نشریه فورین پالیسی در شماره اخیرش مطلبی را تحت عنوان مذاکرات استرداد زندانیان، به نشر رسانیده است. نویسنده مقاله که جیمز تراوب نام دارد، از دیدارش با صلاح الدین ربانی رییس شورای عالی صلح افغانستان نوشته که در آغاز این هفته به وی، در مورد سفر اخیرش به اسلام آباد و ملاقات با رهبران سیاسی و نظامی پاکستان معلومات داد.
در این سفر ربانی به پاکستان، که به هدف تشدید پروسه مذاکرات صلح با طالبان صورت گرفت، حکومت پاکستان یک قوماندان ارشد و 9 عضو رده متوسط این گروه را از قید رها ساخت. بعد ازین اقدام، لوی درستیز پاکستان جنرال اشفاق کیانی به کابل سفری داشت و با حامد کرزی رییس جمهور افغانستان دیدن کرد.
نویسنده مقاله فورین پالیسی، از قول صلاح الدین ربانی نوشته است که محتاطانه خوشبین است که پاکستان تصمیم گرفته است، مذاکرات صلح افغانستان را دیگر مانع نشود. به نوشته نویسنده مقاله، اگر این امیدواری ربانی به جا باشد، این خبری خوشی است برای رییس جمهور اوباما که یکی از اهداف عمده وی، ختم مسوولانه جنگ در افغانستان می باشد.
شورای عالی صلح افغانستان در سال 2010 ایجاد شد و ریاست آنرا برهان الدین ربانی رییس جمهور سابق و یک شخصیت پرنفوذ جهادی به عهده داشت ولی در حالی که تلاش ها جهت ایجاد تماس با طالبان به نقطه یی رسیده بود، ربانی کشته شد و پسرش صلاح الدین 41 ساله جانشین وی گردید.
صلاح الدین ربانی و همکاران وی تماس های غیر رسمی را با طالبان فعلی و اسبق برقرار نموده اند و به گفته او، اکثر آنها خواهان مصالحه می باشند. نویسنده مقاله فورین پالیسی، از قول صلاح الدین ربانی می گوید، گزارش های را که در دست دارند نشان می دهند که طالبان حال، منطق ادامه کمپاین نظامی شان را مورد بحث قرار می دهند.
به گفته ربانی زمانی که امریکا و افغانستان پیمان همکاری های درازمدت ستراتیژیک به شمول حضور درازمدت امریکایی ها در افغانستان را امضا کردند، طالبان به این نتیجه رسیدند که آنها دیگر نمی توانند منتظر سال 2014 بوده و با خروج نیروهای امریکایی، به کابل هجوم آورند.
به گفته ربانی، این شاید نظر خوشبینانه یی باشد و ملاعمر رهبر طالبان و رییس شورای کویته شاید مذاکرات صلح را ترجیح ندهد و شبکه تندرو حقانی شاید تلاش های مذاکرات را خدشه دار کند ولی، به گفته وی این مسایلی اند که باید آزمایش گردند و در این کار، حمایت امریکا و پاکستان ضروری است.
نویسنده فورین پالیسی همچنان از نقش عمده که پاکستان در موضوع مصالحه درافغانستان بازی میکند یاد کرده و از قول ربانی نوشته است، پاکستان وعده رهایی ملا برادر، یکی از مقامات ارشد طالبان و دو مقام دیگر طالب را داده است و او منتظر است که این تعهدعملی می شود یا خیر. مقامات پاکستانی همچنان توافق نموده اند اعلامیه مشترک را با افغانستان امضا نمایند که در آن، که از ملل متحد خواسته شده است، نام های چندین شخصیت برجسته طالبان را از لست تروریستان حذف کند و به آنها، اجازه سفر برای مذاکرات به خارج داده شود.
به نوشته جیمز تراوب یک توافق احتمالی شاید موضوع تقسیم قدرت را در بر داشته و به طالبان در بخش های از شرق و جنوب افغانستان قدرت سیاسی بدهد. به نوشته مقاله، این خبری خوبی نخواهد بود مخصوصاً برای زنان افغان در مناطق تحت نفوذ طالبان. ولی به گفته نویسنده، چنین یک توافق شاید برای امریکا قابل قبول باشد و هم به حکومت کابل وقت خواهد داد که آهسته آهسته، کنترول اش در مناطق مختلف افغانستان را تقویت بخشیده و حتی مشروعیت خود راعمیقتر سازد.
