واشنگتن ایگزامینر
- نشریه واشنگتن ایگزامینر در تازه ترین شماره خود در مقاله ای گفتگوی مقام های امریکایی و طالبان را ارزیابی کرده است.
عبدالحق وثیق رئیس اداره استخبارات طالبان، دیوید کوهین معاون اداره استخبارات مرکزی امریکا سی آی ای و تام ویست نماینده ویژه امریکا برای افغانستان، با هیئت های شان روز شنبه در دوحه پایتخت قطر با هم ملاقات کردند.
بر اساس گزارش شبکه تیلویزیون «سی ان ان» هر دو جانب در مورد مبارزه با تروریزم و مسایل مربوط به آن بحث کردند.
این دیدار بیش از دو ماه پس از اعلام خبر کشته شدن ایمن ظواهری، رهبر شبکه القاعده در کابل صورت گرفت.
واشنگتن ایگزامینر در مورد این دیدار می نویسد،حضور ظواهری در کابل نشان میدهد که طالبان متمایل اند که برای گروه های ترویستی چنین فضای ایجاد کنند تا آنها بتوانند صفوف شان را تنظیم کنند.
واشنگتن ایگزامینر می نویسد که اگر طالبان از این موضوع خبر نمی داشتند، حضور تروریست مانند ظواهری در پایتخت خیلی دشوار بود.
طالبان بر اساس توافق دوحه در جریان خروج نیروهای امریکایی از افغانستان وعده داده بودند که به گروه های تروریستی در افغانستان اجازه نمی دهند.
مجله تایم
- مجله تایم چاپ امریکا در تازه ترین شمارهٔ خود مقاله ای را در مورد رنج ها و مشکلات حدود ۱۰۰ نوجوان و کودکی که جدا از پدر و مادر شان در امریکا زندگی می کنند، به نشر رسانده است.
این نشریه می نویسد که بیش از یک سال از حاکمیت طالبان بر افغانستان می گذرد، اما بسیاری این کودکان جدا از خانواده های شان تحت حمایت حکومت ایالات متحده در کمپ ها و سایر مراکز دولتی زندگی می کنند.
مجله تایم می نویسد، این کودکان پس از روی کار آمدن طالبان، ناگهان مجبور شدند خانواده های شان را ترک کنند و به امید امنیت و زندگی آزاد، به امریکا پناه آوردند.
اما نشریه این را ضربه روانی به آنها خوانده است.
تایم در این مقاله می نویسد که کودکان افغان در شرایط ویژه ای در محلاتی دولتی نگهداری می شوند، بدون سفر های تنظیم شده اجازه ترک این محلات را ندارند، به تنهایی بیرون برآمده نمی توانند و هم نمی توانند که دوستان شان را به محلات بود و باش شان دعوت کنند.
نویسنده گفته که زمانی که اداره مهاجرت فدرال امریکا از این کودکان افغان محافظت می کرد، با برخی از آنها مصاحبه کرده و داستان های دردناک شب سقوط کابل را از آنها شنیده است.
یک کودک به مجله گفت که او و برادرانش توسط مقامات امریکایی فراموش خواهند شد، زیرا هیچ کسی روی پرونده های پناهجویی آنها کار نمی کند.