با آنکه شماری از تلویزیون های خصوصی در افغانستان سریال های خارجی را نشر می کنند، اما مردم عام افغان به این باور هستند که پخش همچو سریال ها اطفال خانواده ها را به کارهای نا درست تشویق می کند. این افراد می گویند که اطفال شان بیشتر مصروف تماشای این سریال ها می باشند و کمتر به درس و دیگر کارها علاقه می گیرند.
« اسم من عطاالله می باشد، این سریال ها که است از کشورهای خارجی می باشند، و سریال های که نشر می شود باید رواج های افغانی در آن باشد. »
« من حامد باشنده مکروریان شهر کابل هستم، سریال های که از طریق تلویزیون های نشر می شوند تمامشان تاثیرات منفی بالای جوانها دارند، چرا که اکثراً دخترها دست به فرار می زنند یا از تلیفون به طریقه نادرست استفاده می کنند. »
« اسم من غفور زازی است، تلویزیون ها باید فلم و سریال های افغانی را نشر کنند تا مردم از آن بیا آموزند. »
در سال های قبل بیشتر سریال های هندی از طریق تلویزیون های افغانی به نشر می رسیدند اما در این اواخر بازار سریال های ترکی در این کشور گرم شده است. صالحه نظری که در منطقه قرغه شهر کابل زنده گی می کند هم از تاثیرات منفی این سریال ها بالای فرزندان خود شاکی است. او به رادیو آزادی گفت که این سریال های قابل تماشا نبوده و جلو نشر آن باید گرفته شود.
« من مادر دو طفل هستم، زمانی که اطفالم را می گویم که یک کار را انجام بدهند در مقابلم نی می گویند که ما سریال را تماشا می کنیم، خصوصاً سریال زمان و خزان، زیاد تاثیر بد بالای خانوادها و دخترهای جوان دارند، و من شکر می کنم که دختر ندارم، اگر نی دخترمه هم عروسی می کرد و با ایور خود رابطه نامشروع میداشت. »
احسان نظری شوهر این خانم هم از نشر این سریال ها راضی به نظر نمی رسد او می گوید که هنگام تماشای بعضی صحنه های این سریال ها در مقابل اطفال خود احساس شرم می کند.
« در مورد سریال ها اگر بگویم، پس این سریال ها قابل دید در خانه های ما نیست، چون صحنه هایش زیاد مضخرف حتی در یک فامیل که دختر و پسر جوان میداشته باشد هیچ قابل دید نیست، حتی در خود ترکیه و هندوستان نشرش ممنوع است. »
مانند این خانواده صدها خانواده دیگر هم موجود اند که از نشر بسیاری از سریال های تلویزیونی در افغانستان انتقاد می کنند. اما در این میان خانواده های هم اند که این سریال های را آموزنده خوانده می گویند که تا از نقاط منفی این سریال ها پند می گیرند.
در این حال وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان می گوید، که آنها چندین بار از مسوولین تلویزیون های خصوصی در کشور خواهان آوردن اصلاحات در نشرات شان شده اند اما به این مساله کمتر توجه شده است. این وزارت می گوید که تلاش های این وزارت در زمینه جلوگیری از نشرات مبتذل تلویزیون های خصوصی این کشور ادامه دارد.
از سوی دیگر برخی از مسوولان تلویزیون های خصوصی در افغانستان از نشر سریال ها از سوی این شبکه های تلویزیونی دفاع کرده، تاثیرات منفی این سریال ها را در جامعه رد می کنند. مسعود سنجر مسوول بخش نشرات تلویزیون خصوصی طلوع در این مورد چنین می گوید:
« سریال یا برنامه نمی تواند اثرات منفی بالای جامعه داشته باشد، من فکر می کنم اثرات مثبتش بیشتر از منفی بوده، هر انسان فکر دارد می تواند که خوب را از بد فرق کند. »
در حال حاضر سریال های خارجی همزمان از طریق چندین شبکه تلویزیونی در افغانستان پخش می شوند. نشر این سریال ها منبع خوب عایدایتی به این تلویزیون ها نیز است زیرا این شبکه های تلویزیونی در بدل نشر اعلانات تجارتی در لابلای این سریال ها پول زیادی اخذ می کنند.
