وقتی پدر و مادرم دیدند که من به آکاردئون و آوازخوانی علاقه دارم، برایم استاد گرفتند.
او میگوید، پیش از آنکه دهساله شود، نواختن آکاردئون و آوازخوانی را آغاز کرده بود: «من از هشت یا نهسالگی آکاردئون نواختن را شروع کردم. در آغاز استاد نداشتم، اما وقتی پدر و مادرم دیدند که من به آکاردئون و آوازخوانی علاقه دارم، برایم استاد گرفتند.»
ساغر محبوبی میافزاید که برادرش، سیر محبوبی، که هجدهساله و او نیز هنرمند است، در نواختن طبله و خواندن آهنگها او را همراهی میکند.
او میگوید که هر دو نزد قسیم جوادی، هنرمند افغان، آموزش دیدهاند، اما ساغر اکنون در بخش آکاردئون نزد طنین آهنگ، هنرمند افغان، آموزش میبیند.
این نوجوان افغان که در شهر دوسلدورفِ جرمنی متولد و بزرگ شده است، در کنار ادامهٔ آموزش در مکتب، فعالیتهای هنریاش را نیز پیش میبرد.
او میگوید بر علاوهٔ جرمنی، در هالند و بریتانیا نیز کنسرتهایی داشته است: «من و سیر جان در شهر لندنِ بریتانیا کنسرت برگزار کردیم، حدود سه سال پیش بود، به مناسبت سالروز احمد ظاهر. همچنان در سالهای گذشته این روز را در شهر روتردامِ هالند نیز جشن گرفتیم و آنجا کنسرت بسیار خوبی داشتیم؛ تکتها خیلی زود و از قبل فروخته شده بودند.»
ساغر میگوید که علاقمند آواز احمد ظاهر، آوازخوان فقید افغان است، زیرا به گفتهٔ او، احمد ظاهر هم آوازخوان برجسته بود و هم در نواختن آکاردئون مهارت داشت.
او میافزاید که پیش از بازگشت دوبارهٔ طالبان به قدرت، چندینبار به افغانستان سفر کرده و در آنجا نیز برنامههای هنری اجرا کرده است: «من و سیر جان، شکر خدای بزرگ، چهار بار فرصت یافتیم تا از نزدیک وطن عزیز خود، افغانستان را ببینیم. خاطرههای بسیار خوبی از آنجا داریم. آخرین بار، اگر اشتباه نکنم، در سال ۲۰۲۱ بود که به کابل رفتیم. چند شبکهٔ تلویزیونی از ما دعوت کردند و در آنجا برنامههای هنری ثبت کردیم.»
ساغر محبوبی میگوید، شمار زیادی از مردم او را در شبکههای اجتماعی دنبال میکنند و فعالیتهای او را میپسندند؛ به همین دلیل او و برادرش تلاش میکنند تا در آینده نیز برای علاقمندانشان آهنگهای خوب ارائه کنند: «آرزوی من و سیر جان این است که انشاءالله در آینده با آهنگهای نو و شاد مردم را خوشحال نگه داریم. ما حدود ده پارچه آهنگِ شخصی داریم، اما میخواهیم در آینده آهنگهای بیشتری را با موزیکویدیوی حرفهای و موسیقی عالی به دوستان و علاقمندان پیشکش کنیم.»
ساغر محبوبی در حالی هنراش را در صحنهها و سالونهای سایر کشورها به نمایش میگذارد که در کشورش افغانستان موسیقی ممنوع است.
در رسانهها دیگر آهنگ نشر نمیشود، در محافل خوشی نوای ساز و موسیقی نیست و مردم و رانندگان میگویند که طالبان حتی اجازهٔ شنیدن موسیقی را نمیدهند و آن را «حرام» میدانند.