فارن پالیسی
نشریهء فارن پالیسی مقالهء دارد زیر این عنوان «دلیل واقعی شکست امریکا در افغانستان.»
درین مقاله آمده که اکنون در مورد دلیل های ناکامی امریکا در افغانستان بحث های زیادی می شود و مشکل اصلی، مشکل ساختاری بوده است.
مقاله نویس می گوید: اهداف ایالات متحده امریکا در افغانستان بدون تعهد به داشتن منابع بزرگ احتمالاً عملی شده نمی توانست، اما آن چی اتفاقات موجود در آن جا، در واقع، ارزش این همه تعهد را نداشت.
به عبارت دیگر، مقاله نویس توضیح می دهد که پیروزی به این همه تلاش نمی ارزید.
به باور نویسنده، ناکامی حقیقی درین نهفته است که این حقیقت در ابتدای کار درک و پالیسی مناسب برای آن طرحریزی نشد.
فارن پالیسی می نویسد: در افغانستان، در اول ها، شکست طالبان و روی کار آمدن حکومت موثر و طرفدار غرب در کابل، از اهداف مهم موفقیت تعریف شده بود.
برای این کار به سربازان و منابع بیشتر ضرورت بود.
از سوی دیگر به نوشته نشریه، در مورد نظام سازی هیچگاهی مثال های موفق مد نظر نبوده و تناسب قوا و نفوس نیز در نظر گرفته نشده است.
درین مقالهء فارن پالیسی همچنان آمده که ساختار قومی افغانستان، موقعیت کوهستانی، انزوای جغرافیایی، ارگان های ضعیف و سرحد های آزاد برین مشکل نیز افزود.
به نوشته فارن پالیسی، دلیل دوم ناکامی در افغانستان این بود که پاکستان به حمایت طالبان دوام داد و در خاک خود برای آنان پناه گاه امن بخشید و واشنگتن هیچگاه به طور جدی به پاکستان نگفت که دست از حمایت طالبان بردارد.
به عقیده نشریه، واشنگتن به خاطر درین مورد عقب نشینی کرد که در حملات طیاره های بی سرنشین و مبارزه علیه جنگجویان القاعده، به کمک پاکستان نیاز داشت و در عین حال، در مورد ثبات این کشور اتمی نیز نگران بود.
روی همین ملاحظات بود که برآوردن اهداف برای امریکا مشکل شد.
فارن پالیسی می نویسد دلیل سومی ناکامی در افغانستان این بود که امریکا نتوانست رییس جمهور کرزی را برای آوردن اصلاحات مجبور سازد چون کرزی یگانه بازیگر بود و این را می دانست که امریکاییان مجبور بودند که با او کار کنند.
به عقیده نشریه، در جنگ علیه جنگجویان به یک متحد موثر، مشروع محلی ضرورت است که امریکا هیچگاه چنین کسی را نداشت.
هافینگتن پست
انجنیر ویس احمد برمک وزیر انکشاف و دهات افغانستان در روزنامه هافینگتن پست مقاله نوشته تحت عنوان «معامله جدید برای افغانستان» و در بخش آن می نویسد: با نزدیک شدن تاریخ خروج نیرو های بین المللی از افغانستان این سوال مطرح می شود که افغان ها با چی نوع تهدید ها رو به رو اند؟ آیا قوای امنیتی که از طرف غرب تربیه و تجهیز شده اند به یک بارگی از بین خواهد رفت؟ و یا این که شماری زیاد از مردم از داخل علیه دستآورد ها و قربانی های یک دهه به پا خواهند خواست؟
نویسنده مقاله بعد از مطرح کردن چندین سوال می نویسد: طالبان توان بردن جنگ را ندارند و نیز از راه انتخابات موفق نمی شوند، به جز از عدهء محدودی که با طالبان ارتباط مفکوره یی دارند، کسی دیگری به آنان رای نمی دهد.
اما، به گفتهء برمک، طالبان زندگی مردم را مختل کرده می توانند، اما دست آورد های یک دهه را از بین برنده نمی توانند.
