گروهی از افغان‌ها که در بخش‌های مختلف اجتماعی در داخل افغانستان فعالیت دارند رویکرد اصولی و عملی را برای تعامل با مقام‌های طالبان برای تضمین رفاه مردم افغانستان یک نیاز می‌خواند.
آنان با نوشتن نامه سرگشادۀ عنوانی سرمنشی سازمان ملل متحد همزمان با برگزاری نشست دوحه در باره افغانستان روی رفع موانعی که به گفته آنان افغان‌ها را از پی‌گیری توسعه اجتماعی و اقتصادی باز می‌دارند، تأکید کرده اند.
محبوبه سراج یکی از فعالان برجسته حقوق زن و نامزد جایزه صلح نوبل که یکی از امضا کننده‌های این نامه است، در صحبت با رادیو آزادی گفت: "من همیشه هر آن چیزی‌که به فایده این مردم باشد، من در پشت سر آن ایستاده می‌شوم، من برای هیچ گروپ به خصوص کار نکرده‌ام و نمی‌کنم. ما یک مکتوبی را نوشته کرده ایم که در آن مکتوب ما فقط نظریات خود را و راه‌های بیرون برآمد از بعضی مشکلات را ما برای ملل متحد نشان داده ایم و بس، من به‌حیث یک افغانی‌که در افغانستان کار می‌کنم این را وظیفه خود می‌دانم."
در ادامه این نامه نوشته شده از سوی برخی افغان‌ها از داخل افغانستان، آمده که رویکرد کنونی تنها باعث رنج در این کشور می‌شود و روی ایجاد یک نقشه راه روشن برای گفت‌وگوهای بین‌المللی با مقامات طالبان و رفع تحریم‌های مالی بر حکومت طالبان تأکید و خواسته شده تا از اجرای مؤثر و اصولی کمک‌های بشردوستانه با مردم افغانستان اطمینان داده شود.
سازمان ملل متحد به روزهای دوشنبه و سه‌شنبه اول و دوم ماه می میزبان کنفرانس بین‌المللی بررسی وضعیت افغانستان در دوحه است.
انتونیو گوترش سرمنشی سازمان ملل متحد رهبری این نشست را که در آن نماینده‌های ویژه ۲۵ کشور و سازمان بین‌المللی اشتراک دارند و در باره وضعیت افغانستان بحث می‌شود، به عهده دارد.
پیش از این امینه محمد، معاون سرمنشی سازمان ملل متحد گفته بود، نشست دوحه می‌تواند برخی از "گام‌های کوچک" را در مسیر به رسمیت شناختن مشروط طالبان در نظر بگیرد که این اظهارات واکنش‌های گستردۀ را برانگیخت.
اما پس از آن سخنگوی سازمان ملل متحد گفت، بحث به رسمیت شناختن طالبان، شامل این نشست نیست.
سازمان ملل متحد گفته که از حکومت طالبان در نشست دوحه دعوت نشده، اما ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان در رابطه به انتظارات حکومت طالبان از نشست دوحه به رادیو آزادی گفته که واقعیت‌های افغانستان در نظر گرفته شود و امنیت و ثباتی که به گفته وی در افغانستان به میان آمده، غنیمت شمرده شود.
از سوی دیگر شماری از افغان‌ها و سازمان‌ها در خارج از افغانستان نیز نامه‌های را عنوانی سرمنشی سازمان ملل متحد و کشورهای عضو نوشته و خواسته اند تا حکومت طالبان را به رسمیت نشناسند.
در یکی ازین نامه‌ها که از سوی شماری از نماینده‌های جامعه مدنی و فعالان حقوق زن زیر عنوان "با من صحبت کن نه در مورد من" با انتقاد از عدم دعوت نماینده‌های زنان، از سازمان ملل متحد خواسته تا همه برنامه‌ها را به گفته آنان حتی اگر"گام‌های کوچک" باشد، لغو کنند.
در ادامه آمده که هیچ موردی نمی‌تواند تلاش‌های سیستماتیک فعلی برای سلب حقوق زنان و دختران افغان را توجیه کند.
با آن‌که حکومت طالبان همواره موارد شکنجه و نقض حقوق بشر را رد کرده اند، اما در این نامه ادعا شده که حکومت طالبان مرتکب نقض جدی حقوق بشر و جنایات جنگی شده و به شکنجه و سرکوب شدید مخالفان آنان اشاره شده است.
جنبش زنان مقتدر افغانستان نیز پای این نامه امضا کرده‌است.
مونسه مبارز بنیان‌گذار این جنبش در این مورد به رادیو آزادی گفت: "تمام محتوای نامه بر یک مورد تمرکز دارد و آن عبارت از این است که اطمینان داده شود که آنچه در نشست دوحه صورت می‌گیرد سبب نگرانی مردم افغانستان نشود و این نشست نتیجه‌شان چنان باشد که سبب به رسمیت‌شناسی طالب و تعامل با طالب باشد."
هیئت رهبری حرکت مدافعان منافع ملی افغانستان نیز با نشر اعلامیه‌ای گفته اکثریت افغان‌ها خواهان این اند تا زمانی‌که طالبان از سیاست‌های به نقل از اعلامیه استبدادی و انحصاری‌شان دست نکشیده اند و طرز متداول مشروعیت را با اقدامات مشخص نپذیرند، جامعه جهانی نباید موضوع به رسمیت شناختن آنان را مطرح کند.