در این سفر ربانی به پاکستان، که به هدف تشدید پروسه مذاکرات صلح با طالبان صورت گرفت، حکومت پاکستان یک قوماندان ارشد و 9 عضو رده متوسط این گروه را از قید رها ساخت. بعد ازین اقدام، لوی درستیز پاکستان جنرال اشفاق کیانی به کابل سفری داشت و با حامد کرزی رییس جمهور افغانستان دیدن کرد.
نویسنده مقاله فورین پالیسی، از قول صلاح الدین ربانی نوشته است که محتاطانه خوشبین است که پاکستان تصمیم گرفته است، مذاکرات صلح افغانستان را دیگر مانع نشود. به نوشته نویسنده مقاله، اگر این امیدواری ربانی به جا باشد، این خبری خوشی است برای رییس جمهور اوباما که یکی از اهداف عمده وی، ختم مسوولانه جنگ در افغانستان می باشد.
شورای عالی صلح افغانستان در سال 2010 ایجاد شد و ریاست آنرا برهان الدین ربانی رییس جمهور سابق و یک شخصیت پرنفوذ جهادی به عهده داشت ولی در حالی که تلاش ها جهت ایجاد تماس با طالبان به نقطه یی رسیده بود، ربانی کشته شد و پسرش صلاح الدین 41 ساله جانشین وی گردید.
صلاح الدین ربانی و همکاران وی تماس های غیر رسمی را با طالبان فعلی و اسبق برقرار نموده اند و به گفته او، اکثر آنها خواهان مصالحه می باشند. نویسنده مقاله فورین پالیسی، از قول صلاح الدین ربانی می گوید، گزارش های را که در دست دارند نشان می دهند که طالبان حال، منطق ادامه کمپاین نظامی شان را مورد بحث قرار می دهند.
به گفته ربانی زمانی که امریکا و افغانستان پیمان همکاری های درازمدت ستراتیژیک به شمول حضور درازمدت امریکایی ها در افغانستان را امضا کردند، طالبان به این نتیجه رسیدند که آنها دیگر نمی توانند منتظر سال 2014 بوده و با خروج نیروهای امریکایی، به کابل هجوم آورند.
به گفته ربانی، این شاید نظر خوشبینانه یی باشد و ملاعمر رهبر طالبان و رییس شورای کویته شاید مذاکرات صلح را ترجیح ندهد و شبکه تندرو حقانی شاید تلاش های مذاکرات را خدشه دار کند ولی، به گفته وی این مسایلی اند که باید آزمایش گردند و در این کار، حمایت امریکا و پاکستان ضروری است.
نویسنده فورین پالیسی همچنان از نقش عمده که پاکستان در موضوع مصالحه درافغانستان بازی میکند یاد کرده و از قول ربانی نوشته است، پاکستان وعده رهایی ملا برادر، یکی از مقامات ارشد طالبان و دو مقام دیگر طالب را داده است و او منتظر است که این تعهدعملی می شود یا خیر. مقامات پاکستانی همچنان توافق نموده اند اعلامیه مشترک را با افغانستان امضا نمایند که در آن، که از ملل متحد خواسته شده است، نام های چندین شخصیت برجسته طالبان را از لست تروریستان حذف کند و به آنها، اجازه سفر برای مذاکرات به خارج داده شود.
به نوشته جیمز تراوب یک توافق احتمالی شاید موضوع تقسیم قدرت را در بر داشته و به طالبان در بخش های از شرق و جنوب افغانستان قدرت سیاسی بدهد. به نوشته مقاله، این خبری خوبی نخواهد بود مخصوصاً برای زنان افغان در مناطق تحت نفوذ طالبان. ولی به گفته نویسنده، چنین یک توافق شاید برای امریکا قابل قبول باشد و هم به حکومت کابل وقت خواهد داد که آهسته آهسته، کنترول اش در مناطق مختلف افغانستان را تقویت بخشیده و حتی مشروعیت خود راعمیقتر سازد.
