رئیس جمهور افغانستان حامد کرزی که برای صحبت با مقامات امریکائی عازم این کشور شده است، با چنین اعتمادی ملاقات های خود را آغاز می کند که ایالات متحده به داشتن پایگاه نظامی درازمدت در افغانستان نیاز مبرم دارد تا بتواند نفوذ خود را در منطقه حفظ کند و از تهدیدهای که از ایران و پاکستان سرچشمه می گیرد جلوگیری نماید.
به نوشته نشریه فارن پالیسی رئیس جمهور کرزی با این فکر به امریکا رفته که گویا در بحث ها دست بالائی دارد و ایالات متحده بجز از داشتن قرارگاه در افغانستان هیچ انتخاب موثر دیگر ستراتیژیک ندارد. اما به نوشته نشریه این فکر رئیس جمهور کرزی درست نیست، زیرا در امریکا تمایل جدی وجود دارد که تمام جنبه های این تصمیم بررسی شود و برای این نظریه پنج دلیل وجود دارد.
نویسنده مطلب تورن جنرال متقاعد امریکائی دیود بارنو که در مرکز نیو امریکن سکیورتی مشاور ارشد می باشد می نویسد: امریکا از عراق تمام عساکر خود را خارج کرد ولی کدام هرج و مرج عجیب و غریب در این کشور حاکم نشد و حکومت عراق به بازیچه دست ایران تبدیل نگردید.
فشار مالی جنگ افغانستان امروز در داخل امریکا به وضاحت حس می شود و در کانگرس هم تمایل وجود ندارد که پول مالیه دهنده گان امریکائی بیشتر در افغانستان مصرف شود و بعد از سال 2014 بازهم ملیاردها دالر برای مصارف عساکر امریکائی در افغانستان اختصاص داده شود.
خسته گی از جنگ در اقشار مختلف جامعه امریکا مشاهده می شود زیرا تا ختم سال 2014 سال 12م جنگ در افغانستان تکمیل می شود و این درازترین جنگ در تاریخ امریکا می می باشد. از سوی دیگر فاصله بین واقعه 11 سپتمبر سال 2001 تا کنون خیلی زیاد شده و با کشته شدن اسامه بن لادن دیگر مردم امریکا خواهان حضور عساکر کشورشان در افغانستان نیستند، مخصوصاً با در نظر داشت این که 2 هزار عسکر امریکائی در افغانستان کشته و 17 هزار دیگر آنها زخمی شده اند.
در رابطه با مقابل شدن به قوه های دیگر، به نوشته نشریه فارن پالیسی، ایالات متحده توانائی تخنیکی نظارت و کنترول اوضاع در منطقه را دارد. در سال های 1990 شاید امریکا حضور نظامی خود را در منطقه برای حفظ نفوذ خود حتمی می دانست اما اکنون طیاره های بی پیلوت و تکنالوژی جدید بدون حضور پایگاه امکانات نظارت و حملات را برای قوای امریکا در منطقه فراهم می سازد.
همین طور ارتباطات استخباراتی بین امریکا، افغانستان و پاکستان در طول چند سال اخیر بسیار نزدیک شده و امریکا هیچگاه از اوضاع بی خبر نخواهد ماند.
به نوشته جنرال بارنو که در سال های 2003 تا 2005 قوماندان عمومی قوای امریکا و ناتو در افغانستان بود با در نظراداشت این طرز دیدها احتمال وجود دارد که امریکا در مورد خروج کامل از افغانستان تصمیم بگیرد.
اما جنرال بارنو تاکید می کند که جنبه های دیگر را نباید فراموش کرد، زیرا حضور قوای امریکا می تواند یک فکتور ثبات در منطقه باشد و با خروج کامل آنها هرج و مرج حکمفرما شود و شاید هم القاعده و گروه های تروریستی دوباره خود را منسجم بسازند که این عمل اعتبار و اعتماد امریکا و متحدین آنرا به سوال روبرو خواهد کرد و تهدیدهای فزیکی آنهم خطرناک خواهد بود.
اما به نوشته جنرال بارنو در نشریه فارن پالیسی هرچند انتخاب خروج کامل شاید یک انتخاب خوب نباشد، اما روی میز قرار دارد.
به هر حال با در نظر داشت این فکتورها، امریکا به یک مرحله خیلی حساس تصمیم گیری در افغانستان داخل می شود و در نتیجه همین تصمیم میراث بارک اوباما بحیث رئیس جمهور امریکا در این کشور شکل می گیرد.
