با آنکه در هر گوشه و کنار شهر کابل هزاران کودک با سن و سال متفاوت مصروف کار های شاقه اند، وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان می گوید، که آنان توانسته از میان 6 میلیون طفل در معرض خطر، تنها حدود سه میلیون آنها را تحت پوشش برنامه های خود قرار دهند.
به اساس معلومات این وزارت تاکنون ارقام دقیق را در اختیار ندارند که چه تعداد از اطفال در افغانستان مصروف کارهای شاقه و اجباری اند. علی افتخاری سخنگوی وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان در صحبت با رادیو آزادی در مورد گفت:
«اگرچه رقم دقیق که احصایه مرکزی ارایه کرده باشد، با تاسف وجود ندارد. اما با آن هم سروی های که وزارت کار و امور اجتماعی و یونسف دارد. در مجموع از 6 میلیون اطفال که در معرض خطر قرار دارند. از این میان حدود 3 میلیون آن تحت پوشش وزارت کار و اجتماعی است. ما استراتیژی اطفال کارگر روی سرک را ساختیم که به اساس این استراتیژی تمام اطفال که کار می کنند، مورد حمایت قرار می گیرند.»
در کابل هزاران طفل افغان، به دلیل فقر و ناداری خانواده های شان در روی سرک ها مصروف سخت ترین کار ها اند. این کودکان روی سرک ها آب می فروشند، موترها را شستشو می کنند، و به اجرای دیگر کار ها مثل جمع آوری آهن آلات کهنه می پردازند.
این اطفال با لباس های کهنه و پاره، همه روزه صبح وقت خانه های شان را برای دریافت لقمهء نانی ترک می کنند.
چند تن از این کودکان گفتند:
«من در همین جا موتر شویی می کنم، از همین طریق یک چند افغانی پیدا کرده و به خانه ما می برم. یک 20 افغانی را اگر نان چاشت یا چیزی دیگر اگر بخوریم و بس.»
«نام من سلیم است. مجله فروشی می کنم، تا هفت و هشت بجه شب کار می کنم. پدرم ریش سفید است و در خانه می باشد. روز صد تا دو صد افغانی کار می کنم.»
«احمد رضا هستم در روی سرک ها موتر شویی می کنم، یک دو سال می شود که من همین کار را از روی مجبوری انجام می دهم.»
تهدید جان اطفال در منازعات مسلحانه، انجام کار های شاقه به دلیل فقر اقتصادی خانواده ها، محرومیت از تعلیم و تربیه، عدم دسترسی به خدمات صحی، قاچاق و فروش اعضای بدن اطفال، کار اجباری و سوء استفاده های گوناگون از آنها و سر انجام بی توجهی حکومت نسبت به کودکان از چالش های عمده فرا راه اطفال در افغانستان خوانده می شود.
برخی ها به این باور اند، که در جریان 10 سال گذشته با آنکه نهاد های به نام حمایت از حقوق اطفال در افغانستان فعالیت داشته اند، اما به گونه واقعی توجه لازم در زمینه بهبود وضعیت اطفال در این کشور صورت نگرفته است.
به اساس معلومات این وزارت تاکنون ارقام دقیق را در اختیار ندارند که چه تعداد از اطفال در افغانستان مصروف کارهای شاقه و اجباری اند. علی افتخاری سخنگوی وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان در صحبت با رادیو آزادی در مورد گفت:
«اگرچه رقم دقیق که احصایه مرکزی ارایه کرده باشد، با تاسف وجود ندارد. اما با آن هم سروی های که وزارت کار و امور اجتماعی و یونسف دارد. در مجموع از 6 میلیون اطفال که در معرض خطر قرار دارند. از این میان حدود 3 میلیون آن تحت پوشش وزارت کار و اجتماعی است. ما استراتیژی اطفال کارگر روی سرک را ساختیم که به اساس این استراتیژی تمام اطفال که کار می کنند، مورد حمایت قرار می گیرند.»
در کابل هزاران طفل افغان، به دلیل فقر و ناداری خانواده های شان در روی سرک ها مصروف سخت ترین کار ها اند. این کودکان روی سرک ها آب می فروشند، موترها را شستشو می کنند، و به اجرای دیگر کار ها مثل جمع آوری آهن آلات کهنه می پردازند.
این اطفال با لباس های کهنه و پاره، همه روزه صبح وقت خانه های شان را برای دریافت لقمهء نانی ترک می کنند.
چند تن از این کودکان گفتند:
«من در همین جا موتر شویی می کنم، از همین طریق یک چند افغانی پیدا کرده و به خانه ما می برم. یک 20 افغانی را اگر نان چاشت یا چیزی دیگر اگر بخوریم و بس.»
«نام من سلیم است. مجله فروشی می کنم، تا هفت و هشت بجه شب کار می کنم. پدرم ریش سفید است و در خانه می باشد. روز صد تا دو صد افغانی کار می کنم.»
«احمد رضا هستم در روی سرک ها موتر شویی می کنم، یک دو سال می شود که من همین کار را از روی مجبوری انجام می دهم.»
تهدید جان اطفال در منازعات مسلحانه، انجام کار های شاقه به دلیل فقر اقتصادی خانواده ها، محرومیت از تعلیم و تربیه، عدم دسترسی به خدمات صحی، قاچاق و فروش اعضای بدن اطفال، کار اجباری و سوء استفاده های گوناگون از آنها و سر انجام بی توجهی حکومت نسبت به کودکان از چالش های عمده فرا راه اطفال در افغانستان خوانده می شود.
برخی ها به این باور اند، که در جریان 10 سال گذشته با آنکه نهاد های به نام حمایت از حقوق اطفال در افغانستان فعالیت داشته اند، اما به گونه واقعی توجه لازم در زمینه بهبود وضعیت اطفال در این کشور صورت نگرفته است.
