لیلما دختری است که 40 سال عمر دارد و در یکی از مکاتب دولتی شهر کابل مصروف تدریس می باشد. او در پاسخ به این سوال که چرا تا هنوز ازدواج نکرده می گوید، زمانی که متعلم صنف دوازدهم مکتب بود و در جریان دوره محصلی اش، خواستگاران زیادی درب منزل شان را می کوبیدند.
به گفتهء لیلما در آن زمان پدر و مادرش با گفتن اینکه "تو هنوز خورد هستی و چه ضرورت است ازین بهتر برایت پیدا می شود" دست رد به سینه ی تمام خاستگاران میزدند. لیلما می گوید، حالا که پدرش وفات کرده، مادرش پیر شده و دیگر برای ازدواج او هم دیر شده، بناً مجبور است در خدمت زنان برادرانش باشد در غیر آن از سوی آنان مورد طعنه و تمسخر قرار می گیرد.
بنا بر محدودیت های فامیلی او نخواست که صدایش را در گزارش بگنجانیم. عده ی دیگر از دختران به این باور اند که سنتی بودن جامعه افغانی سبب شده تا حلقه زندگی برای آنعده از دخترانی که در خانه پدر پیر می شوند، تنگ تر شود.
آنان می گویند:
« دختر که در خانه می ماند در آینده مشکلات زیادی به بار میاید، از مردم خجالت می کشد و وقتی می بیند که هم سن های وی ازدواج کرده بناً کسی که در خانه باقی می ماند رنج بسیار می برد، باید خانواده ها از دختران شان مصارف زیاد نگیرند. »
« عوامل زیاد است برخی فامیل ها به خاطر پول و عده به خاطر پیدا نشدن فرد مورد علاقه دختران شان را به ازدواج نمی دهند ولی در برخی از موارد دختران خواهشات بلند دارند. »
وزارت امور زنان نیز با تایید این مشکل می گوید، محروم ساختن دختران از حق ازدواج نیز یک نوع خشونت آشکار بر علیه زنان است. سیده مژگان مصطفوی معین مسلکی این وزارت می گوید: آنان همواره بر پیروی از آنچه اسلام در این خصوص حکم نموده، تاکید کرده اند.
« برای اینکه جلوگیری کنیم از اینکه سن دختران بلند نرود و به وقت ازدواج کنند تاکید ما همیشه بر دستور اسلامی بوده هر آنچه اسلام در این خصوص حکم کرده باید عملی شود. »
از سوی دیگر کمیسیون صحت و جوانان ولسی جرگه از تلاش ها برای تصویب طرح کاهش مصارف ازدواج در آینده نزدیک خبر میدهد. داکتر نقیب الله فایق رییس کمیسیون صحت و جوانان ولسی جرگه گفت، طرح این قانون دوسال قبل طی مراحل شده و به کابینه فرستاده شده ولی سرنوشت آن تا هنوز معلوم نیست.
« این قانون دو سال قبل طی مراحل شد و به کابینه افغانستان رفت ولی دو تا سه سال می شود که در کابینه حبس است. ما امیدوار استیم که بتوانیم در چهارمین ماه کاری خود این قانون را تصویب کنیم. »
به گفته آقای فایق با وجود تلاش های آنان در این خصوص، تصویب قانون یاد شده با مشکلات و چالش های زیادی همراه خواهد بود. زیرا به گفته وی در ولسی جرگه نیز اشخاصی وجود دارند که از مفاد سالون های چند هزار نفری محافل خوشی بهره می گیرند، به همین دلیل تلاش می کنند تا تصویب این طرح را به چالش بکشند.
شماری از عالمان دین هم از سهل انگاری خانواده ها در خصوص زندگی آینده دختران شان انتقاد کرده می گویند، ازدواج یکی از سنت های پیامبر اسلام و یکی از حقوق اساسی هر انسان است.
عبد الناصر نصرت پوهنځی شرعیات پوهنتون کابل در این مورد می گوید:
« اگر شرایط نکاح مساعد باشد، نه پدر نه مادر و نه خود دختر باید مانع ازدواج شود زیرا بسیاری امراض از محروم شدن از ازدواج به میان میآید. فامیل ها نباید این کار را کنند باید دختران شان را به شخص درست و مطمین به نکاح بدهند. »
گفته می شود مصارف گزاف ازدواج، رسوم ناپسند و هم چشمی در مراسم ازدواج ها مانع ازدواج صد ها جوان اعم از دختران و پسران در افغانستان شده است.
