شماری از دختران بایسکل ران بامیانی: تمام آرزوهای ما به خاک یکسان شد

"گاهی اوقات روزهای جمعه جاهای خیلی دور می‌رفتیم، مثلاً شیبر و یا بند امیر و دیگر جاها که توسط بایسکل می‌رفتیم خیلی خوب بود، همرای دوستان خود می‌رفتیم خوش می‌گذراندیم."

زهرا حسینی، ۱۸ ساله، تا دو سال پیش با افتخار در جاده‌های ولایت بامیان در مرکز افغانستان با بایسکلش رکاب می‌زد و به عشق بایسکل‌رانی مشغول بود.

اما می‌گوید با آمدن طالبان و محدودیت‌های اعمال شده از سوی حکومت آنان بر زنان، حتی نمی‌تواند در جاده شهر بامیان بدون محرم پای پیاده راه برود.

زهرا حسینی عضو تیم ملی بایسکل‌رانی افغانستان نیز بود به رادیو آزادی می‌گوید که آرزوهایش به خاک یکسان شده است:
"حال می‌دانید که ما نمی‌توانیم بایسکل‌رانی کنیم و دیگه هیچ ورزش نمی‌توانیم و دیگر هدف هایکه داشتیم دیگر نمی‌توانیم به آنان برسیم در آینده هم تا اینکه طالبان باشد فکر نکنم دیگر بتوانیم بایسکل‌رانی کنیم."

زهرا حسینی همچنان دانش آموز صنف ۱۱ مکتب بود که طالبان در تابستان ۱۴۰۰ به قدرت برگشتند، به او و دیگر دختران بالاتر از صنف ششم اجازه رفتن به مکتب را ندادند.

علاوه بر آن، طالبان پس از حاکمیت شان ده‌ها محدودیت دیگر مانند اجازه ندادن دختران به پوهنتون‌ها، مسدود کردن آریشگاه‌ها و حمام های زنانه، نرفتن زنان به پارک‌ها و سفر بدون محرم را برای زنان وضع کرده‌اند.

وضع این محدودیت های طالبان آرزوی نسرین سادات عضو تیم ملی بایسکل‌رانی را نیز از بین برد:
"او وقت تنها آرزو من این بود که به تیم ملی بروم به تیم ملی هم رفتم، بعد قرار بود ما را به مسابقات پاکستان ببرند هدف منم همین بود که باید بروم در پاکستان مسابقه بدهم، باز به آن هدف نارسیده که طالبان آمد، از یک پله بالا شدم که پله دیگر بروم که طالبان زد خراب کرد."

تا پیش از حاکمیت طالبان مسابقات زیادی بایسکل‌رانی در بامیان بین تیم های محلی و ملی دختران بایسکل‌ران برگزار می‌شد و آنان دوشادوش پسران رکاب می‌زدند.

رادیو آزادی خواست دیدگاه اداره محلی آمریت ورزش بامیان را نیز داشته باشد ولی آنان دستیاب نشدند.

اما ضیاالدین بیگزاد آمر ورزش طالبان در بامیان در ماه حوت سال گذشته به رادیو آزادی گفته بود که به آنان گفته شده است که به دختران در هیچ بخشی اجازه ورزش داده نشود.

با این حال دختران بایسکل‌ران در بامیان می‌گویند که وضع محدودیت‌ها توسط طالبان بر زنان افغانستان بسیار نگران‌کننده است و از طالبان می‌خواهند که به دختران افغان در همه عرصه‌ها اجازه فعالیت دهند.

آنها اعتقاد دارند که بایسکل‌رانی نه تنها یک ورزش است بلکه نمایانگر آرزوهای آنان برای آزادی و مساوات می‌باشد.

زهرا حسینی یکی از آنان به رادیو آزادی گفت:
"اجازه بدهند که ما ورزش کنیم ورزش برای هرکس مفید است، اینگونه نمی‌شود که مرد ها ورزش کند و دختران نتواند، ورزش ضامن صحتمندی است از آنها می‌خواهیم بمانند دختران ورزش کنند."