کنفرانس بین‌المللی جمعیت و توسعه صبح امروز سه‌شنبه (۱۲ نومبر) در شهر نایروبی پایتخت کنیا برگزار شد.
بیش از چهارهزار مهمان از صد کشور جهان در شرق افریقا گرد هم آمده‌اند تا به خشونت و رفتارهای تبعیض‌آمیز در برابر زنان، کودکان و اقلیت‌ها نه بگویند.
این کنفرانس از سوی صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA) و دولت‌های کنیا و دنمارک برگزار شده است.
اشتراک‌کنندگان کنفرانس بین‌المللی جمعیت و توسعه از تعهدات سازمان ملل متحد و رهبران کشورهای مختلف جهان برای پایان دادن به خشونت و تبعیض استقبال کردند.
در این کنفرانس نتالیا کانم، رئیس صندوق جمعیت سازمان ملل متحد از رابطه رفع تبعیض و خشونت در برابر زنان با توسعه بین‌المللی سخن گفت: "تا زمانی که تمام دختران و زنان از حقوق مساوی برخوردار نشوند، ممکن نیست به اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد برسیم."
امینه محمد، معاون سازمان ملل متحد، از دستاوردهای بین‌المللی برای کاهش خشونت در برابر زنان و بهبود شرایط زندگی آنان ستایش کرد.
او گفت: "بیایید به خاطر دستاوردهایی که در ۲۵ سال گذشته داشته‌ایم، به خود تبریک بگوییم."
مهمانان این کنفرانس با کف زدن از این موضوع استقبال کردند.
معاون سازمان ملل متحد اما در ادامه گفت: "هنوز راه درازی برای رسیدن به هدف خود در پیش داریم."
اما به نظر می‌رسد که هنوز هم بسیاری از کشورهای افریقایی میزان بالای خشونت در برابر زنان را تجربه می‌کنند.
اوهورو کنیاتا، رئیس جمهور کنیا با برشمردن چنین مشکلات از تعهدات دولتش برای کاهش تبعیض و خشونت در برابر زنان سخن گفت: "در سطح جهان یک زن از هر ۵ زن با خشونت روبه‌رو است. هر روز بیش از ۳۳ هزار دختر پیش از سن ۱۸ سالگی ازدواج می‌کنند. در کنیا ۲۳ درصد دختران با ازدواج‌های زیر سن ۱۸ سال روبه‌رو هستند. ما تعهد می‌کنیم تا به ازدواج زیر سن دختران پایان دهیم."
آقای کنیاتا از پیش‌رفت‌ها در زمینه حقوق زنان ستایش کرد، اما به مشکل دیگری اشاره کرد: قطع اعضای تناسلی دختران در کشورهای افریقایی. او می‌گوید که این کشورها متعهد شده‌اند که تا سال ۲۰۲۲ به این معضل پایان دهند.
بر بنیاد آمار سازمان جهانی بهداشت از ۲۰۰ میلیون زن و دختر جوان در ۳۰ کشور افریقایی، شرق میانه و آسیایی تمامی و یا بخشی از اعضای تناسلی خود را از دست داده‌اند.
سازمان جهانی صحت قطع اعضای تناسلی دختران را نقض حقوق بشری می‌داند.
یک هیئت ۱۶ نفری از افغانستان نیز در این نشست شرکت کرده است. این هیئت شامل اعضای بلندپایه حکومت، نمایندگان پارلمان، جامعه مدنی و جوانان است.
اما اهمیت این نشست برای افغانستان چیست؟
نسرین اوریاخیل یکی از شرکت کننده های این کنفرانس گفت: "این کنفرانس بخاطری برای افغانستان مهم است که افغانستان جزء جامعه جهانی است و ما آمدیم که در مورد پیشرفت ها و مشکلات بحث و تبادل نظر کنیم."
سیما سمر رئیس پیشین کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان که در این کنفرانس شرکت کرده گفت: "با وجود تمام مشکلاتی که در افغانستان وجود دارد، ما انکار نمی‌کنیم که دسترسی زنان به خدمات صحی بیشتر شده اما آمار وزارت صحت در باره‌ای اینکه از ۱۰۰ هزار کودک که به دنیا میایند ۱۶۰۰ شان تلف می‌شوند، واقعیت عینی ندارد و نیاز به سروی است. دسترسی به تعلیم و تربیه بهتر شده، اما کیفیت اش پایین است. در راستای کاهش خشونت علیه زنان هم کارهایی صورت گرفته از جمله تصویب قانون منع خشونت علیه زنان."
با آن که آمارهای رسمی کاهش قابل توجه در مرگ و میر مادران و افزایش دسترسی زنان به خدمات صحی و آموزشی را نشان می‌دهد، اما آمار سازمان عفو بین‌الملل نشان می‌دهد که هنوز هم ۸۷ درصد زنان در افغانستان بی‌سوادند، ۷۰ تا ۸۰ درصد ازدواج زنان اجباری است و شمار زیادی از دختران پیش از سن ۱۶ سالگی ازدواج می‌کنند.
