حکومت طالبان می‌گوید که در نشست روز یکشنبه کمیسیون اقتصادی به ریاست ملا عبدالغنی برادر آخوند معاون امور اقتصادی ریاست الوزرا، تصمیم گرفته شد که پایگاه های نظامی بجا مانده از نیروهای خارجی به تدریج به مناطق ویژه اقتصادی و تجارتی مبدل شوند.
حکومت طالبان در صفحه رسمی توییترش گفته که پس از بحث همه جانبه در این نشست، تصمیم گرفته شد که وزارت تجارت و صنایع این کار را به طور تدریجی انجام دهد.
در این توییت همچنان آمده که به این منظور نخست، کار آزمایشی در پایگاه های بازمانده در بلخ و کابل آغاز شوند.
اما در نشست گفته نشد که این کار چه زمانی آغاز می شود.
همچنان در باره هزینه و تمویل این پروژه نیز چیزی گفته نشده است.
با خروج تمامی نیروهای آمریکایی و دیگر قوای بین‌المللی از افغانستان در ماه آگست سال ۲۰۲۱ و بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، ده ها پایگاه نظامی این نیروها در بسیاری از ولایات از جمله کابل به دست طالبان افتاده.
در میان پایگاه های که بالای آنها صدها میلیون دالر هزینه شده، یکی آن هم پایگاه بگرام در شمال کابل است که بزرگترین پایگاه در طول ۲۰ سال حضور نظامی آمریکا در افغانستان به حساب می رود.
حال سوال اینجاست که آیا می‌توان از این پایگاه های که برای مقاصد نظامی ساخته شده، به آسانی در امور تجارتی و اقتصادی استفاده کرد؟
آذرخش حافظی کارشناس اقتصادی و تجارتی افغان می گوید:
«در فری زون ها فعالیت های اقتصادی صورت می‌گیرد. اگر ساخته شود و ممکن باشد که ساخته شود. در آنجا هنگر ها بود و نیروهای امنیتی به محافظت از آن کار می‌کنند و تعدادی زیادی استخدام می‌شوند."
پیش از این، خبرگزاری رویترز در ماه دسامبر سال ۲۰۲۲ به نقل از سرپرست وزارت تجارت و صنعت طالبان گزارش داده بود که آنها در این مورد روی طرحی کار می‌کنند و برای منظوری به ریاست الوزرا و کابینه ارائه خواهند کرد.
پس از خروج قوای خارجی و مسلط شدن طالبان بر افغانستان، این کشور دستخوش بحران شدید اقتصادی و بشری شده که توقف کمک‌های خارجی به حکومت طالبان صورت گرفته و نیز انجماد سرمایه‌های افغانستان در بانک‌های خارجی، عوامل عمدهٔ آن قلمداد شده است.
حکومت طالبان گفته که از طریق تجارت و سرمایه گذاری برای یک اقتصاد خودکفا تلاش می‌کنند.
اما وضعیت امنیتی و سیاسی سرمایه گذاران خارجی از جمله چینی ها را نگران ساخته است.
همزمان، ممنوعیت اخیر کار زنان در سازمان‌های غیردولتی داخلی و خارجی بسیاری از سازمان های بین‌المللی کمک‌رسان به طور کامل یا جزئی فعالیت خود را در افغانستان متوقف کرده اند که این امر بر ارسال کمک های بشردوستانه به میلیون‌ها تن به ویژه زنان در این کشور تاثیر گذاشته است.
این در حالیست که حکومت طالبان تاکنون از سوی هیچ کشوری جهان به رسمیت شناخته نشده است.
گفته می شود که محدودیت های اعمال شده از سوی طالبان بر آموزش، تحصیل و کار زنان و دختران افغان، دلیل اصلی انزوای طالبان در سطح بین‌المللی است.