لیزا حیدری
« اسم من عطاالله می باشد، این سریال ها که است از کشورهای خارجی می باشند، و سریال های که نشر می شود باید رواج های افغانی در آن باشد. »
« من حامد باشنده مکروریان شهر کابل هستم، سریال های که از طریق تلویزیون های نشر می شوند تمامشان تاثیرات منفی بالای جوانها دارند، چرا که اکثراً دخترها دست به فرار می زنند یا از تلیفون به طریقه نادرست استفاده می کنند. »
« اسم من غفور زازی است، تلویزیون ها باید فلم و سریال های افغانی را نشر کنند تا مردم از آن بیا آموزند. »
در سال های قبل بیشتر سریال های هندی از طریق تلویزیون های افغانی به نشر می رسیدند اما در این اواخر بازار سریال های ترکی در این کشور گرم شده است. صالحه نظری که در منطقه قرغه شهر کابل زنده گی می کند هم از تاثیرات منفی این سریال ها بالای فرزندان خود شاکی است. او به رادیو آزادی گفت که این سریال های قابل تماشا نبوده و جلو نشر آن باید گرفته شود.
« من مادر دو طفل هستم، زمانی که اطفالم را می گویم که یک کار را انجام بدهند در مقابلم نی می گویند که ما سریال را تماشا می کنیم، خصوصاً سریال زمان و خزان، زیاد تاثیر بد بالای خانوادها و دخترهای جوان دارند، و من شکر می کنم که دختر ندارم، اگر نی دخترمه هم عروسی می کرد و با ایور خود رابطه نامشروع میداشت. »
احسان نظری شوهر این خانم هم از نشر این سریال ها راضی به نظر نمی رسد او می گوید که هنگام تماشای بعضی صحنه های این سریال ها در مقابل اطفال خود احساس شرم می کند.
« در مورد سریال ها اگر بگویم، پس این سریال ها قابل دید در خانه های ما نیست، چون صحنه هایش زیاد مضخرف حتی در یک فامیل که دختر و پسر جوان میداشته باشد هیچ قابل دید نیست، حتی در خود ترکیه و هندوستان نشرش ممنوع است. »
مانند این خانواده صدها خانواده دیگر هم موجود اند که از نشر بسیاری از سریال های تلویزیونی در افغانستان انتقاد می کنند. اما در این میان خانواده های هم اند که این سریال های را آموزنده خوانده می گویند که تا از نقاط منفی این سریال ها پند می گیرند.
در این حال وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان می گوید، که آنها چندین بار از مسوولین تلویزیون های خصوصی در کشور خواهان آوردن اصلاحات در نشرات شان شده اند اما به این مساله کمتر توجه شده است. این وزارت می گوید که تلاش های این وزارت در زمینه جلوگیری از نشرات مبتذل تلویزیون های خصوصی این کشور ادامه دارد.
از سوی دیگر برخی از مسوولان تلویزیون های خصوصی در افغانستان از نشر سریال ها از سوی این شبکه های تلویزیونی دفاع کرده، تاثیرات منفی این سریال ها را در جامعه رد می کنند. مسعود سنجر مسوول بخش نشرات تلویزیون خصوصی طلوع در این مورد چنین می گوید:
« سریال یا برنامه نمی تواند اثرات منفی بالای جامعه داشته باشد، من فکر می کنم اثرات مثبتش بیشتر از منفی بوده، هر انسان فکر دارد می تواند که خوب را از بد فرق کند. »
در حال حاضر سریال های خارجی همزمان از طریق چندین شبکه تلویزیونی در افغانستان پخش می شوند. نشر این سریال ها منبع خوب عایدایتی به این تلویزیون ها نیز است زیرا این شبکه های تلویزیونی در بدل نشر اعلانات تجارتی در لابلای این سریال ها پول زیادی اخذ می کنند.
لیزا حیدری
