نیویارک تایمز
روزنامه های معتبر غرب در باره رویداد های افغانستان مطالب مختلف به نشر سپرده از جمله روزنامه نیویارک تایمز چاپ امریکا در شماره اخیر خود زیر عنوان: «حامد کرزی رییس جمهور افغانستان از ایالات متحده امریکا تعهدات استوار و محکم می خواهد» مقاله تحلیلی نوشته و در آغاز این مقاله می نویسد:
تلاش واشنگتن برای باز کردن گفتگو های صلح با طالبان در قطر وآمادگی ناگهانی طالبان به مذاکره در ماه جون، مانند یک کودتای بالقوه برای دیپلوماسی امریکایی معلوم می شد. آقای کرزی فکر کرد که انکشافات در اطراف گفتگو های صلح در قطر در حقیقت امر، در حاشیه قراردادن حکومت او در روند مذاکرات صلح می باشد. بناءً او در عکس العمل به این تلاش ها، نه تنها شرکت در روند گفتگو های صلح را رد نمود، بلکه مذاکره در مورد موافقتنامه امنیتی با واشنگتن را نیز در حال تعلیق قرار داد.
به نوشته روزنامه، آقای کرزی و بعضی از حلقات نزدیک کرزی به این باورند که ایالات متحده امریکا به افغانستان اشد ضرورت دارد و افغانستان با داشتن دست قوی تر می تواند بالای اداره اوباما اعمال زور نماید و روی تعداد نیروهای که بعد از سال 2014 در افغانستان باقی می مانند و همچنان روی نقش رهبری در تلاش های صلح از ایالات متحده امریکا تعهدات محکم بدست بیاورد.
یک مقام افغان که از گفتن نامش خود داری نموده به روزنامه گفته است، کرزی می خواهد در موافقتنامه دو جانبه امنیتی، ایالات متحده امریکا را وادار بسازد افغانستان را علیه پاکستان حمایت نماید و در صورت ممکن حتی اقدامات مستقیم نظامی علیه پناگا های طالبان در پاکستان انجام بدهد.
گاردین
روزنامهء گاردین چاپ انگلستان در شماره اخیر خود در ارتباط به کمک های غرب در افغانستان مقاله تحلیلی نوشته و در یک بخش این مقاله می نویسد، کشور های غربی بعد از خروج نیرو های ناتو در سال 2014 میلادی، سالانه به اندازه هشت ملیارد دالر کمک های نظامی و انکشافی به افغانستان تعهد نموده اند. اما این کشور ها در اجلاس روز چهارشنبه در کابل گفتند، این کمک ها بعد ازین با یک سلسله شرایط مربوط خواهد بود.
یک مقام غربی به روزنامه گاردین گفته است، در روابط ما با افغانستان یک تغییر کلی و جدی در جریان است و همه از آن آگاهی دارند.
در ده سال گذشته فهرستی از خطوط سرخ در ریگ ها کشیده شد و بعد از بین رفت، انتقادات میاید و می رود اما کمک ها کم و بیش ثابت باقی ماند.
اکنون این چیز در حال تغییر است، بناءً روش و رفتار بیروکرات های افغان که اکثراً به فشار خارجی غیر قابل نفوذ است هم باید تغییر کند. زیرا که وقت خشنودی گذشته، افغانها باید خود شان را به تغییر و تعدیل عادت بدهند.
روزنامه های معتبر غرب در باره رویداد های افغانستان مطالب مختلف به نشر سپرده از جمله روزنامه نیویارک تایمز چاپ امریکا در شماره اخیر خود زیر عنوان: «حامد کرزی رییس جمهور افغانستان از ایالات متحده امریکا تعهدات استوار و محکم می خواهد» مقاله تحلیلی نوشته و در آغاز این مقاله می نویسد:
تلاش واشنگتن برای باز کردن گفتگو های صلح با طالبان در قطر وآمادگی ناگهانی طالبان به مذاکره در ماه جون، مانند یک کودتای بالقوه برای دیپلوماسی امریکایی معلوم می شد. آقای کرزی فکر کرد که انکشافات در اطراف گفتگو های صلح در قطر در حقیقت امر، در حاشیه قراردادن حکومت او در روند مذاکرات صلح می باشد. بناءً او در عکس العمل به این تلاش ها، نه تنها شرکت در روند گفتگو های صلح را رد نمود، بلکه مذاکره در مورد موافقتنامه امنیتی با واشنگتن را نیز در حال تعلیق قرار داد.
به نوشته روزنامه، آقای کرزی و بعضی از حلقات نزدیک کرزی به این باورند که ایالات متحده امریکا به افغانستان اشد ضرورت دارد و افغانستان با داشتن دست قوی تر می تواند بالای اداره اوباما اعمال زور نماید و روی تعداد نیروهای که بعد از سال 2014 در افغانستان باقی می مانند و همچنان روی نقش رهبری در تلاش های صلح از ایالات متحده امریکا تعهدات محکم بدست بیاورد.
یک مقام افغان که از گفتن نامش خود داری نموده به روزنامه گفته است، کرزی می خواهد در موافقتنامه دو جانبه امنیتی، ایالات متحده امریکا را وادار بسازد افغانستان را علیه پاکستان حمایت نماید و در صورت ممکن حتی اقدامات مستقیم نظامی علیه پناگا های طالبان در پاکستان انجام بدهد.
گاردین
روزنامهء گاردین چاپ انگلستان در شماره اخیر خود در ارتباط به کمک های غرب در افغانستان مقاله تحلیلی نوشته و در یک بخش این مقاله می نویسد، کشور های غربی بعد از خروج نیرو های ناتو در سال 2014 میلادی، سالانه به اندازه هشت ملیارد دالر کمک های نظامی و انکشافی به افغانستان تعهد نموده اند. اما این کشور ها در اجلاس روز چهارشنبه در کابل گفتند، این کمک ها بعد ازین با یک سلسله شرایط مربوط خواهد بود.
یک مقام غربی به روزنامه گاردین گفته است، در روابط ما با افغانستان یک تغییر کلی و جدی در جریان است و همه از آن آگاهی دارند.
در ده سال گذشته فهرستی از خطوط سرخ در ریگ ها کشیده شد و بعد از بین رفت، انتقادات میاید و می رود اما کمک ها کم و بیش ثابت باقی ماند.
اکنون این چیز در حال تغییر است، بناءً روش و رفتار بیروکرات های افغان که اکثراً به فشار خارجی غیر قابل نفوذ است هم باید تغییر کند. زیرا که وقت خشنودی گذشته، افغانها باید خود شان را به تغییر و تعدیل عادت بدهند.