محمد اشرف غنی رئیس جمهور پیشین افغانستان از طالبان خواسته که به وضعیت زنان و دختران این کشور توجه کنند.
او در سومین بخش سلسلۀ پودکاست "راه زنده‌گی" که در ۲۹ دسمبر در حساب اکس (تویتر سابق) آقای غنی نشر شده در مورد مهاجرین افغان در ایران و پاکستان و وضعیت زنان صحبت کرده‌است.
آقای غنی گفته که پس از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان و وضع محدودیت بر کار زنان، وضعیت اقتصادی زنانی‌که سرپرستی خانواده خود را به دوش داشتند، خراب شده‌است.
او به کشورهای قطر و پاکستان هم اشاره کرده که به گفته‌اش کشورهای اسلامی اند، اما زنان و دختران در آن‌ها می‌توانند درس بخوانند و کار کنند:
"باید به این یک توجه واضح شود و باید شرایط بگونه درست فراهم شود. اگر کسی {زنان را} منع می‌کند باید آنقدر مردانه‌گی داشته باشد که شرایط زنده‌گی را برایش برابر کند، آیا خداوند (ج) به کسی این اختیار را داده که به دیگران مرگ تدریجی را تحمیل کند، زنده‌گی را بپذیریم یا مرگ تدریجی؟ آیا امروز خنده وجود دارد؟ آیا لبخند است؟ آیا امید به زنده‌گی است؟"
تعدادی از زنان و دختران دانش آموز پوهنتون کابل که اجازه نیافته اند به صنوف درسی خود برگردند
محمد اشرف غنی در این اواخر در تبعید خود در امارات متحده عربی سلسله‌ی از پودکاست‌ها در مورد مشکلات افغان‌ها را آغاز کرده‌است.
شماری از دختران و زنان در افغانستان نیز به رادیو آزادی می‌گویند که آنان به دلیل محدودیت‌های حکومت طالبان شدیداً از زنده‌گی ناامید شده‌اند.
ماریا باشنده شهر کابل که سرپرست خانواده خود است می‌گوید، در گذشته در یک اداره دولتی وظیفه داشت، از زحمت خود نان می‌خورد، اما بعد از محدودیت حکومت طالبان بر کار زنان به کمک مردم محتاج شده‌است:
"دو دختر و یک پسر ۷ ساله دارم، در بلاک‌ها لباس و قالین می‌شویم و این کارها را می‌کنم. همسایه‌ها گاهی ۱۰۰، ۵۰ روپیه گاهی نان گاهی غذا کمک می‌کنند."
زلفا محمدی یک دختر محروم از آموزش نیز در صحبت با رادیو آزادی می‌گوید:
"اگر یک دختر تعلیم کند و بتواند به اهداف خود برسد قطعاً کشور ما به بهترین شکل پیشرفت می‌کند، از زمانی‌که طالبان در افغانستان آمدند دختران وضعیت چندان خوبی ندارند، از لحاظ روحی روانی و عاطفی این‌ها واقعاً ضربه زیادی را دیده‌اند."
زنان درکابل و برخی از ولایات افغانستان چنبش های اعتراضی را تشکیل داده اند تا بتوانند حقوق از دست رفته شان را باز پس گیرند
این درحالی‌ست که حکومت طالبان پس از حاکمیت دوباره‌شان بر افغانستان با صدور حدود ۵۰ فرمان محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های زیادی را بر زنان و دختران وضع کرده‌است.
منع کردن از آموزش بالاتر از صنف ششم و رفتن به پوهنتون‌ها، محدودیت کار در بسیاری از دفاتر دولتی و همه دفاتر غیر دولتی و آرایشگاه‌ها، سفر بدون محرم در مصافت‌های طولانی، ممنوعیت رفتن به پارک‌های تفریحی، حمام‌های زنانه و ورزشگاه‌ها، محدودیت‌های اند که حکومت طالبان بالای زنان و دختران افغان وضع کرده‌است.
جامعه جهانی و سازمان‌های حقوق بشری این ممنوعیت‌ها را نقض و تخطی از حقوق بشری زنان می‌دانند، اما سخنگویان حکومت طالبان همواره ادعا کرده که به شمول زنان و دختران حقوق همه افغان‌ها در چهارچوب شریعت اسلامی تأمین شده است.
آن‌چه که قابل قبول برای زنان در داخل افغانستان و جامعه جهانی نبوده‌است.