همزمان با حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان و اعتراضات دوامدار زنان افغان در این مدت، دیدبان حقوق بشر می‌گوید زنان افغانستان با مقاومت دوامدار شان برای باور داشتن به امید برای یک آینده بهتر و متفاوت الهام‌بخش بوده اند.
سحر فطرت، دستیار پژوهش‌گر بخش زنان در دیدبان حقوق بشر روز پنجشنبه به مناسبت دو سالگی اولین تظاهرات علیه حاکمیت دوباره طالبان در سال ۲۰۲۱٬ در صحبت با رادیو آزادی می‌گوید، اعتراضات پیوسته زنان افغان راه را برای سایر جنبش‌ها هموار و شجاعت فردی و جمعی را برمی‌انگیزد:
"لازم است که ما قدردان زنان معترض باشیم و درسی را که از مقاومت آن‌ها یاد گرفته ایم این است که جنبش‌ها مسیر را برای جنبش‌های دیگر می‌گشایند حتی هسته‌های کوچکی از مقاومت می‌توانند باعث به وجود آمدن جنبش‌های بزرگ‌تری شوند."
دیدبان حقوق بشر همزمان با این، به روز پنجشنبه با نشر گزارشی گفته دو سال حاکمیت طالبان برای زنان و دختران در افغانستان، دو سال طولانی از دست دادن مداوم و دو سال کامل مبارزه با استفاده از منابع اندک باقی‌مانده برای مبارزه با زن‌ستیزی به گفته این سازمان "بی‌رحمانه" طالبان بوده است.
در این گزارش آمده که زنان برای مقاومت به جاده‌ها برآمدند و شعار مبارزه سر دادند و در برابر انتقام‌جویی‌های به گفته دیدبان حقوق بشر "وحشیانه" طالبان، اشکال جدیدی از مقاومت و راه‌های مختلفی را برای مبارزه اتخاذ کرده‌اند، مانند رهبری جنبش‌ها و اعتراض‌ها از داخل خانه‌هایشان.
در این حال طیبه سلیمانی یکی از اولین معترضان زن که در ۱۷ اگست سال ۲۰۲۱ دو روز پس از حاکمیت دوباره طالبان در کابل به جاده برآمده و با سر دادن شعار ها خواسته‌های زنان را مطرح کرد به رادیو آزادی گفت آن‌ها هنوز هم به اعتراضات‌شان در پیوند به محدودیت‌های روزافزون طالبان بر زنان به اشکال مختلف ادامه می‌دهند.
بانو سلیمانی به رادیو آزادی می‌گوید، با آن‌که اعتراضات زنان نتوانسته در عملکرد طالبان نسبت به زنان تغییر بیاورد، اما به‌گفته او سبب شده تا جهان حکومت آنان را به رسمیت نشناسد:
"زمانی‌که ما تظاهرات کردیم یک تعداد به این باور بودند که این اعتراضات تأثیری برای به رسمیت شناخته شدن طالبان ندارد، اما اعتراضاتی‌که تا امروز جریان دارد کم،کم ثابت کردند که از تظاهرات اول در ۱۷ اگست ۲۰۲۱ تا به امروز هر کدام آن‌ها، در به رسمیت نشاخته شدن طالبان تأثیرگذار بوده است."
این درحالی‌ست که حکومت طالبان همواره ادعا کرده که حقوق زنان در چهارچوب شریعت اسلام در افغانستان تأمین است.
پس از حاکمیت طالبان بر افغانستان در اگست ۲۰۲۱، شماری از زنان در اعتراض به منع زنان از آموزش، کار و سایر فعالیت‌های اجتماعی اعتراض کردند، جنبش‌ها را شکل دادند و به جاده‌ها برآمدند، اما پس از سرکوب اعتراضات از سوی طالبان طریقه اعتراضات آن‌ها از جاده‌ها به محلات سربسته، واکنش‌ها از طریق صفحات اجتماعی و طریقه‌های دیگر تغییر یافت.
"نان، کار، آزادی" از شعار های پر کاربرد زنان معترض شناخته شده که به‌گفته دیدبان حقوق بشر خواسته‌های ساده، اما در عین حال حیاتی بوده اند.
این سازمان گفته این زنان از حقوق خود برای استقلال اجتماعی و مالی دفاع کرده اند و با به خطر انداختن جان خود برای آینده بهتر برای همه مردم افغانستان تلاش کرده اند، اما به‌گفته دیدبان حقوق بشر به معترضان کم‌تر توجه شده است.
