شماری از آنان در گفت‌وگو با رادیو آزادی گفته اند که این جدایی برای‌شان بسیار دشوار بوده‌است.
آرین، نوجوانی‌که خانواده‌اش در پاکستان مانده و خودش در اوایل ماه اکتوبر به افغانستان اخراج شده‌است.
من حیران هستم که چگونه دوباره به خانواده‌ام برگردم، آنان نیز بسیار نگران اند.
آرین ۱۷ ساله باشندۀ اصلی ولایت فراه است.
او روز پنجشنبه «۲۳ اکتوبر» داستان خود را برای رادیو آزادی چنین بیان کرد: «در منطقۀ «جی–۱۷» پاکستان زنده‌گی می‌کردیم، پولیس آمد، ما را بازداشت کرد و به حاجی کمپ برد، چهار شب آن‌جا بودیم و سپس از طریق تورخم اخراج مان کردند، رفتم به خانۀ اقارب، فعلاً مدتی است این‌جا هستم. قیمت هر ویزه حدود ۱۲۰۰ دالر است، من توان گرفتن ویزه را ندارم، خانواده‌ام نیز زنده‌گی‌شان در خطر است و نمی‌توانند به کابل بیایند. من حیران هستم که چگونه دوباره به خانواده‌ام برگردم، آنان نیز بسیار نگران اند.»
منیزه کاکر وکیل مدافع پناهجویان افغان در شهر کراچی نیز تأیید می‌کند که در کنار بزرگ‌سالان، کودکان زیر ۱۸ سال نیز از پاکستان اخراج می‌شوند.
او به رادیو آزادی گفت: «بلی، چنین موارد بسیار زیاد است، از زمانی‌که روند اخراج آغاز شده، وقتی پولیس کودکان را بازداشت می‌کند، اصلاً توجه نمی‌کند که خانواده‌شان کجاست، پدر و مادر شان کجا هستند، قبلاً هم کودکان را اخراج کرده‌اند و اکنون نیز این روند ادامه دارد، مردم را از کوچه‌ها می‌گیرند و اخراج می‌کنند.»
اما این تنها پاکستان نیست، از ایران نیز نوجوانان و کودکان بدون خانواده‌های شان به افغانستان بازگردانده شده‌اند.
این کودکان خانواده، اقارب و نزدیکان دارند اما از پدر و مادرشان جدا شده‌اند.
حفیظ‌‌الله عطشان، باشندۀ ولایت بادغیس می‌گوید که در این ولایت نیز شماری از کودکانی‌که از ایران اخراج شده‌اند، اکنون در خانۀ اقارب نزدیک‌‌شان زنده‌گی می‌کنند، درحالی‌که خانواده‌های شان هنوز در آن کشور مانده‌اند: «متأسفانه در این اواخر ایران نیز شماری از مهاجران را از آن کشور اخراج کرده که در میان‌شان کودکان هم شامل اند، این کودکان خانواده، اقارب و نزدیکان دارند اما از پدر و مادرشان جدا شده‌اند و اکنون در وضعیت نامعلوم و بی‌سرنوشتی قرار دارند.»
بر اساس کنوانسیون بین‌المللی حقوق کودک، هر انسان از روز تولد تا ۱۸ ساله‌گی کودک شمرده می‌شود.
داکتر محب‌الله زغم، یکی از آگاهان امور تربیت کودک می‌گوید که حتی جدایی کوتاه مدت کودک از خانواده، او را از لحاظ روانی به شدت آسیب می‌زند، به باور او جدا کردن کودک از خانواده‌اش، یک جنایت بشری است: «وقتی کودک از خانواده جدا می‌شود، حتی اگر برای مدت کوتاه باشد، از نظر روانی بسیار آسیب می‌بیند، در او احساس ناامیدی و گم‌شدن ایجاد می‌شود، احساس می‌کند کسی نیست که از او مراقبت کند و حمایتش نماید، به نظر من این یک جنایت بشری است که کودکان را از خانواده‌های‌شان جدا می‌کنند.»
خبرگزاری باختر تحت کنترول حکومت طالبان به تاریخ ۳۰ میزان گزارش داده که وزارت کار و امور اجتماعی حکومت طالبان، در سه ماه گذشته به ۱۹۲۱ قضیۀ کودکان گم‌شده و اخراج شده رسیده‌گی کرده‌است.
در این خبر آمده که این کودکان از پاکستان، ایران، ترکیه و عربستان سعودی اخراج شده بودند و پس از مدتی نگهداری موقت، با تلاش و هماهنگی ریاست‌های ولایتی این وزارت به خانواده‌های شان سپرده شدند.
در خبر همچنین ذکر شده که وزارت کار و امور اجتماعی حکومت طالبان برای حمایت از ایتام و کودکان بی‌سرپرست، هفت تفاهم‌نامه با نهادها و بنیادهای خیریه امضا کرده‌است.
قابل ذکر است که در ماه‌های اخیر روند بازگرداندن مهاجران از کشورهای مختلف، به ویژه پاکستان و ایران شدت گرفته و در میان آنان شمار زیادی از کودکان یا افراد زیر ۱۸ سال نیز شامل‌اند.