پس از گذشت یازده سال از فعالیت رسانه های خصوصی در کشور، اکنون سر و صدا ها از سقوط برخی این رسانه بلند شده است.
در این حال اداره حمایت کننده رسانه های آزاد در افغانستان از این وضعیت ابراز نگرانی کرده و گفته است که بسیاری از این رسانه ها به دلیل کمبود بودجه، از فعالیت باز مانده اند.
صدیق الله توحیدی رییس دیده بان این اداره به روز دوشنبه در صحبت با رادیو آزادی گفت که تعداد این ها به ده ها رسانه می رسد.
آقای توحیدی می گوید که اگر به این موضوع رسیدگی نشود، ممکن دست آورد های دوازده ساله افغانستان در راستای آزادی بیان نقش بر آب شود:
« رسانه های چاپی و برقی به یک مشکل جدی مواجه اند.
این مشکل مالی و بازاریابی رسانه های آزاد در افغانستان است، اگر این ها از طرف جامعه جهانی و دولت افغانستان تمویل نشوند من یقین دارم که تا انتخابات و بعد از آن کار تعداد زیادی از رسانه ها متوقف خواهد شد و تعداد زیادی از خبرنگاران بیکار خواهند شد.»
آقای توحیدی نقش جامعه جهانی، حکومت افغانستان و تجار ملی را برای تقویت رسانه های آزاد در کشور مهم می داند.
روزنامه های خدمتگار و صبح بخیر افغانستان از جمله رسانه های چاپی اند که در یک ماه گذشته بخاطر کمبود بودجه فعالیت خود را متوقف ساخته اند.
روزنامهء غیر دولتی ماندگار در مدت چهار سال گذشته به شمول کابل در 23 ولایت افغانستان پخش می شد.
بریالی جهش مدیر مسوول این روزنامه به رادیو آزادی گفت که روزنامه آنها از سوی برخی از حلقات داخلی و نهاد های بین المللی تمویل مالی می گردید.
به گفته آقای جهش با متوقف شدن کمک های مالی، آنان توان ادامه نشرات را از دست داده اند:
« در مجموع رسانه ها با همچون یک مشکل روبرو اند و مشکل بزرگ هم منابع مالی است چرا که بازار فروش رسانه های چاپی هم در کشور بسیار محدود است و آنها نمی توانند که مصارف خود را پوره کنند و طبیعی است که با همچون یک مشکل روبرو می شوند.
پیش از این علاوه بر خدمتگار، تعدادی از رسانه های دیگر نیز پس از فعالیت یک یا دو سال و با توقف حمایت مالی دونر ها، از کار بازمانده اند.»
برخی از رسانه های دیگر نیز همین مشکل را عامل توقف کار شان خوانده اند.
به اساس گزارش ها، در دوازده سال گذشته دوازده صد رسانه خصوصی از نزد وزارت اطلاعات و فرهنگ جواز فعالیت بدست آورده اند.
گفته می شود از این میان تنها شش صد آن در کشور فعال اند و متباقی پس از گذشت زمان از فعالیت باز مانده اند.
جلال نورانی مشاور این وزارت به رادیو آزادی گفت که وزارت اطلاعات و فرهنگ بودجه کافی در اختیار ندارد که تمام رسانه های خصوصی را تمویل مالی نماید.
وی می گوید که بخاطر بقای این رسانه ها باید صندوق کمک به رسانه ها تمویل مالی گردد:
« یک صندوق داریم، برخی از افراد به اساس انتخابات تعیین شوند و در باره این صندوق توجه کنند و به این فکر کنند که آیا چگونه به آنان که به کمک نیاز دارند، رسیدگی کنیم.
اما گپ اساسی اینست که باید این صندوق از لحاظ مالی تقویت شود و هنگامی که یک رسانه و لو چاپی باشد با مشکل مالی روبرو می شود ما بتوانیم که با آنها از این طریق کمک کنیم.»
در یازده سال گذشته حکومت افغانستان ایجاد و گسترش رسانه ها در کشور را یکی از دست آورد های مهم خود عنوان کرده است.
در حال حاضر حدود پنجاه شبکه تلویزیون، یکصد و پنجاه دستگاه رادیویی و صد ها رسانه چاپی دیگر فعالیت می کنند.
گفته می شود یک تعداد از این رسان ها مربوط به احزاب و گرو های سیاسی اند و هر زمانی که منافع شخصی شان تامین نگردد، فعالیت رسانه یی شان را متوقف می سازند.
