شماری از خانواده‌های افغان از احتمال قطع کمک‌های غذایی و صحی نهادهای بین‌المللی در افغانستان نگران اند.
آنان می‌گویند، کمک‌های این سازمان‌ها در شرایط کنونی تا اندازه‌ای می‌توانست مشکلات اقتصادی‌شان و نیازمندی های صحی را رفع کند.
ذکیه مادری که پنج فرزند شش تا داوزده ساله دارد، می‌گوید، با وضعیت بد اقتصادی روبه‌رو است و هیچ عایدی برای تامین مصارف زندگی‌اش ندارد:
"چه کنم هیچ چیزی در دستم نمی‌آید بسیار وضعیت وخیم و خراب است هیچ چاره ندارم پیش کی بروم دست دراز کنم. "
او که در یکی از ولایت‌های افغانستان زندگی می‌کند به رادیو آزادی گفت، منتظر دریافت کمک از سوی نهادهای امدادرسان بود، اما خبر توقف فعالیت برخی سازمان‌های امدادرسان در افغانستان ناامیدش کرده است.
"چه کنیم چه چاره داریم موسسه‌ها بسته شد تذکره‌ام را گرفته بودند تا کمکی برایم کنند، اما بسته شده اند، موسسات گفته که در چنین وضعیت نمی‌خواهند به افغانستان کمک کنند، می‌گویند همه موسسات از اینجا رفته اند."
با مسدود شدن دروازه موسسات کمک دهنده در افغانستان به صف افراد مستمند در این کشور افزوده شده است.
ذکیه می‌گوید، شوهرش که معتاد بود از چند سال به این طرف ناپدید است و دو کودکش در نتیجۀ رویداد ترافیکی معیوب شده اند.
یکی از زنان فقیر:همین پیشتر بسیار گریه کردم شب پسرم گفت مادر کاش کمی لوبیا پخته می‌کردی٬ اما توان خرید لوبیا را هم ندارم
او می‌گوید که چیزی برای پختن به فرزندانش و پولی برای درمان بیماری آنان ندارد.
"همین پیشتر بسیار گریه کردم شب پسرم گفت مادر کاش کمی لوبیا پخته می‌کردی که می‌خوردیم گفتم هی بچیم یک سیر لوبیا هشت صد تا یک هزار افغانی است من پول از کجا کنم که آن را بخرم، امروز صبح کالاشویی کرده‌ام همین حالا از گرسنگی می‌لرزم می‌خواهم یک راه و روشنی برایم پیدا شود، نان و چای خورده وضعیت ما زیاد خراب است اما هیچ چاره ندارم پیش کی بروم و دست دراز کنم."
بسیاری از جوانان با مشکلات اقتصادی ناشی از بیکاری در افغانستان رو برو هستند
در همین حال روح‌الله، باشندۀ ولایت پکتیا می‌گوید که در وضعیت بد اقتصادی قرار دارد و نیاز فوری به کمک‌های بشر دوستانه دارد.
"در خانه آرد ندارم، توان خریدن برنج را ندارم تا به اولادهایم بدهم. هفت روز می‌شود که مردم به خانۀ ما خیرات می‌آورند، البته همسایه‌ها هم هر روز چیزی روان نمی‌کند. کار می‌کنم، ولی یک نفر چه خواهد کرد، ۱۳ عضو خانواده دارم، هر روز ۲۵۰ افغانی از مزد کارگری بدست میاورم که بسنده نیست."
نگرانی از نرسیدن کمک‌های غذایی در حالی در افغانستان به میان آمده که پس از منع کار زنان در سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی از سوی حکومت طالبان، بیشتر سازمان‌های کمک‌رسان از توقف فعالیت‌هایشان در این کشور خبر داده اند.
سازمان‌های امدادرسان پاملرنه، حمایت از کودکان، ورد ویژن انترنشنال و شورای مهاجرت ناروی که اخیراً فعالیت‌هایشان در افغانستان متوقف ساخته اند به روز پنج‌شنبه در یک نشست خبری مشترک هشدار دادند که اگر طالبان به گونۀ فوری ممنوعیت کار زنان در نهادهای غیردولتی را لغو نکنند، به دلیل توقف فعالیت این سازمان‌ها زندگی میلیون‌ها افغان به ویژه زنان و کودکان با خطر مواجه می‌شود.
طالبان شنبۀ گذشته کار زنان در سازمان‌های غیردولتی ملی و بین‌المللی را ممنوع کردند.