به گفتهء لیلما در آن زمان پدر و مادرش با گفتن اینکه "تو هنوز خورد هستی و چه ضرورت است ازین بهتر برایت پیدا می شود" دست رد به سینه ی تمام خاستگاران میزدند. لیلما می گوید، حالا که پدرش وفات کرده، مادرش پیر شده و دیگر برای ازدواج او هم دیر شده، بناً مجبور است در خدمت زنان برادرانش باشد در غیر آن از سوی آنان مورد طعنه و تمسخر قرار می گیرد.
بنا بر محدودیت های فامیلی او نخواست که صدایش را در گزارش بگنجانیم. عده ی دیگر از دختران به این باور اند که سنتی بودن جامعه افغانی سبب شده تا حلقه زندگی برای آنعده از دخترانی که در خانه پدر پیر می شوند، تنگ تر شود.
آنان می گویند:
« دختر که در خانه می ماند در آینده مشکلات زیادی به بار میاید، از مردم خجالت می کشد و وقتی می بیند که هم سن های وی ازدواج کرده بناً کسی که در خانه باقی می ماند رنج بسیار می برد، باید خانواده ها از دختران شان مصارف زیاد نگیرند. »
« عوامل زیاد است برخی فامیل ها به خاطر پول و عده به خاطر پیدا نشدن فرد مورد علاقه دختران شان را به ازدواج نمی دهند ولی در برخی از موارد دختران خواهشات بلند دارند. »
وزارت امور زنان نیز با تایید این مشکل می گوید، محروم ساختن دختران از حق ازدواج نیز یک نوع خشونت آشکار بر علیه زنان است. سیده مژگان مصطفوی معین مسلکی این وزارت می گوید: آنان همواره بر پیروی از آنچه اسلام در این خصوص حکم نموده، تاکید کرده اند.
« برای اینکه جلوگیری کنیم از اینکه سن دختران بلند نرود و به وقت ازدواج کنند تاکید ما همیشه بر دستور اسلامی بوده هر آنچه اسلام در این خصوص حکم کرده باید عملی شود. »
از سوی دیگر کمیسیون صحت و جوانان ولسی جرگه از تلاش ها برای تصویب طرح کاهش مصارف ازدواج در آینده نزدیک خبر میدهد. داکتر نقیب الله فایق رییس کمیسیون صحت و جوانان ولسی جرگه گفت، طرح این قانون دوسال قبل طی مراحل شده و به کابینه فرستاده شده ولی سرنوشت آن تا هنوز معلوم نیست.
« این قانون دو سال قبل طی مراحل شد و به کابینه افغانستان رفت ولی دو تا سه سال می شود که در کابینه حبس است. ما امیدوار استیم که بتوانیم در چهارمین ماه کاری خود این قانون را تصویب کنیم. »
به گفته آقای فایق با وجود تلاش های آنان در این خصوص، تصویب قانون یاد شده با مشکلات و چالش های زیادی همراه خواهد بود. زیرا به گفته وی در ولسی جرگه نیز اشخاصی وجود دارند که از مفاد سالون های چند هزار نفری محافل خوشی بهره می گیرند، به همین دلیل تلاش می کنند تا تصویب این طرح را به چالش بکشند.
شماری از عالمان دین هم از سهل انگاری خانواده ها در خصوص زندگی آینده دختران شان انتقاد کرده می گویند، ازدواج یکی از سنت های پیامبر اسلام و یکی از حقوق اساسی هر انسان است.
عبد الناصر نصرت پوهنځی شرعیات پوهنتون کابل در این مورد می گوید:
« اگر شرایط نکاح مساعد باشد، نه پدر نه مادر و نه خود دختر باید مانع ازدواج شود زیرا بسیاری امراض از محروم شدن از ازدواج به میان میآید. فامیل ها نباید این کار را کنند باید دختران شان را به شخص درست و مطمین به نکاح بدهند. »
گفته می شود مصارف گزاف ازدواج، رسوم ناپسند و هم چشمی در مراسم ازدواج ها مانع ازدواج صد ها جوان اعم از دختران و پسران در افغانستان شده است.