جمشید حبیب زاده
در این حال اداره حمایت کننده رسانه های آزاد در افغانستان از این وضعیت ابراز نگرانی کرده و گفته است که بسیاری از این رسانه ها به دلیل کمبود بودجه، از فعالیت باز مانده اند.
صدیق الله توحیدی رییس دیده بان این اداره به روز دوشنبه در صحبت با رادیو آزادی گفت که تعداد این ها به ده ها رسانه می رسد.
آقای توحیدی می گوید که اگر به این موضوع رسیدگی نشود، ممکن دست آورد های دوازده ساله افغانستان در راستای آزادی بیان نقش بر آب شود:
« رسانه های چاپی و برقی به یک مشکل جدی مواجه اند.
این مشکل مالی و بازاریابی رسانه های آزاد در افغانستان است، اگر این ها از طرف جامعه جهانی و دولت افغانستان تمویل نشوند من یقین دارم که تا انتخابات و بعد از آن کار تعداد زیادی از رسانه ها متوقف خواهد شد و تعداد زیادی از خبرنگاران بیکار خواهند شد.»
آقای توحیدی نقش جامعه جهانی، حکومت افغانستان و تجار ملی را برای تقویت رسانه های آزاد در کشور مهم می داند.
روزنامه های خدمتگار و صبح بخیر افغانستان از جمله رسانه های چاپی اند که در یک ماه گذشته بخاطر کمبود بودجه فعالیت خود را متوقف ساخته اند.
روزنامهء غیر دولتی ماندگار در مدت چهار سال گذشته به شمول کابل در 23 ولایت افغانستان پخش می شد.
بریالی جهش مدیر مسوول این روزنامه به رادیو آزادی گفت که روزنامه آنها از سوی برخی از حلقات داخلی و نهاد های بین المللی تمویل مالی می گردید.
به گفته آقای جهش با متوقف شدن کمک های مالی، آنان توان ادامه نشرات را از دست داده اند:
« در مجموع رسانه ها با همچون یک مشکل روبرو اند و مشکل بزرگ هم منابع مالی است چرا که بازار فروش رسانه های چاپی هم در کشور بسیار محدود است و آنها نمی توانند که مصارف خود را پوره کنند و طبیعی است که با همچون یک مشکل روبرو می شوند.
پیش از این علاوه بر خدمتگار، تعدادی از رسانه های دیگر نیز پس از فعالیت یک یا دو سال و با توقف حمایت مالی دونر ها، از کار بازمانده اند.»
برخی از رسانه های دیگر نیز همین مشکل را عامل توقف کار شان خوانده اند.
به اساس گزارش ها، در دوازده سال گذشته دوازده صد رسانه خصوصی از نزد وزارت اطلاعات و فرهنگ جواز فعالیت بدست آورده اند.
گفته می شود از این میان تنها شش صد آن در کشور فعال اند و متباقی پس از گذشت زمان از فعالیت باز مانده اند.
جلال نورانی مشاور این وزارت به رادیو آزادی گفت که وزارت اطلاعات و فرهنگ بودجه کافی در اختیار ندارد که تمام رسانه های خصوصی را تمویل مالی نماید.
وی می گوید که بخاطر بقای این رسانه ها باید صندوق کمک به رسانه ها تمویل مالی گردد:
« یک صندوق داریم، برخی از افراد به اساس انتخابات تعیین شوند و در باره این صندوق توجه کنند و به این فکر کنند که آیا چگونه به آنان که به کمک نیاز دارند، رسیدگی کنیم.
اما گپ اساسی اینست که باید این صندوق از لحاظ مالی تقویت شود و هنگامی که یک رسانه و لو چاپی باشد با مشکل مالی روبرو می شود ما بتوانیم که با آنها از این طریق کمک کنیم.»
در یازده سال گذشته حکومت افغانستان ایجاد و گسترش رسانه ها در کشور را یکی از دست آورد های مهم خود عنوان کرده است.
در حال حاضر حدود پنجاه شبکه تلویزیون، یکصد و پنجاه دستگاه رادیویی و صد ها رسانه چاپی دیگر فعالیت می کنند.
گفته می شود یک تعداد از این رسان ها مربوط به احزاب و گرو های سیاسی اند و هر زمانی که منافع شخصی شان تامین نگردد، فعالیت رسانه یی شان را متوقف می سازند.
جمشید حبیب زاده