نشریهء فارن پالیسی مقالهء دارد زیر این عنوان «دلیل واقعی شکست امریکا در افغانستان.»
درین مقاله آمده که اکنون در مورد دلیل های ناکامی امریکا در افغانستان بحث های زیادی می شود و مشکل اصلی، مشکل ساختاری بوده است.
مقاله نویس می گوید: اهداف ایالات متحده امریکا در افغانستان بدون تعهد به داشتن منابع بزرگ احتمالاً عملی شده نمی توانست، اما آن چی اتفاقات موجود در آن جا، در واقع، ارزش این همه تعهد را نداشت.
به عبارت دیگر، مقاله نویس توضیح می دهد که پیروزی به این همه تلاش نمی ارزید.
به باور نویسنده، ناکامی حقیقی درین نهفته است که این حقیقت در ابتدای کار درک و پالیسی مناسب برای آن طرحریزی نشد.
فارن پالیسی می نویسد: در افغانستان، در اول ها، شکست طالبان و روی کار آمدن حکومت موثر و طرفدار غرب در کابل، از اهداف مهم موفقیت تعریف شده بود.
برای این کار به سربازان و منابع بیشتر ضرورت بود.
از سوی دیگر به نوشته نشریه، در مورد نظام سازی هیچگاهی مثال های موفق مد نظر نبوده و تناسب قوا و نفوس نیز در نظر گرفته نشده است.
درین مقالهء فارن پالیسی همچنان آمده که ساختار قومی افغانستان، موقعیت کوهستانی، انزوای جغرافیایی، ارگان های ضعیف و سرحد های آزاد برین مشکل نیز افزود.
به نوشته فارن پالیسی، دلیل دوم ناکامی در افغانستان این بود که پاکستان به حمایت طالبان دوام داد و در خاک خود برای آنان پناه گاه امن بخشید و واشنگتن هیچگاه به طور جدی به پاکستان نگفت که دست از حمایت طالبان بردارد.
به عقیده نشریه، واشنگتن به خاطر درین مورد عقب نشینی کرد که در حملات طیاره های بی سرنشین و مبارزه علیه جنگجویان القاعده، به کمک پاکستان نیاز داشت و در عین حال، در مورد ثبات این کشور اتمی نیز نگران بود.
روی همین ملاحظات بود که برآوردن اهداف برای امریکا مشکل شد.
فارن پالیسی می نویسد دلیل سومی ناکامی در افغانستان این بود که امریکا نتوانست رییس جمهور کرزی را برای آوردن اصلاحات مجبور سازد چون کرزی یگانه بازیگر بود و این را می دانست که امریکاییان مجبور بودند که با او کار کنند.
به عقیده نشریه، در جنگ علیه جنگجویان به یک متحد موثر، مشروع محلی ضرورت است که امریکا هیچگاه چنین کسی را نداشت.
هافینگتن پست
انجنیر ویس احمد برمک وزیر انکشاف و دهات افغانستان در روزنامه هافینگتن پست مقاله نوشته تحت عنوان «معامله جدید برای افغانستان» و در بخش آن می نویسد: با نزدیک شدن تاریخ خروج نیرو های بین المللی از افغانستان این سوال مطرح می شود که افغان ها با چی نوع تهدید ها رو به رو اند؟ آیا قوای امنیتی که از طرف غرب تربیه و تجهیز شده اند به یک بارگی از بین خواهد رفت؟ و یا این که شماری زیاد از مردم از داخل علیه دستآورد ها و قربانی های یک دهه به پا خواهند خواست؟
نویسنده مقاله بعد از مطرح کردن چندین سوال می نویسد: طالبان توان بردن جنگ را ندارند و نیز از راه انتخابات موفق نمی شوند، به جز از عدهء محدودی که با طالبان ارتباط مفکوره یی دارند، کسی دیگری به آنان رای نمی دهد.
اما، به گفتهء برمک، طالبان زندگی مردم را مختل کرده می توانند، اما دست آورد های یک دهه را از بین برنده نمی توانند.