این موضوع که آیا قوای امریکا افغانستان را ترک می کنند یانی در جر و بحث های یک هفته ای بین رهبران دو کشور معلوم خواهد شد و در این بحث ها منافع بزرگ دو کشور مطرح می باشد.
به نوشته نشریه فارن پالیسی رئیس جمهور کرزی با این فکر به امریکا رفته که گویا در بحث ها دست بالائی دارد و ایالات متحده بجز از داشتن قرارگاه در افغانستان هیچ انتخاب موثر دیگر ستراتیژیک ندارد. اما به نوشته نشریه این فکر رئیس جمهور کرزی درست نیست، زیرا در امریکا تمایل جدی وجود دارد که تمام جنبه های این تصمیم بررسی شود و برای این نظریه پنج دلیل وجود دارد.
نویسنده مطلب تورن جنرال متقاعد امریکائی دیود بارنو که در مرکز نیو امریکن سکیورتی مشاور ارشد می باشد می نویسد: امریکا از عراق تمام عساکر خود را خارج کرد ولی کدام هرج و مرج عجیب و غریب در این کشور حاکم نشد و حکومت عراق به بازیچه دست ایران تبدیل نگردید.
فشار مالی جنگ افغانستان امروز در داخل امریکا به وضاحت حس می شود و در کانگرس هم تمایل وجود ندارد که پول مالیه دهنده گان امریکائی بیشتر در افغانستان مصرف شود و بعد از سال 2014 بازهم ملیاردها دالر برای مصارف عساکر امریکائی در افغانستان اختصاص داده شود.
خسته گی از جنگ در اقشار مختلف جامعه امریکا مشاهده می شود زیرا تا ختم سال 2014 سال 12م جنگ در افغانستان تکمیل می شود و این درازترین جنگ در تاریخ امریکا می می باشد. از سوی دیگر فاصله بین واقعه 11 سپتمبر سال 2001 تا کنون خیلی زیاد شده و با کشته شدن اسامه بن لادن دیگر مردم امریکا خواهان حضور عساکر کشورشان در افغانستان نیستند، مخصوصاً با در نظر داشت این که 2 هزار عسکر امریکائی در افغانستان کشته و 17 هزار دیگر آنها زخمی شده اند.
در رابطه با مقابل شدن به قوه های دیگر، به نوشته نشریه فارن پالیسی، ایالات متحده توانائی تخنیکی نظارت و کنترول اوضاع در منطقه را دارد. در سال های 1990 شاید امریکا حضور نظامی خود را در منطقه برای حفظ نفوذ خود حتمی می دانست اما اکنون طیاره های بی پیلوت و تکنالوژی جدید بدون حضور پایگاه امکانات نظارت و حملات را برای قوای امریکا در منطقه فراهم می سازد.
همین طور ارتباطات استخباراتی بین امریکا، افغانستان و پاکستان در طول چند سال اخیر بسیار نزدیک شده و امریکا هیچگاه از اوضاع بی خبر نخواهد ماند.
به نوشته جنرال بارنو که در سال های 2003 تا 2005 قوماندان عمومی قوای امریکا و ناتو در افغانستان بود با در نظراداشت این طرز دیدها احتمال وجود دارد که امریکا در مورد خروج کامل از افغانستان تصمیم بگیرد.
اما جنرال بارنو تاکید می کند که جنبه های دیگر را نباید فراموش کرد، زیرا حضور قوای امریکا می تواند یک فکتور ثبات در منطقه باشد و با خروج کامل آنها هرج و مرج حکمفرما شود و شاید هم القاعده و گروه های تروریستی دوباره خود را منسجم بسازند که این عمل اعتبار و اعتماد امریکا و متحدین آنرا به سوال روبرو خواهد کرد و تهدیدهای فزیکی آنهم خطرناک خواهد بود.
اما به نوشته جنرال بارنو در نشریه فارن پالیسی هرچند انتخاب خروج کامل شاید یک انتخاب خوب نباشد، اما روی میز قرار دارد.
به هر حال با در نظر داشت این فکتورها، امریکا به یک مرحله خیلی حساس تصمیم گیری در افغانستان داخل می شود و در نتیجه همین تصمیم میراث بارک اوباما بحیث رئیس جمهور امریکا در این کشور شکل می گیرد.
این موضوع که آیا قوای امریکا افغانستان را ترک می کنند یانی در جر و بحث های یک هفته ای بین رهبران دو کشور معلوم خواهد شد و در این بحث ها منافع بزرگ دو کشور مطرح می باشد.
