نیویارک تایمز
روزنامه نیویارک تایمز در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان: "عملی کردن درس های ابتدایی در تامین امنیت افغانستان" که در بخش آن در باره اهمیت پولیس محلی افغانستان صحبت می کند.
به نوشته روزنامه گروه های که مخالف تشکیل پولیس محلی هستند می گویند، پولیس محلی که به بیش از 21 هزار نفر می رسد و در 55 ولسوالی و قریه افغانستان مشغول است می تواند به گروه های ملیشه سرکش تبدیل شوند و برای حکومت مرکزی تهدید بار آورد. روزنامه می افزاید، مثال های هم وجود دارد که یک تعداد افراد پولیس محلی عملاً هم مسوول بعضی جنایات بوده اند.
اما طرفداران پولیس محلی از جمله مقامات بلند رتبه وزارت داخله و بعضی از والی ها برنامه ایجاد پولیس محلی را کلید ستراتیژی امنیتی در افغانستان می شمارند.
روزنامه نیویورک تایمز می افزاید، از پایتخت گرفته تا ولایات مقامات از این برنامه حمایت می کنند، اما به این شرط که پولیس محلی تحت کنترول وزارت داخله قرار داشته باشد.
معین وزارت داخله افغانستان جنرال عبدالرحمن رحمان در مصاحبه با روزنامه، پروگرام پولیس محلی را زیباترین عنصر برنامه امنیتی افغانستان که از چند مرحله عبارت می باشد می خواند.
روزنامه از قول طراح برنامه پولیس محلی در افغانستان جنرال دان بالدک که چندین سال قبل هم در افغانستان خدمت کرده بود، می نویسد که گفته است، امریکا در افغانستان بعضی اشتباهات را انجام داده و برنامه های را طرح کرده است که بعد از خروج قوای خارجی تمویل آن برای افغانستان امکان پذیر نیست، اما برنامه پولیس محلی جز آن نیست و افغانستان در دراز مدت هم توان تمویل آن را خواهد داشت.
فارن پالیسی
نشریه فارن پالیسی در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان چگونه می توان طالبان را برای صلح تشویق نمود.
به نوشته نشریه اکثر رهبران جهان ظاهراً به این مفکوره تکیه می کنند که با تروریستان داخل مذاکره نمی شوند، ولی پنهانی به این کار دست می زنند و در اکثریت اوقات نتیجه هم می گرند.
نشریه در این ساحه از تجربه های تماس با شورشیان آیرلند شمالی، بحران اسراییل و فلسطین، قوای انقلابی کولمبیا، فروش سری اسلحه در دوران رییس جمهور ریگن به ایران که یک کشور حامی تروریزم شناخته می شد و همچان جنگ عراق یاد آوری کرده است.
به نوشته فارن پالیسی از این تجربه ها می توان در افغانستان و مخصوصاً در تماس با طالبان هم استفاده نمود.
نشریه می افزاید، صرف نظر از رهبران طالبان، اگر چنین تماس ها با قوماندانان آنها در صحنه جنگ صورت بگیرد این تلاش موثر واقع خواهد شد و اگر آنها دست صلح را قبول نکنند، حد اقل در چنین یک مرحله حساس از نگاه ستراتیژیک در یک موقف دفاعی قرار خواهند گرفت.
روزنامه نیویارک تایمز در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان: "عملی کردن درس های ابتدایی در تامین امنیت افغانستان" که در بخش آن در باره اهمیت پولیس محلی افغانستان صحبت می کند.
به نوشته روزنامه گروه های که مخالف تشکیل پولیس محلی هستند می گویند، پولیس محلی که به بیش از 21 هزار نفر می رسد و در 55 ولسوالی و قریه افغانستان مشغول است می تواند به گروه های ملیشه سرکش تبدیل شوند و برای حکومت مرکزی تهدید بار آورد. روزنامه می افزاید، مثال های هم وجود دارد که یک تعداد افراد پولیس محلی عملاً هم مسوول بعضی جنایات بوده اند.
اما طرفداران پولیس محلی از جمله مقامات بلند رتبه وزارت داخله و بعضی از والی ها برنامه ایجاد پولیس محلی را کلید ستراتیژی امنیتی در افغانستان می شمارند.
روزنامه نیویورک تایمز می افزاید، از پایتخت گرفته تا ولایات مقامات از این برنامه حمایت می کنند، اما به این شرط که پولیس محلی تحت کنترول وزارت داخله قرار داشته باشد.
معین وزارت داخله افغانستان جنرال عبدالرحمن رحمان در مصاحبه با روزنامه، پروگرام پولیس محلی را زیباترین عنصر برنامه امنیتی افغانستان که از چند مرحله عبارت می باشد می خواند.
روزنامه از قول طراح برنامه پولیس محلی در افغانستان جنرال دان بالدک که چندین سال قبل هم در افغانستان خدمت کرده بود، می نویسد که گفته است، امریکا در افغانستان بعضی اشتباهات را انجام داده و برنامه های را طرح کرده است که بعد از خروج قوای خارجی تمویل آن برای افغانستان امکان پذیر نیست، اما برنامه پولیس محلی جز آن نیست و افغانستان در دراز مدت هم توان تمویل آن را خواهد داشت.
فارن پالیسی
نشریه فارن پالیسی در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان چگونه می توان طالبان را برای صلح تشویق نمود.
به نوشته نشریه اکثر رهبران جهان ظاهراً به این مفکوره تکیه می کنند که با تروریستان داخل مذاکره نمی شوند، ولی پنهانی به این کار دست می زنند و در اکثریت اوقات نتیجه هم می گرند.
نشریه در این ساحه از تجربه های تماس با شورشیان آیرلند شمالی، بحران اسراییل و فلسطین، قوای انقلابی کولمبیا، فروش سری اسلحه در دوران رییس جمهور ریگن به ایران که یک کشور حامی تروریزم شناخته می شد و همچان جنگ عراق یاد آوری کرده است.
به نوشته فارن پالیسی از این تجربه ها می توان در افغانستان و مخصوصاً در تماس با طالبان هم استفاده نمود.
نشریه می افزاید، صرف نظر از رهبران طالبان، اگر چنین تماس ها با قوماندانان آنها در صحنه جنگ صورت بگیرد این تلاش موثر واقع خواهد شد و اگر آنها دست صلح را قبول نکنند، حد اقل در چنین یک مرحله حساس از نگاه ستراتیژیک در یک موقف دفاعی قرار خواهند گرفت.