در زمانیکه ایالات متحده امریکا برای خارج شدن از افغانستان آمادگی می گیرد، ایران در حال شکل دهی نفوذ بیشتر در افغانستان است. چنانچه اولین حرکت سیاست خارجی برجسته تهران در سال 2013، در هفته اول سال جدید با دو سفر سعید جلیلی رییس شورای عالی امنیت ملی ایران نمودار گشت.
اول در دهلی جدید و بعد در کابل در جریان هر دو سفر، موضوع اساسی که مورد بحث قرار گرفت، نتایج خروج نیرو های نظامی امریکا در سال 2014 از افغانستان بود.
هر چند مسایل دیگر به شمول تجارت، نقش هند بحیث یک میانجی در منازعه پروگرام اتمی ایران با غرب و سایر موضوعات نیز مورد بحث بود، اما موضوع افغانستان، در محور بحث ها قرار داشت.
به نوشته نشریه جنس (Jane!s ) چاپ لندن، رفتن جلیلی به دهلی جدید تعجب آور نبود، زیرا که سابقه دنبال کردن همآهنگی هند و ایران علیه طالبان به اواسط سال های 1990 میلادی بر می گردد. یک نگرانی عمیق که مبادا طالبان بار دیگر در حکومت افغانستان نقش عمده داشته باشند.
در کابل جلیلی با حامد کرزی رییس جمهور افغانستان ملاقات نمود و این در حالی بود که کرزی بعداً به زودی به واشنگتن می رفت تا با بارک اوباما رییس جمهور امریکا مذاکره نماید.
به نوشته نشریه، مانور های ایران در افغانستان نشان می دهد که ایران آرزو دارد در صورت امکان از یک طرف از نفوذش برای گرفتن امتیاز در افغانستان بهره برداری نماید و از سوی دیگر در صورت ممکن می خواهد از طریق موضوع افغانستان زمینه را برای همکاری با ایالات متحده امریکا فراهم بسازد.
در عین زمان، مقام ها در تهران می گویند: ایران بحیث مجهز ترین و قابل اطمینان ترین دریچه برای تجارت افغانستان بخارج است.
رسانه های ایران می گویند: در پنج سال گذشته یک تعدا پروژه های زیربنایی به کمک ایران در افغانستان تکمیل گردیده و ایران همچنان در نظر دارد تا یک خط لوله انتقال نفت از ایران به افغانستان بسازد.
به نوشته نشریه، نتایج مشترک تلاش های ایران اینست تا نشان بدهد که نقش بالقوه ایران در انکشاف اقتصاد افغانستان مهم می باشد. در عین زمان، ایران می تواند از نفوذش بحیث تهدید استفاده نماید.
دیده شده که ایران از فشار اقتصادی بحیث یک افزار سیاسی علیه افغانستان استفاده کرده است. چنانچه ایران در سال 2011 میلادی، بصورت موقت صادرات نفت را به افغانستان متوقف ساخت. این کار سبب شد تا قیمت نفت در افغانستان دو برابر شود. این نیز در زمانی بود که 50 فیصد مصارف نفت افغانستان از ایران بدست می آمد.
ایران همچنان از حضور مهاجرین افغان در این کشور بحیث یک وسیله علیه افغانستان استفاده کرده است. هر چند که ستراتیژی تنبیه و تمجید ایرانی ها در ارتباط به افغانستان، مقام ها در کابل را آرام ساخته، اما سیاست های ایران در برابر افغانستان، خشم یک تعداد زیاد افغان ها را نیز در پی داشته است که از تظاهرات ماه دسمبر مردم هرات در برابر قنسلگری ایران می توان نام برد.
اما در چانه زنی های بزرگ، مقام های ایرانی نفوذ تهران را در افغانستان بحیث یک دارایی اصلی می بینند که می تواند بحیث یک پل میان ایران و ایالات متحد امریکا استفاده شود.
به عبارهء دیگر، ایران همیشه منتظر یک چانه زنی بزرگ با واشنگتن است، بناءً هیچ موضوع دیگر، جز موضوع آینده افغانستان، یک زمینه مشترک میان ایران و امریکا بوده نمی تواند.
به نوشته نشریه، جاه طلبی ها و ترس ایران راجع به آینده افغانستان دور تر از سوال یافتن زمینه مشترک با واشنگتن است. ایران شیعه مذهب، همچنان از بر گشت طالبان تندرو سنی مذهب برای رسیدن دوباره به قدرت عمیقاً نگرانی دارد.
در نگرانی های ایران مبنی بر برگشت طالبان، هند هم سهیم است و سفر جلیلی رییس شورای عالی امنیت ملی ایران به دهلی جدید و بعد به افغانستان هم باید درین مفهوم دیده شود.
خلاصه که، با در نظرداشت پیچیدگی ها در روابط ایران و ایالات متحده امریکا، برای ایران بسیار مشکل خواهد بود تا خود را تنها بحیث یک شریک حاضر و آماده برای ایالات متحده امریکا در ستراتیژی خروج از افغانستان عرضه کند.
