ابریشم بافان درهرات میگویند ورود اجناس مشابه وکم کیفیت کشورهای پاکستان وچین کاروبارشان را به رکود مواجه کرده است. این ابریشم بافان میگویند که تا بیست سال قبل شمار دستگاه‌های ابریشم بافی درهرات به یک هزار میرسید ولی اکنون این رقم به پنج دستگاه کاهش یافته است.
مسئولان فرهنگی هرات میگویند که با ثبت ابریشم‌بافی در یونسکو، از رکود این صنعت جلوگیری خواهد شد و بازار جهانی به روی محصولات ابریشمی باز خواهد شد.
محمد آصف ۵۰ ساله با کارگاه چوبی ابریشم‌بافی دستمال ابریشمی می‌بافد.
دکانش در جاده شمالی مسجد جامع بزرگ هرات است.
سه نسل از خانواده او ابریشم‌باف بوده‌اند. محمد آصف می‌گوید که بازار ابریشم بافی در هرات در مقایسه با سال‌های گذشته از رونق افتاده.
یک دستمال ابریشمی هراتی، محمد آصف، ۱۲۰ افغانی در بازار به فروش می‌رسد، اما بهای دستمال ابریشمی چینایی ۲۵ افغانی است.
او بیشتر می گوید: "پیش از سقوط رژیم طالبان در افغانستان، تقریباً ۸۰۰ الی ۱۰۰۰ هزار دستگاه ابریشمی در هرات فعال بود. از سال ۲۰۰۰ میلادی به این‌سو، دو دستگاه در شهر مانده. ابریشم‌بافی در هرات خلاص شده و دیگر چیزی از این هنر نمانده."
بیشتر ابریشم‌بافان به‌دلیل نبود بازار فروش پوشاک ابریشمی دست از کار کشیده‌اند.
اما حاجی اصغر ۸۳ ساله حتی با درآمد ناچیز به ابریشم‌بافی ادامه داده.
او می‌گوید: "لنگی ابریشمی اول سبک است و دوم در زمستان گرم و در تابستان سرد است و این خوبی‌ها دارد و به سر می‌چسپد."
حاجی اصغر۶۵ بهار زندگی‌اش را صرف زنده نگه‌داشتن ابریشم‌بافی در هرات کرده و حالا از روی می‌ترسد که کارگاه‌اش را به‌دلیل فروشات کم مسدود کند.
او می‌گوید: "به همین دکان من هفته ۵۰ تا ۶۰ لنگی می‌فروختم و آخر هم کم می‌آوردم. حالا هفته ۵ لنگی آماده می‌کنم و از این بیشتر نمی‌خرند و همین ۵ لنگی هم گاهی نمی‌خرند. زمانی‌که پیش از انقلاب بود من در دکان این قدر عایدات داشتم که در شهر نو هرات یک دکان بزازی گرفتم و حالا همین خرچ من را تأمین نمی‌کند."
غلام محمد ۶۵ ساله برای خریداری لنگی به بازار آمده او می‌گوید: "این لنگی پاکستانی است، "من سیاه زاغ به‌کار دارم."
فروشنده: "خط میده می‌خواهید یا سر پهلوی باشد؟ سر پهلوی سر لنگی خاکستری است. جنس خوش کنید، هر رنگ لنگی می‌خواستید برای شما میدم."
او به‌دلیل وضعیت بد اقتصادی قادر به خریداری لنگی ابریشمی با بیش از سه هزار افغانی نیست و ترجیح می‌دهد که لنگی پاکستانی به ۵۰۰ افغانی خریداری کند.
او می‌گوید: "دل من می‌خواهد که مندیل ابریشمی بپوشم و توان آن را ندارم که خریداری کنم و از این که تاوان خریداری ندارم، مجبور هستم که لنگی پاکستانی می‌پوشیم تا سر من لق/ لوچ نباشد."
اما در ولسوالی زنده‌جان هرات صدها زن با تولید پیله، برای زنده نگه‌داشتن ابریشم‌بافی میراث نیاکان‌شان تلاش می‌کند.
جاوید ضرغام، آمر فرهنگ و هنر ریاست اطلاعات و فرهنگ هرات می‌گوید که با ثبت ابریشم‌بافی با بیش از دو هزار سال قدمت در سازمان یونسکو، امیدوار هستند که فصل تازه برای فروش پوشاک ابریشمی در افغانستان باز شود.
او می‌افزاید: "خود صنعت ابریشم بافی هرات ثبت یونسکو شود و معرفی این صنعت می‌شود و باعث از این خواهد شد تا بازار فروش در بیرون از افغانستان جستجو شود و پیدا شود و این صنعت به فروش برسد."
محمد آصف هشدار می‌دهد که اگر حکومت تعرفه‌های سنگین بر پوشاک تقلبی ابریشمی پاکستانی و چینایی وضع نکند و زمینه صادرات پوشاک ابریشمی ساخت وطن به کشورهای خارجی جستجو نشود، تا کمتر از دو سال دیگر هنر ابریشم‌بافی به فراموشی سپرده خواهد شد که از دید او جفایی به حق این هنر است.
