استاد عین الدین در روستای اسکار ولسوالی دوشی نیست که نه تعمیر دارد و نه در و دیوار بلکه گفته می شود در این منطقه دور دست و بسا نقاط دیگر ولایت بغلان مکاتب زیاد هستند که وضعیت مشابه دارند و شاگردان آن با چنین مشکلی دست و پنجه نرم می کنند.
بشیر احمد غزالی
اما آنچه که شاگردان این مکتب نمونه را رنج می دهد آموزش در فضای باز و نامناسب و نداشتن تعمیر و اطاق های درسی است که از بدو تاسیس تا حال به آن دست و پنجه نرم می کنند. شماری ازین دختران که از شدت گرما در زیر خیمه های فرسوده شان کتاب های خود را چون سایه بان بر سر خود قرار داده بودند به رادیو آزادی گفتند:
«اسم من صابره متعلم صنف یازدهم لیسه استاد عین الدین ولسوالی دوشی هستم. ما اینجا نزدیک به دوازده صد شاگرد دختر هستیم، قسمی که خود تان میبیند ما در شرایط بد درس می خوانیم نه صنف داریم نه تعمیر نه میز و نه چوکی و مکتب ما در منطقه گرمسیر موقعیت دارد که در زمستان از سردی هوا و در تابستان از گرمی آن به جان می رسیم باور کنید هر روزی یکی دوتای ما مریض می شویم و خیلی از شاگردان از آمدن به مکتب دلسرد شده اند.»
شاگردان این مکتب دخترانه می گویند، این 10 سالی هست که آنها تقاضای کمک و رفع این مشکل را دارند اما توجه به حرف آنها نمی شود. حنیفه متعلم صنف یازدهم با این مکتب می گوید، ما در یک روستای دور دست و فراموش شده قرار داریم که باید لیاقت چندانی نداشته باشیم ولی امسال از اولین دور از فارغان ما 10 تن که شامل امتحان کانکور شدند هفت تای آنان با اخذ نمرات بلند به پوهنځی های مهم کامیاب شدند.
در همین حال حفیظ الد ین مدیر این لیسه با تائید مشکلات شاگردان این مکتب می گوید، تا هنوز دولت آنگونه که لازم هست در قبال مشکل شاگردان لیسه نسوان استاد عین الدین رفع مسوولیت نکرده و باید به داد این شاگردان که واقعاً در مانده و ناتوان شده اند رسیدگی نماید.
با وجود تلاش های زیاد که انجام دادیم موفق به دریافت جواب در این مورد از مسوولین معارف ولایت بغلان نه شدیم.
باید گفت، این تنها لیسه دخترانه استاد عین الدین در روستای اسکار ولسوالی دوشی نیست که نه تعمیر دارد و نه در و دیوار بلکه گفته می شود در این منطقه دور دست و بسا نقاط دیگر ولایت بغلان مکاتب زیاد هستند که وضعیت مشابه دارند و شاگردان آن با چنین مشکلی دست و پنجه نرم می کنند.
بشیر احمد غزالی