بناءً تلاش های مشترک ایرانی ها و هندی ها خاصتا اگر توسط افغان ها حمایت شود، درین زمانیکه ایالات متحده امریکا روی گزینه بعد از سال 2014 فکر می کند، می تواند بیشتر تشویق کننده باشد.
اول در دهلی جدید و بعد در کابل در جریان هر دو سفر، موضوع اساسی که مورد بحث قرار گرفت، نتایج خروج نیرو های نظامی امریکا در سال 2014 از افغانستان بود.
هر چند مسایل دیگر به شمول تجارت، نقش هند بحیث یک میانجی در منازعه پروگرام اتمی ایران با غرب و سایر موضوعات نیز مورد بحث بود، اما موضوع افغانستان، در محور بحث ها قرار داشت.
به نوشته نشریه جنس (Jane!s ) چاپ لندن، رفتن جلیلی به دهلی جدید تعجب آور نبود، زیرا که سابقه دنبال کردن همآهنگی هند و ایران علیه طالبان به اواسط سال های 1990 میلادی بر می گردد. یک نگرانی عمیق که مبادا طالبان بار دیگر در حکومت افغانستان نقش عمده داشته باشند.
در کابل جلیلی با حامد کرزی رییس جمهور افغانستان ملاقات نمود و این در حالی بود که کرزی بعداً به زودی به واشنگتن می رفت تا با بارک اوباما رییس جمهور امریکا مذاکره نماید.
به نوشته نشریه، مانور های ایران در افغانستان نشان می دهد که ایران آرزو دارد در صورت امکان از یک طرف از نفوذش برای گرفتن امتیاز در افغانستان بهره برداری نماید و از سوی دیگر در صورت ممکن می خواهد از طریق موضوع افغانستان زمینه را برای همکاری با ایالات متحده امریکا فراهم بسازد.
در عین زمان، مقام ها در تهران می گویند: ایران بحیث مجهز ترین و قابل اطمینان ترین دریچه برای تجارت افغانستان بخارج است.
رسانه های ایران می گویند: در پنج سال گذشته یک تعدا پروژه های زیربنایی به کمک ایران در افغانستان تکمیل گردیده و ایران همچنان در نظر دارد تا یک خط لوله انتقال نفت از ایران به افغانستان بسازد.
به نوشته نشریه، نتایج مشترک تلاش های ایران اینست تا نشان بدهد که نقش بالقوه ایران در انکشاف اقتصاد افغانستان مهم می باشد. در عین زمان، ایران می تواند از نفوذش بحیث تهدید استفاده نماید.
دیده شده که ایران از فشار اقتصادی بحیث یک افزار سیاسی علیه افغانستان استفاده کرده است. چنانچه ایران در سال 2011 میلادی، بصورت موقت صادرات نفت را به افغانستان متوقف ساخت. این کار سبب شد تا قیمت نفت در افغانستان دو برابر شود. این نیز در زمانی بود که 50 فیصد مصارف نفت افغانستان از ایران بدست می آمد.
ایران همچنان از حضور مهاجرین افغان در این کشور بحیث یک وسیله علیه افغانستان استفاده کرده است. هر چند که ستراتیژی تنبیه و تمجید ایرانی ها در ارتباط به افغانستان، مقام ها در کابل را آرام ساخته، اما سیاست های ایران در برابر افغانستان، خشم یک تعداد زیاد افغان ها را نیز در پی داشته است که از تظاهرات ماه دسمبر مردم هرات در برابر قنسلگری ایران می توان نام برد.
اما در چانه زنی های بزرگ، مقام های ایرانی نفوذ تهران را در افغانستان بحیث یک دارایی اصلی می بینند که می تواند بحیث یک پل میان ایران و ایالات متحد امریکا استفاده شود.
به عبارهء دیگر، ایران همیشه منتظر یک چانه زنی بزرگ با واشنگتن است، بناءً هیچ موضوع دیگر، جز موضوع آینده افغانستان، یک زمینه مشترک میان ایران و امریکا بوده نمی تواند.
به نوشته نشریه، جاه طلبی ها و ترس ایران راجع به آینده افغانستان دور تر از سوال یافتن زمینه مشترک با واشنگتن است. ایران شیعه مذهب، همچنان از بر گشت طالبان تندرو سنی مذهب برای رسیدن دوباره به قدرت عمیقاً نگرانی دارد.
در نگرانی های ایران مبنی بر برگشت طالبان، هند هم سهیم است و سفر جلیلی رییس شورای عالی امنیت ملی ایران به دهلی جدید و بعد به افغانستان هم باید درین مفهوم دیده شود.
خلاصه که، با در نظرداشت پیچیدگی ها در روابط ایران و ایالات متحده امریکا، برای ایران بسیار مشکل خواهد بود تا خود را تنها بحیث یک شریک حاضر و آماده برای ایالات متحده امریکا در ستراتیژی خروج از افغانستان عرضه کند.
بناءً تلاش های مشترک ایرانی ها و هندی ها خاصتا اگر توسط افغان ها حمایت شود، درین زمانیکه ایالات متحده امریکا روی گزینه بعد از سال 2014 فکر می کند، می تواند بیشتر تشویق کننده باشد.
